γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος
Προχτές,
Τρίτη (05/03/13) απόγευμα, το διαδίκτυο «βούϊξε» από μια «ξαφνική εξέλιξη». Αναρωτιόντουσαν λοιπόν τα blogs:
«Τι κάνουν όλοι μαζί οι Βουλευτές της ΝΔ συγκεντρωμένοι – και δη «αιφνιδίως» – στα κεντρικά τους στη Συγγρού;»
Τι «αψυχολόγητη κίνηση πανικού» ήταν αυτή; (η πρώτη «αυθόρμητη» σκέψη
βεβαίως. Να όμως που συνήθως η πρώτη εντύπωση είναι και η κυριότερη).
Το ερώτημα κοινό στο μυαλό όλων των bloggers. Και μόνο, εφόσον τα
κανάλια «αδιαφόρησαν επιδεικτικά» γι’ αυτό. Τη στιγμή που στήνουν
ολόκληρα πολύωρα πάνελ αν τυχόν τρεις βουλευτές φάνε μαζί μ’ ένα
«κομματικό μεγαλοστέλεχος»
αδιαφόρησαν για μια τέτοια «μεγαμάζωξη».
Ε, λες, δε μπορεί. Κάτι πολύ σοβαρό συμβαίνει εδώ. «Κάτι παίχτηκε»
και ανησύχησε την ηγεσία της ΝΔ, γι’ αυτό τους μάζεψε έτσι ξαφνικά και
εσπευσμένα. Για να τους τονώσει το ηθικό; Να τους μαζέψει τα λουριά; Να
ενισχύσει την συσπείρωση παντί μέσω και τρόπω; Όλα αυτά μαζί κι άλλα
τόσα «απόρρητα»;
Άρα; Κάτι στη «συμπεριφορά» των βουλευτών έγινε «άκρως ανησυχητικό».
Κι αυτό το «κάτι κορυφώθηκε τη Δευτέρα». Και ήταν προφανώς τόσο έντονο
που στάθηκε αρκετό για να τους μαζέψουν άρον άρον Τρίτη μεσημέρι.
Και το ότι τα ΜΜΕ δεν ασχολήθηκαν μ’ αυτό ΟΥΔΟΛΩΣ, το έκανε ακόμη πιο «σοβαρό».
Έρχεται λοιπόν η επόμενη μέρα – Τετάρτη 06/03/13 – και περιμένεις τις
γνωστές μακροσκελείς κουραστικές αναλύσεις των ΜΜΕ, πλην όμως, φευ!
Τίποτα.
Κάτι λίγα μονόστηλα ελαχίστων λακωνικών λέξεων μόνον κάποιες
εφημερίδες. Και τίποτε ΑΠΟΛΥΤΩΣ τα τηλεπάνελ. Αυτά που αν πέσει λίγο το
σακάκι ενός βουλευτή το αναγάγουν σε μέγα ζήτημα!
Ε, δεν μπορεί, κάτι παίζει εδώ, ξαναλές!
Το ξανακοιτάς για πολλοστή φορά….
Οι εφημερίδες απλά και λιτά αναφέρουν πως με αιφνίδια πρωτοβουλία του
γραμματέα του κόμματος Εμ. Κεφαλογιάννη συγκεντρώθηκαν βουλευτές και
γραμματείς για να τους κάνουν οι αναπληρωτές και υφυπουργοί οικονομικών
«φροντιστήριο» επί των οικονομικών μέτρων της κυβέρνησης και το πόσο
αναγκαία είναι αυτά.
Βολική ακούγεται ως «δικαιολογία», πλην όμως εξακολουθούν να «μπαίνουν ιδέες» πως εδώ παίζεται κάτι πολύ πιο περίπλοκο.
Κατ’ αρχήν, γιατί χρειάστηκε ένα τέτοιο «αιφνίδιο μεγα-φροντιστήριο»
εάν δεν υπήρχαν σοβαρές αντιδράσεις από βουλευτές της ΝΔ; Αφού έτσι κι
αλλιώς η εντατική ενημέρωση των βουλευτών και των στελεχών επί των
ακραίων μέτρων μια κυβέρνησης είναι στην ημερήσια διάταξη και τελείται
ακατάπαυστα.
