O ΣΥΡΙΖΑ χτυπάει «κορυφή» ζητώντας αυτοδυναμία

Η επόμενη μέρα θα βρει τον ΣΥΡΙΖΑ είτε στη θέση του πρώτου κόμματος με το βάρος της ευθύνης να σχη­ματίσει κυβέρνηση, αυτοδύναμη ή συνεργασίας, είτε στη θέση του δεύ­τερου κόμματος και της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος κατ’ επανάληψη έχει ζητήσει ισχυρή λα­ϊκή εντολή, έστειλε μήνυμα για αυ­τοδυναμία τις τελευταίες ημέρες, το οποίο ενίσχυσε κατά τη διάρκεια της διακαναλικής συνέντευξης Τύπου στο Ζάππειο λέγοντας ότι ο τόπος στις 18 του μήνα πρέπει να έχει κυβέρνηση. «Και μάλιστα», συμπλήρωσε με έμ­φαση, «στις 18, όχι στις 19, όχι στις 20, όχι στις 21. Να μη ζήσουμε πάλι αυτή τη διαδικασία των διερευνητι­κών εντολών», υπό το σκεπτικό ότι πρέπει να αξιοποιηθεί ο χρόνος που θα έχει η νέα κυβέρνηση για να προετοιμαστεί για τη Σύνοδο Κορυφής στις 28 του μήνα.
Ανεξαρτήτως από το αν η αυτοδυ­ναμία θεωρείται εφικτή ή όχι, το επι­τελείο του ΣΥΡΙΖΑ στοχεύει στο υψη­λότερο δυνατό αποτέλεσμα, που θα του επιτρέψει να επιβάλει τους όρους του στο εσωτερικό ή να είναι αυτός που θα κάνει τους λιγότερους δυνα­τούς συμβιβασμούς έναντι των πιθα­νών εταίρων του σε ένα σχήμα κυβερ­νητικής συνεργασίας.
Χαρακτηριστική είναι ως προς αυτό και η αναφορά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί τη μεγαλύτερη δυνατή ενίσχυση των ποσοστών του, καθώς «όσο πιο δυ­νατός είναι την Κυριακή το βράδυ ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή και στον λαό, τόσο αυτοδύναμος θα είναι ο λαός την επό­μενη μέρα».
Επεκτείνοντας τη σκέψη του ως προς τη σημασία και την κρισιμότη­τα της ισχυροποίησής του, ο Τσίπρας υπογράμμισε ότι «αυτή τη δύναμη θα την αξιοποιήσουμε για να διαπραγματευτούμε με πιστωτές, με εταί­ρους, για να συγκρουστούμε με με­γάλα συμφέροντα, μέσα και έξω από τη χώρα».

