Απάντηση στο κείμενο του Δ. Καζάκη «Στην παγκόσμια κρίση υπάρχει μόνο παγκόσμια λύση;»

Ανοιχτή επιστολή – απάντηση στο κείμενο του Δημήτρη Καζάκη: «Στην παγκόσμια κρίση υπάρχει μόνο παγκόσμια λύση;»

Κε Καζάκη,
Μελέτησα με ιδιαίτερη προσοχή την ανάλυσή σας καθώς το ερώτημα που θέτετε είναι εξαιρετικά σοβαρό και με απασχολεί κι εμένα, όπως και τους περισσότερους συνανθρώπους μας, πάρα πολύ.
Επιτρέψτε μου, με βάση τα λεγόμενά σας, να φωτίσω μια πιθανά άλλη, διαφορετική οπτική του ιδίου προβληματισμού.
Όπως αναφέρετε στο ξεκίνημα του κειμένου σας, οι αναλύσεις που διακινούνται παρουσιάζουν την παρούσα κρίση ως παγκόσμια, ως κρίση πέρα από εθνικά σύνορα και μάλιστα «συστημική».
Κατ αρχάς, αν θυμάμαι καλά, η οικονομική αυτή κρίση, είχε αρχικά εστιαστεί στους κακομαθημένους καλοπερασάκηδες Έλληνες, μιας και δεν είχε «αγγίξει» αισθητά ακόμα άλλους λαούς.

Στην πορεία και την εξέλιξη των αδιέξοδων και αναποτελεσματικών μέτρων που πάρθηκαν από τις ντόπιες ανίκανες κυβερνήσεις, την εμπλοκή του ΔΝΤ, την επέκταση της κρίσης σε γειτονικές και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες κλπ άρχισε να γίνεται «ηλίου φαεινότερο» ότι αυτή η κρίση δεν είναι ούτε τοπική υπόθεση αλλά ούτε απλή και διαχειρίσιμη εύκολα.
Για εσάς δεν είναι ολοφάνερο δηλαδή ότι η κρίση αυτή είναι παγκόσμια;
Και εάν η απάντησή σας είναι καταφατική, όπως υποθέτω, τότε πως σε ένα παγκόσμιο πρόβλημα η λύση μπορεί, όπως εκτιμάτε, να έρθει μέσα από τις εθνικές οικονομίες;
Αν υποθέσουμε για παράδειγμα, ότι εξαφανίζονται τα αποθέματα πετρελαίου από τον πλανήτη και μια μόνο χώρα διαθέτει, ως δια μαγείας, την ποσότητα που χρειάζεται… τι νομίζεται ότι θα συμβεί το επόμενο διάστημα με τα δισεκατομμύρια των υπολοίπων ανθρώπων που θα το έχουν και αυτοί ανάγκη;
Η νοημοσύνη μου πιθανόν να μην με βοηθά στο να το κατανοήσω.
Υποθέτοντας δηλ., για να προχωρήσω τη σκέψη μου, ότι ως δια μαγείας, η ταλαίπωρη αυτή χώρα απαλλάσσεται εντελώς από το κακό που τη βρήκε, δεν χρωστάει σε κανέναν και η κρίση είναι παρελθόν, για πόσο χρονικό διάστημα νομίζεται θα μπορούσε να είναι υγιής και αυτάρκης, όταν ο περιβάλλον κόσμος, τα άλλα κράτη θα συνέχιζαν να μαστίζονται από οικονομική κρίση και ύφεση;; Ξεχνάτε τους οικονομικούς μετανάστες;
Γιατί ξεσπιτώνονται; Πάνε απελπισμένοι προφανώς στους τόπους που ελπίζουν ότι μπορεί να λύσουν τα οικονομικά τους προβλήματα… και τα οικονομικά προβλήματα διαιωνίζονται και μεταφέρονται από τόπο σε τόπο δυσκολεύοντας όλο και περισσότερο τις ζωές των απλών και αδικημένων συνανθρώπων μας.
Μήπως η ρίζα που γεννά το πρόβλημα βρίσκεται αλλού;
Κε Καζάκη, σίγουρα τα πράγματα δεν είναι απλά, μα καθώς τυχαίνει να μην είμαι οικονομολόγος εξηγήστε μου σας παρακαλώ τι ακριβώς εννοείται όταν λέτε «η σημερινή παγκόσμια κρίση γεννήθηκε από την υπερσυσσώρευση χρηματικού κεφαλαίου διεθνώς».
Το χρηματικό κεφάλαιο είναι κάτι το χειροπιαστό, κάτι το υπαρκτό ή είναι λογιστικά νούμερα στους υπολογιστές;
Το χρήμα αυτό καθεαυτό, είναι ένας φυσικός πόρος που συσσωρεύτηκε «κάπου» και δεν μπορεί να επενδυθεί – χρησιμοποιηθεί;
Η έννοια του κέρδους είναι μια έννοια που προκύπτει από τη γνώση μας για το φυσικό κόσμο, οπότε γίνεται αυτόματα και ανθρώπινη αξία ή είναι μια έννοια καθαρά κατασκευασμένη στα μυαλά της καπιταλιστικής ελίτ και των ιδιοκτητών του παγκόσμιου χρήματος;
Κατανοώ, όσο μπορώ, τους οικονομικούς όρους, μιας και δεχόμαστε όλοι καταιγισμό από τέτοιους καθημερινά, αλλά μήπως τελικά αυτοί οι όροι και οι οικονομικές έννοιες, μας εγκλωβίζουν στην περιορισμένη τους και ασύμβατη με τις πραγματικές ανθρώπινες ανάγκες οπτική και μετά ψάχνουμε πόρτα να βγούμε και δεν βρίσκουμε;
Οι διαπιστώσεις σας σχετικά με το μονοπώλιο του χρήματος και την τυφλή εκμετάλλευση και αδικία που προκαλεί σε όλη την ανθρωπότητα με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο, το ίδιο και το γεγονός ότι «από τέτοιες σοβαρές παγκόσμιες κρίσεις κλονίζεται συθέμελα ολόκληρη η εσωτερική αρχιτεκτονική του κεφαλαιοκρατικού συστήματος, ολόκληρη η κοινωνική του διάρθρωση».
Και ενώ λέτε ότι «το ίδιο το σύστημα εξωθείται – χωρίς καν να το θέλει – σε μια ολοκληρωτική μεταβολή της εσωτερικής του αρχιτεκτονικής σε παγκόσμιο επίπεδο» καταλήγετε στο συμπέρασμα ότι «αυτό δεν γίνεται, ούτε μπορεί να γίνει αυτόματα», αναρωτιέμαι αρχικά σε αυτό, τι εννοείτε όταν λέτε «κλονίζεται».
Κλονίζεται η αξιοπιστία του; Το δίκαιό του; Η βιωσιμότητά του;
Άραγε ποια είναι η αξιακή βάση πάνω στην οποία στηρίζεται όλο το χρηματοπιστωτικό σύστημα και άρα, πόσο δίκαιο και βιώσιμο μπορεί να είναι;
Είναι η αξιακή του βάση η κάλυψη των αναγκών και το όφελος όλων των πολιτών του κόσμου;
Είναι η ισορροπία και η σωστή διαχείριση των πόρων του πλανήτη;
Γνωρίζεται σίγουρα πολύ καλά ότι δεν είναι τίποτε από όλα αυτά. Το κέρδος διψάει για περισσότερο κέρδος χωρίς να νοιάζεται ή να υπολογίζει τίποτε άλλο.
Ούτε ανθρώπινες αξίες, ούτε σωστή διαχείριση των πόρων.
Άρα λοιπόν μήπως το ίδιο αυτό το χρηματοπιστωτικό σύστημα, μέσα στη δομή του, περιέχει εγγενώς την ρίζα από την οποία γεννιόνται και διαιωνίζονται όλα μας τα κοινωνικά προβλήματα;
Και μήπως αυτός που αναζητεί με ειλικρίνεια και καλοπροαίρετα λύση σε όλα αυτά οφείλει να βγει από τα περιορισμένα όρια και τους κανόνες αυτού του συστήματος για να δει καθαρά αν υπάρχει τίποτε άλλο;
Αναφέρετε παρακάτω ότι «η ιστορία έχει αποδείξει ότι σε καμιά από τις παγκόσμιες κρίσεις που αναφέρατε δεν υπήρξε παγκόσμια λύση.»
Σας περνάει καθόλου από το μυαλό ότι ίσως αυτός είναι και ο λόγος που τα προβλήματα παραμένουν άλυτα;;;
…ότι πάντα η «λύση» ήτανε επιφανειακή, τοπική και πρόσκαιρη, χωρίς οπτική, στόχους και ορίζοντες για ένα πραγματικά βιώσιμο μέλλον της ανθρωπότητας;;
Λέτε παρακάτω:
«Ο εργάτης, ο εργαζόμενος, τα λαϊκά στρώματα που ζουν από την δουλειά τους, δεν έχουν κανέναν άλλο τρόπο να προστατευθούν από την ασυδοσία του κεφαλαίου, εκτός από το να διεκδικήσουν για τον εαυτό τους την χώρα τους, την πατρίδα τους και το κράτος που αντιστοιχεί στα πιο άμεσα και ζωτικά τους συμφέροντα. Χωρίς την κατοχύρωση της δική του εθνικής κυριαρχίας δεν μπορεί κανένας λαός να αντισταθεί στην διεθνή επέλαση των δυνάμεων του κεφαλαίου.»
Παρακαλώ εξηγήστε μου γιατί οι εργάτες, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα είναι καταδικασμένοι (και από εσάς που το αναφέρετε με αυτό τον τρόπο) να διεκδικούν, να αντιστέκονται στην επέλαση του κεφαλαίου, να μάχονται, να αγωνίζονται και όλα αυτά;;;
Εννοείται μήπως ότι αυτή είναι η μοίρα τους ή μήπως, αποδεχόμενοι ήδη τους κανόνες του «παιχνιδιού», αυτό είναι το μόνο που τους απομένει να κάνουν;;;
Γιατί δεν «χτυπάτε» το ίδιο το «παιχνίδι» και «οπλίζετε» τους εργαζόμενους;;;
Γράφετε «όσο το κεφάλαιο και οι χρηματαγορές θα κυριαρχούν στην παγκόσμια οικονομία, η πατρίδα για τους κατατρεγμένους, καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους λαούς του πλανήτη δεν θα έχει ολοκληρώσει το ιστορικό της τραγούδι».
Και σας ρωτώ, σε ένα χρηματοπιστωτικό οικονομικό μοντέλο υπάρχει ποτέ περίπτωση να μην κυριαρχούν το κεφάλαιο και οι χρηματαγορές;;;
Θα μπορούσε δηλαδή ποτέ το μοντέλο αυτό να λειτουργήσει δίκαια;;;
Και καταλήγετε τον προβληματισμό σας λέγοντας ότι «αλλοίμονο αν χρειαζότανε να κατανοήσουν οι λαοί το μηχανισμό και τις αιτίες της παγκόσμιας κρίσης (???!!!)», ότι αυτό που χρειάζεται είναι «να επενδύσουμε στις δημοκρατικές προσδοκίες του λαού που τέτοιες κρίσεις φέρνουν με ορμητικό τρόπο στην επιφάνεια και να τον οργανώσουμε για την μεγάλη μάχη (???!!!).»
Το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα που κυριαρχεί στον κόσμο μας τους τελευταίους αιώνες Κε Καζάκη δεν έχει φτιαχτεί για το όφελος ΟΛΩΝ των ανθρώπων αλλά για τα οφέλη μιας μικρής ελίτ που κατέχει και εκμεταλλεύεται τους παγκόσμιους φυσικούς πόρους στήνοντας όλο το παγκόσμιο «παιχνίδι» κυριαρχίας. Μέσα από τα άλυτα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα προκύπτουν τα κέρδη της ελίτ. Η «μαγική» τους έννοια είναι το Χρέος, όσο «παράγεται» χρέος τόσο υπάρχουν χρήματα και κέρδος.
Αν με κάποιο μαγικό τρόπο εξοφλούσαν όλοι οι άνθρωποι του κόσμου τα χρέη τους δεν θα κυκλοφορούσε ούτε κέρμα.
Αν δεν κατανοήσουν Κε Καζάκη οι λαοί τη ρίζα που γεννάει τα προβλήματά τους και δεν την εξαλείψουν, υπάρχει ποτέ περίπτωση η ό,ποια αλλαγή τους, προσωπική ή κοινωνική, να είναι συνειδητή και βιώσιμη; Με δημοκρατικές προσδοκίες θα αλλάξουν οι λαοί τις μοίρες τους ή με πραγματική γνώση όλων των δεδομένων και όλων των δυνατοτήτων που μπορεί αυτός ο κόσμος να τους παρέχει;
Το άχρηστο δεν το πολεμάς Κε Καζάκη, αυτοί είναι παρωχημένοι και εντελώς αναποτελεσματικοί τρόποι έκφρασης ενός παρελθόντος άγνοιας των ανθρώπων. Το άχρηστο, σε μια προηγμένη επιστημονικά και τεχνολογικά εποχή το αντικαθιστάς με το χρήσιμο.
Αν τα θεμέλια του οικήματος στο οποίο κατοικείς είναι σαθρά και επισφαλή δεν ανακαινίζεις την επίπλωση, αλλάζεις οίκημα.
Αυτός ο κόσμος για να αφήσει για πάντα πίσω τα τεράστια προβλήματά του και ν’ αρχίσει να γίνεται πραγματικά πολιτισμένος οφείλει να εξαλείψει τα δύο του βασικά προβλήματα. Πρώτα την διαχωριστική του αντίληψη για τον κόσμο και έπειτα το χρηματοπιστωτικό οικονομικό σύστημα πάνω στο οποίο στηρίζει και γεννά τις αξίες του.
Όσον αφορά το πρώτο ζήτημα είναι θέμα άγνοιας το ότι οι άνθρωποι δεν μαθαίνουν (σκόπιμα) ότι οι διαφορές και οι διαχωρισμοί μεταξύ τους είναι επίκτητοι και κατασκευασμένοι από το παρών κατεστημένο σύστημα και όσον αφορά το δεύτερο, οι άνθρωποι γεννιούνται και μεγαλώνουν μέσα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα το οποίο μαθαίνουν να αποδέχονται ως το μόνο υπαρκτό οικονομικό σύστημα.
Όπως κι εσείς καταλήγετε, επιτρέψτε μου να σας πω ότι «μέσος δρόμος, όντως δεν υπάρχει».
Ή τα αφήνεις για πάντα πίσω και τα δύο ή συνεχίζεις τους φαύλους κύκλους μέχρι τελικής καταστροφής των πάντων….
Η μόνη πραγματικά βιώσιμη λύση είναι υπαρκτή και η μόνη πραγματική οικονομία είναι η Οικονομία που βασίζεται στους φυσικούς Πόρους και όχι στο χρήμα.

Η διαθεσιμότητα των πόρων, η επιστημονική και τεχνολογική γνώση και το γκρέμισμα των κατασκευασμένων διαφορών μεταξύ των ανθρώπων είναι η μόνη λύση


http://olympia.gr