Τσίπρας και Μπερλουσκόνι φοβίζουν τη Μέρκελ

Το πλέον εφιαλτικό σενάριο για την Άνγκελα Μέρκελ  υλοποιείται για μια ακόμη φορά στον ευρωπαϊκό νότο. Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι φαίνεται έτοιμος να αναζωπυρώσει τη φωτιά του είχε θέσει υπό έλεγχο η Γερμανία μέσω του μετριοπαθούς τεχνοκράτη Μάριο Μόντι. Δεν είναι η εκλογή του Ιταλού μεγιστάνα στην πρωθυπουργία αυτό που φοβάται το Βερολίνο αλλά η ενίσχυση της ιταλικής Αριστεράς στις εκλογές και το σήμα που θα δώσει μια τέτοια εξέλιξη στην ευρύτερη περιοχή.
Η Άνγκελα Μέρκελ είε καταφέρει να απομονώσει την Ελλάδα προσφέροντας ηρεμία στην Ιταλία του Μόντι και tailor made λύση για την Ισπανία -του επίσης συντηρητικού- Μάριο Ραχόι.
Με αυτό τον τρόπο η Μέρκελ έσπασε τον άξονα που είχε αρχίσει να σχηματίζεται γύρω από τον νεοεκλεγέντα Γάλλο πρόεδρο, Φρανσουά Ολάντ. Πράλληλα πέτυχε μια παρασκηνιακή πολιτική συμφωνία με τον Αντώνη Σαμαρά βάσει της οποίας η Ελλάδα προσδέθηκε στο γερμανικό άρμα και απομακρύνθηκε από το ΔΝΤ, περιορίζοντας τις παρεμβάσεις των ΗΠΑ στα εσωτερικά της Ευρωζώνης.
Το μαρτύριο της σταγόνας στο οποίο επέβαλε την Ελλάδα και τον Ευρωπαϊκό νότο η Γερμανία και οι συνοδοιπόροι της προκάλεσαν αλυσιδωτές κοινωνικές εκρήξεις οδηγώντας σε κατάρρευση των κομμάτων εξουσίας και οδηγώντας Ιταλία και Ελλάδα σε εύθραυστες κυβερνήσεις συνεργασίας και πολιτικής αλληλεξάρτησης των δυνάμεων που καταρρέουν.
Όπως όλα δείχνουν ανεξάρτητα από την επανεκλογή ή όχι του Σίλβιο Μπερλουσκόνι το Βερολίνο καλείται να τοποθετηθεί εκ νέου απέναντι στις μεταβαλλόμενες ισορροπίες και να διαμορφώνει νέες  πολιτικές επηρεασμού και παρέμβασης στα εσωτερικά των κρατών-μελών της Ευρωζώνης.
Η στοχοποίηση του ΔΝΤ από τη Γερμανία και η προσπάθεια ποδηγέτησης της ΕΚΤ δεν φαίνεται να αποδίδουν τους αναμενόμενους καρπούς για τη Γερμανία η οποία θα πρέπει να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Το Βερολίνο παρακολουθεί από πολύ κοντά και την ανάπτυξη της στρατηγικής του Αλέξη Τσίπρα ο οποίος αρχίζει , δειλα, δειλά, να απευθύνεται σε διεθνές ακροατήριο και στις αγορές, θέτοντας επί τάπητος τα προβλήματα και επιζητώντας λύσεις σε διεθνές επίπεδο.
Η στροφή του ΣΥΡΙΖΑ από την πολιτική των μονομερών ενεργειών στην αναζήτηση κοινής δράσς προβληματίζει έντονα και τις Βρυξέλλες καθώς θα είναι δύσκολο έως και προκλητικό να αντιτεθούν σε μια κυρίαρχη πολιτική δύναμη όταν αυτή αναζητά συναινέσεις. 
Η προσέγγιση του Αλέξη Τσίπρα που κινείται αρκετά κοντά στις παραδοχές του ΔΝΤ, όσον αφορά τη διαχείριση του χρέους, αποτελεί ίσως το μοναδικό σημείο όπου η Αριστερά της Ελλάδας διατηρεί επικοινωνία με τις ΗΠΑ…

sofokleousin