Προσβλέπει στη ΔΗΜΑΡ
Τα παραπάνω εν μέρει αποκωδικο­ποιούν τις πιθανές επιλογές του την επόμενη ημέρα ανάλογα με το απο­τέλεσμα. Ας δούμε, όμως, αναλυτικά ποιες μπορεί να είναι αυτές:
Εφόσον λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώ­το κόμμα, στην πολύ αισιόδοξη περί­πτωση που είναι και αυτοδύναμος, τα πράγματα είναι σαφή, αν και, ακόμη και τότε, ο Τσίπρας διαβεβαιώνει ότι θα επιδιωχθούν συνεργασίες με τα κόμματα της Αριστεράς. Σε αυτά θα στραφεί ο Τσίπρας στην περίπτωση που είναι πρώτο κόμμα χωρίς αυτο­δυναμία.
Δεδομένου ότι το ΚΚΕ έχει σαφώς κι επανειλημμένως τοποθετηθεί αρ­νητικά και έχει λάβει ήδη θέση αντι­πολίτευσης, αρνούμενο να αποδεχτεί την άποψη του ΣΥΡΙΖΑ περί της ιστορικής του ευθύνης να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς, το βάρος μετατοπίζεται στη ΔΗΜΑΡ, στην οποία άλλωστε προσβλέπει εμ­φανώς ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η ΔΗΜΑΡ δεν έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, την ίδια ώρα όμως δεν έχει αποκλείσει άλλα ενδεχόμενα, όπως η συνεργασία με τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, σε ένα πλαίσιο οικουμενικής ή χωρίς αυτό. Περαιτέρω ο ΣΥΡΙΖΑ προβληματίζεται από μια τάση της ΔΗΜΑΡ που λειτουργεί ως φορέας συστημικών πιέσεων προς την πλευ­ρά του.
Είναι ενδεικτικές τόσο οι κινήσεις της στη διάρκεια των διερευνητικών εντολών μετά την 6η Μαΐου όσο και οι σημερινές εκκλήσεις και προτρο­πές να εγκαταλείψει ο ΣΥΡΙΖΑ τη θέ­ση για ακύρωση του μνημονίου και κατ’ επέκταση για «μονομερείς ενέρ­γειες», κάτι το οποίο θέτει ως όρο συνεργασίας. Οι επιτελείς του ΣΥΡΙΖΑ εκτιμούν ότι η τάση αυτή μπορεί να ελαχιστοποιηθεί όσο πιο ισχυρός εί­ναι ο ίδιος στην κάλπη.
Η εκτίμηση του Τσίπρα και των αν­θρώπων του είναι ότι ο κόσμος που παρακολουθεί τη ΔΗΜΑΡ προτιμά μια κυβερνητική συνεργασία μετα­ξύ των δύο. Όμως, το επιτελείο της Κουμουνδούρου κάνει την εκτίμηση ότι η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ «παλαντζάρει» και σε αυτή τη βάση έχει καλέ­σει τον πρόεδρο της Δημοκρατικής Αριστεράς να τοποθετηθεί προεκλογικά «με ποιους θα πάει και ποιους θ’ αφήσει».
Από το Ηράκλειο της Κρήτης ο Τσίπρας στην αρχή της εβδομάδας απηύθυνε προς τον πρώην «σύντρο­φο», τον «φίλο Φώτη», όπως τον αποκάλεσε, το ερώτημα: «Θα συμ­μετάσχει ή θα στηρίξει ψευδοοικουμενική συγκυβέρνηση Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ για την εφαρμογή του μνημονίου;» ή «θα συμμετάσχει ή, έστω, απλώς θα στηρίξει αντιμνημονιακή κυβέρνηση της Αριστεράς με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ;».
Μάλιστα στελέχη τονίζουν με νόη­μα ότι η διαχωριστική γραμμή «μνη­μόνιο - αντιμνημόνιο», που επιμένει να βάζει ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει τη σημασία της ακριβώς ως προς τις κινήσεις που θα γίνουν την επόμενη μέρα.

Κι αν δεν τους φτάνουν;
Από την άλλη, με δεδομένη αυτή τη γραμμή, ερωτήματα υπάρχουν για την περίπτωση που ακόμα και οι δύο τους, ΣΥΡΙΖΑ - ΔΗΜΑΡ, τα βρουν, αλλά οι έδρες τους δεν αρκούν για τον σχη­ματισμό κυβέρνησης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποκλείσει το ενδε­χόμενο να συμπράξει με τα λεγόμε­να «μνημονιακά» κόμματα, τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, π.χ. στο πλαίσιο μιας κυβέρνησης οικουμενικής ή, αλλιώς, «συνευθύνης», όπως τη χαρακτήρι­σε ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ.
Πέρα από το γεγονός ότι ο ίδιος ο Τσίπρας μίλησε για «οικουμενικό αχταρμά» και «ψευδοοικουμενική συγκυβέρνηση Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ για την εφαρμογή του μνημονίου» απαξιώ­νοντας προκαταβολικά το εν λόγω σε­νάριο, στον ΣΥΡΙΖΑ παρατηρούν πως θέσεις όπως αυτή του Βενιζέλου, ότι «οι αριθμοί επιβάλλουν συνεργασί­ες», ουσιαστικά διαστρεβλώνουν το μήνυμα του εκλογικού αποτελέσμα­τος και παρερμηνεύουν την εκλογική ήττα του ΠΑΣΟΚ, εμφανίζοντάς την ως ψήφο με αίτημα τη συνεργασία.
Ακόμη παραπέμπουν στην κυβέρ­νηση Παπαδήμου, η οποία, αν και είχε 255 βουλευτές, δεν έτυχε ευρείας λαϊκής στήριξης κι επομένως καμία στα­θερότητα δεν διασφαλίστηκε. Τέλος, στον ΣΥΡΙΖΑ εκφράζουν την άποψη ότι κυβερνήσεις με αυτά τα χαρακτη­ριστικά (οικουμενικές, εθνικής ενότη­τας κ.λπ.) είναι γενικά αντιδημοκρατι­κές, αφού καταργούν τη δυνατότητα ουσιαστικής αντιπολίτευσης.
Και αν σε σχέση με τη Ν.Δ. τα πράγ­ματα είναι απολύτως σαφή, δεδομέ­νης της ακραίας πόλωσης μεταξύ των δυο, αλλά και των θέσεών τους, κά­ποιοι αναρωτιούνται τι σημαίνει η δι­ατύπωση περί κυβέρνησης «με κορ­μό την Αριστερά» ή ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα απευθυνθεί «πρωτίστως» στα κόμμα­τα της Αριστεράς για τον σχηματισμό κυβέρνησης.

«Μονομερής ενέργεια»
Από το στενό περιβάλλον του Τσί-πρα αποκλείουν οποιοδήποτε σε­νάριο συνεργασίας σε κυβερνητικό πλαίσιο με το ΠΑΣΟΚ, σημειώνουν εμφατικά ότι δεν θα του «απευθυν­θούν» για τον σχηματισμό κυβέρνη­σης και δηλώνουν ότι ενδεχόμενη «στήριξη» ή «ανοχή» από την πλευρά του αποτελεί «μονομερή ενέργεια». Αυτό επιτρέπει την ερμηνεία ότι, σε περίπτωση που συμβεί κάτι τέτοιο, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δεσμεύεται κατά κανέναν τρόπο απέναντι σε αυτόν που θα θε­λήσει να του προσφέρει «ανοχή».
Το «κλείσιμο της πόρτας» σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο συμμετοχής του ΠΑΣΟΚ σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς, άλλωστε, έχει προδιαγράψει όλη η υψηλών τόνων προεκλογική ρητορι­κή του σχήματος, η οποία οικοδομή­θηκε εν πολλοίς πάνω στη στοχοποίηση ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. ως εκπροσώπων του σάπιου πολιτικού συστήματος, της διαφθοράς και της διαπλοκής.
Από όλα τα παραπάνω προκύπτει ότι ο σχηματισμός κυβέρνησης περι­πλέκεται όσο χαμηλότερο ποσοστό πετύχει ο ΣΥΡΙΖΑ όντας στη θέση του πρώτου κόμματος, δεδομένου ότι η βασική επιλογή του φαίνεται, εκ των πραγμάτων, να περιορίζεται στη ΔΗΜΑΡ.
Εκεί τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα από τη σκοπιά των πιέσε­ων που θα ασκηθούν εν χορώ από το σύστημα για τον σχηματισμό κυβέρ­νησης και για την ακρίβεια μιας «οικουμενικής» κυβέρνησης με τη συμ­μετοχή του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία ο ίδιος έχει αποκλείσει, καθώς θεωρεί ότι ο στρατηγικός της στόχος θα είναι προ­φανώς η εφαρμογή του μνημονίου.
Σ’ αυτή την περίπτωση είναι ένα ερώτημα το πώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποφύ­γει τις κακοτοπιές, δεδομένου ότι – μιλάμε πάντα για την περίπτωση που είναι πρώτο κόμμα, αλλά με αδυναμία να σχηματίσει κυβέρνηση – είναι πε­ρισσότερο από φανερό ποιοι καιρο­φυλακτούν και του την έχουν... στη­μένη προκειμένου να του φορτώσουν είτε το όποιο αδιέξοδο προκύψει είτε την πρόθεση «άτακτης» φυγής μπρο­στά στις κυβερνητικές ευθύνες...

Το Ποντικι