Ποιόν δουλεύουν λοιπόν;
Φυσικά, το λένε και μόνοι τους στα «λιτά τους άρθρα» των εφημερίδων
ότι «
υπάρχει γκρίνια από βουλευτές για τα ακραία μέτρα». Και να κάπου
εκεί ανάμεσα υπάρχει (όχι και τόσο «κρυμμένο», αντιθέτως, θα έλεγα) το
«κλειδί» του θέματος.
ΟΧΙ, δεν μαζεύτηκαν όλοι – προσκλήθηκαν όλοι άραγε; – αλλά μόνον οι 35 βουλευτές της επαρχίας. ΌΛΟΙ πλην των Αθηνών.
Έτσι έλεγαν τουλάχιστον τα αρθρίδια:
«υπήρξε γκρίνια από τους 35 βουλευτές της επαρχίας επειδή δεν
παρίσταντο εκεί οι συνάδελφοί τους που εκλέγονται στις περιφέρειες της
Αττικής».
Δηλαδή; Αυτοί θεωρούνται λοιπόν οι ….. «επικίνδυνοι»;
Κι αν ναι, μ’ αυτήν την «επικοινωνιακή ντρίπλα» τους «ΕΔΩΣΑΝ ΚΑΝΟΝΙΚΑ»; Το ίδιο το κόμμα τους;
Πως να μην αναρωτηθείς μετά και πάλι:
«Τι παίζει εδώ»;
Ακόμη κι αν όντως αυτοί είναι οι «επικίνδυνοι» για «ανταρσία» θα
περίμενε κανείς από ένα «πολύπειρο στα επικοινωνιακά κόλπα» χώρο όπως η
ΝΔ να επιχειρήσει να «καλύψει» με κάποιο τρόπο αυτό το «αδύνατο σημείο»
της. Ακριβώς για να μην δεχτεί επιθέσεις στο «ευαίσθητο σημείο του
οχυρού της». Να μην εστιάσουν τα «αντίπαλα πυρά» σ’ αυτούς τους
35.
Πχ αν έπρεπε οπωσδήποτε να τους δει όλους μαζί (παράλογο από πλευράς
επικοινωνιακής τακτικής μεν, αλλά άντε, να το δούμε ως υπόθεση εργασίας)
τους (35) βουλευτές θα φρόντιζε (υποχρέωνε) να είναι παρόντες ΟΛΟΙ οι
βουλευτές. Για να «κρύψει το αδύνατο σημείο» της.
Το πιο σύνηθες βεβαίως είναι να βλέπουν κάποια «μεγαλοστελέχη» έναν
έναν τους εκάστοτε «επικίνδυνους». Και επικοινωνιακά εξηγείται αυτό ως η
πιο σώφρωνα τακτική. Ένας ένας είναι πιο αδύναμοι πάντα οι «στόχοι
νουθεσίας».
Ενώ όλοι μαζί «αλληλοενισχύονται», αλληλοτροφοδοτείται η
«δυναμική αντίδρασης» του καθενός από αυτή των άλλων και σχηματίζεται
μια «ομαδική αντιδραστική δυναμική».
Κι άλλο «παράξενο», συνεπώς, εδώ.
Συνεπαγωγικά, γιατί άραγε η «κίνηση» αυτή έπρεπε να «βγάλει μάτι»; Τι ήταν αυτό που επέβαλλε να «καρφωθεί» τόσο «ξεκάθαρα»;
Το «μήνυμα» που περνάει προς τα έξω είναι το εξής:
«Ιδού, η ΝΔ έχει σοβαρό πρόβλημα με βουλευτές της, τους εξής 35,
οι οποίοι απεργάζονται ανταρσία, τουτέστιν, να «ρίξουν την κυβέρνηση»….»
Αυτό πάλι μπορεί να ερμηνευθεί με δύο τρόπους:
Πρώτον, το μήνυμα απευθύνεται προς τους εκλογικούς υποστηρικτές
της κυβέρνησης με την έμμεση προτροπή να ασκήσουν πίεση προς τους 35
προκειμένου να «μην στασιάσουν». Και βεβαίως, μήνυμα προς τους 35
«προσέξτε, σας έχουμε στη μπούκα».
Δεύτερον, το μήνυμα ταυτόχρονα απευθύνεται προς όλους τους
υπόλοιπους εκλογείς (αντιμνημονιακούς γενικά) με την έμμεση
προτροπή «…ιδού ο ευαίσθητος κρίκος μας, αυτοί οι 35. Τσακίστε τους στην
πίεση όπου τους βρείτε και με όποιον πρόσφορο τρόπο, μέχρι κάποιοι απ’
αυτούς να λυγίσουν και να ρίξουν την κυβέρνηση».
Αν ισχύει η πρώτη περίπτωση, τότε η κυβέρνηση νοιώθει «σοβαρά
απειλούμενη» από δικούς της και τα «παίζει όλα για όλα» και μάλιστα μ’
έναν «βεβιασμένο τρόπο που προδίδει πανικό» καθώς, προφανώς, νοιώθει ότι
«δεν προλαβαίνει να τους χειριστεί με «επαγγελματικό τρόπο», δηλαδή
«έντεχνα κι έναν έναν». Παίζει λοιπόν το τελευταίο της (απονενοημένο)
χαρτί για να παραμείνει κυβέρνηση.
Στη δεύτερη περίπτωση, έχουν αποφασίσει να εγκαταλείψουν την
κυβέρνηση αλλά δε θέλουν και να «το χρεωθούν». Δε θέλουν να έχουν και
την «πολιτική ευθύνη» μιας τέτοιας πολιτικής πράξης απέναντι στους
«έξωθεν εντολοδότες» τους της Τρόϊκα (θα ήθελαν πχ και να «την κάνουν»
αλλά και να διατηρήσουν τον «φάκελό τους καθαρό» ώστε να
«ξαναχρησιμοποιηθούν» από την Τρόϊκα στο μέλλον).
Συνεπώς και για να το επιτύχουν αυτό «θυσιάζουν» στην κυριολεξία 35
βουλευτές τους ρίχνοντάς τους στην «αρένα με τα θηρία». Ώστε να μπορούν
να πουν μετά στ’ αφεντικά τους:
«Ορίστε, εμείς θέλαμε να συνεχίσουμε να κυβερνάμε και να περνάμε
τα ακραία μέτρα σας αλλά δε μας άφησαν. Δε φταίμε εμείς που πέσαμε αλλά
αυτοί που μας έριξαν. Ξεσκίστε τους…»
Γιατί, μη γελιόμαστε, μετά απ’ αυτό το
«ξεκάθαρο και στην ψύχρα δόσιμο των 35»,
όλες μα ΟΛΕΣ οι «πιέσεις» – κάθε είδους και μορφής – από μέρους του αγανακτισμένου λαού θα συγκεντρωθούν σ’ αυτούς τους 35.
Οι μεν (υποστηρικτές της κυβέρνησης) από αγανάκτηση και απειλητικά
για να «μην κάνουν τίποτε αντάρτικο» και οι δε (αυτοί που πολεμάνε την
κυβέρνηση και τα ακραία μέτρα της) θα τους επιτεθούν μαζικά (όντες ο
«αδύναμος κρίκος» της κυβέρνησης) προκειμένου να τους τρομοκρατήσουν και
να πάρουν την «απόφαση της ανταρσίας» μια ώρα αρχήτερα.
Σου λέει «αν τρομάξουν αρκετά αυτοί και «την κάνουν», μαζί τους θα πέσει και η κυβέρνηση». Και η αλήθεια είναι πως
τους 35 τους περιμένουν πολύ «μαύρες ημέρες» μετά απ’ αυτό.
Και περίεργο δεν είναι τόσο το ότι «δεν παίχτηκε το θέμα από τα
κανάλια». Πολύ απλά, οι έμπειροι δημοσιογράφοι εντόπισαν αμέσως το
«πρόβλημα» κι επειδή δεν θέλουν να πέσει η κυβέρνηση της τρόϊκα,
αποφάσισαν να «μην αναδείξουν το θέμα». Αντιθέτως, το «υποβίβασαν». Το
εξαφάνισαν.
Αυτό που όμως είναι περίεργο είναι που δεν «αναδείχθηκε» το θέμα από
την αντιπολίτευση. Αν όντως θέλει να γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ κι αν
όντως βιάζεται για εκλογές, γιατί τάχα δεν ανέδειξε το θέμα;
Είναι δυνατόν να τρομάζει τόσο πολύ και μόνο στην ιδέα να γίνει κυβέρνηση;
Πολλά «περίεργα» μαζεμένα ταυτόχρονα…..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου