ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Οι παγκοσμιοποιητές, ληστές της ανθρωπότητας,

μας εξοντώνουν άθλια μέσω σκληρής λιτότητας.

Μα  όλοι καταλαβαίνουμε πως το αίτιο της κρίσης,

δεν είναι οικονομικό, δεν είναι τέτοιας φύσης.

Για να ερευνήσουμε βαθειά, χρειάζεται αγώνας,

γιαυτό ας γίνει ανάλυση, της εμφανούς εικόνας.

Και η εικόνα η εμφανής, σαν κύρια αιτία,

προβάλλει ολοκάθαρα την αναξιοκρατία.

Γιατί πως είναι δυνατόν, αυτοί που δεν προσφέρουν,

και που στην πλήρη διάλυση και μόνο συνεισφέρουν,

να έχουν εισοδήματα ανυπολόγιστου ύψους,

σαν δήθεν ανταπόδοση της προσφοράς και του ήθους.  

Δυο λέξεις άγνωστες γι΄αυτούς, αφού γνωρίζουν μόνο,

πώς να πλουτίζουν άνομα απ΄του λαού τον πόνο.

Γιατί πως είναι δυνατόν τα δύσκολα να φτιάξουν,

σαν δυο γαϊδάρων άχυρα δεν ξέρουν να μοιράσουν;  

Και όταν μόχθο και δουλειά δεν έχουν δοκιμάσει,

με τί προσόντα τον λαό, έχουν καταδικάσει;

Αυτόν τον ήρωα λαό, που πάνε να εξοντώσουν

κι΄ αναίσχυντα υποκρίνονται πως θέλουν να τον σώσουν.

Και αφού δεινό δεν άφησαν που να μην μας φορτώσουν,

γιατί δεν λένε από τί παλαίβουν να μας σώσουν;

Πολιτικοί, δικαστικοί και δημοσιογράφοι

και όσους με μαύρα γράμματα η ιστορία γράφει,

αυτοί  που το αισχρό σύστημα ανάσχυντα στηρίζουν, άσπλαχνα μας ποδοπατούν και μας εξαφανίζουν,

δεν   σκέπτονται αν κάποτε σηκώσουμε κεφάλι,

πού θα κρυφτούν απ΄την οργή του κόσμου τη μεγάλη;

Κι΄αφού δεν ξέρουν τί θα πει Θεός και θεία δίκη,  

πώς θα γλυτώσουν την λαϊκή οργή και καταδίκη;

Ας προβληματισθούν λοιπόν, έστω και αργά πια τώρα,

λίγο πριν έρθει και γιαυτούς η τελευταία ώρα,

γιατί αυτός που υπηρετούν κι΄ελπίζουν να τους σώσει,

απέναντι στον δίκαιο κριτή, θα μαρμαρώσει

και θ΄απομείνουν μόνοι τους, απέναντι σε κείνους,

που τόσα χρόνια βίαζαν, με ευαισθησία κτήνους.

 Γιατί με όλες τις γνώσεις τους, με όλη τους την διάνοια,

δεν έμαθαν εν άδη πως, ουκ έστι πια μετάνοια.

Ο ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΜΕΝΟΣ