Κοντογιώργης: Να ανασταλεί το άρθρο 86 τώρα για να τιμωρηθούν οι πολιτικοί.

Ο Γ. Κοντογιώργης διαπιστώνει ότι η πολιτική τάξη της χώρας έχει “ενδυθεί” με προκλητικές ασυλίες, που ανάγονται στην εποχή της απολυταρχίας και την τοποθετούν συνολικά υπεράνω του νόμου και πέραν κάθε ελέγχου της κοινωνίας των πολιτών. Η πολιτική τάξη ισχυρίζεται όμως ότι το πολιτικό της σύστημα είναι αντιπροσωπευτικό και, συγχρόνως, δημοκρατικό (sic). Ταυτίζει ουσιαστικά, όπως άλλωστε το δηλώνει ρητώς, τη δημοκρατία με τα κόμματα, τα οποία με τη σειρά τους τα μεταστεγάζει καταχρηστικά στη θέση του ίδιου του πολιτικού συστήματος.

Ο Γ.Κοντογιώργης επισημαίνει ότι πρέπει να ανασταλεί αμέσως το άρθρο 86 του Συντάγματος, καθώς αλλοιώνει κατάφορα τη θεμέλια λογική -όχι της αντιπροσώπευσης/δημοκρατίας, που ούτως ή άλλως δεν υπάρχει, αλλά- του εν ισχύει πολιτεύματος και, σε κάθε περίπτωση, αποτελεί μια από τις βασικές αιτίες της καταστροφής, που οδήγησε η πολιτική τάξη τη χώρα. 
Η αναστολή αυτή, είναι επειγόντως αναγκαία, προκειμένου να επανέλθουν όλα τα παρελθόντα και τα εν εξελίξει σκάνδαλα στη δικαιοσύνη, και να ικανοποιηθεί το κοινό αίσθημα. Είναι επίσης αναγκαία ώστε εφεξής η πολιτική τάξη να υπάγεται στη δικαιοσύνη, δυνάμει της αρχής του “ελέγχειν” και του “ευθύνειν”, όπως κάθε άλλος πολίτης, αντί να επικαλείται το δήθεν άλλοθι της λεγόμενης “πολιτικής ευθύνης”.
Η αναστολή του άρθρου 86 του Συντάγματος αιτιολογείται από τις έκτακτες συνθήκες που διανύει η χώρα, από την εμμονή της πολιτικής τάξης στη λεηλατική πολιτική του παρελθόντος και στη διατήρηση αλώβητων των προνομίων της ιδίας και των συγκατανευσιφάγων “φίλων” της. Άλλωστε, στο πνεύμα αυτό, η αναστολή θα λειτουργήσει ανασχετικά στον εθισμό της να παραβιάζει η ίδια συστηματικά όλα τα άρθρα του Συντάγματος, που αφορούν στο πολίτευμα.
Η αναστολή του άρθρου 86 μπορεί να γίνει κατ’αναλογίαν προς την προβλεπόμενη αναστολή των άρθρων εκείνων του Συντάγματος που προνοούν για τις ατομικές ελευθερίες των πολιτών. Δεν νοείται αναστολή των ελευθεριών των φυσικών φορέων της “λαϊκής κυριαρχίας”, όπως αποκαλεί τους πολίτες η ολιγαρχική κομματοκρατία, και όχι ενός άρθρου, που θεμελιώνει την αυθαίρετη και κατά συρροήν ένοχη για την καταστροφή της χώρας πολιτικής τάξης.
Οίκοθεν νοείται ότι η Βουλή οφείλει να παραιτηθεί αμέσως από τη δικαστική (εισαγγελική και ανακριτική) της αρμοδιότητα, παραπέμποντας αυθωρί τις έκνομες υποθέσεις, που αφορούν στο πολιτικό προσωπικό, στη δικαιοσύνη. Σε κάθε περίπτωση, το πολιτικό προσωπικό είναι απολύτως εκτεθειμένο ενόσω επιμένει να μην ανακαλεί όλες τις αποφάσεις της Βουλής, με τις οποίες αρνείτο (παρανόμως) την άρση της ασυλίας των κατηγορουμένων βουλευτών, για διάπραξη ιδιωτικών αδικημάτων, και την παραπομπή τους στην τακτική δικαιοσύνη.
Η πρακτική αυτή και, επομένως, η άρνησή της να στείλει τους αδικοπραγούντες βουλευτές στη δικαιοσύνη, αποτελεί κατά συρροήν κατάχρηση εξουσίας, που παραβιάζει κατάφορα το Σύνταγμα και, ως εκ τούτου, οφείλει να απασχολήσει τις δικαστικές αρχές.
Η υπόθεση “Παπακωνσταντίνου”, που επιχειρείται να “απορροφήσει” το μέγα σκάνδαλο της συγκάλυψης της φοροδιαφυγής, αποτελεί ένα απλώς απόστημα της ιδιοποίησης του κράτους από την πολιτική ολιγαρχία της κομματοκρατίας, όχι την αιτία της καταβύθισης της χώρας στον Άδη. Η λίστα Λαγκάρντ εξέθεσε το πολιτικό προσωπικό, επειδή έχει εξωγενή πηγή και δεν μπορούσε να υποστεί την προηγούμενη “λεύκανσή” της από τα “φίλια” στοιχεία, πριν δημοσιοποιηθεί, όπως συμβαίνει με τις λίστες, οι οποίες προωθούνται από εσωτερικές αρχές.

 


contogeorgis