-Είμαστε στα "όρια του συντάγματος". Μην πειράζετε τη
δημοκρατία ΜΑΣ κύριοι!...
Περί απάτης και
ρεαλισμού ή η νομιμοποίηση της απάτης μέσω ΣΥΡΙΖΑ.
Όλοι έχετε
παρακολουθήσει στα τηλεοπτικά παράθυρα σοβαρούς κυρίους ν αντιπαρατίθενται για
την αντιμετώπιση της κρίσης στη χώρα μας.
Σχεδόν σε κάθε
συζήτηση, σε κάποια στιγμή θα πεταχτεί κάποιος απ τις μνημονιακές δυνάμεις και
θα επικρίνει (κατά κανόνα τον ΣΥΡΙΖΑ) γιατί το πρόγραμμά τους δεν έχει
«ρεαλιστικές προτάσεις» που να δίνουν λύσεις στα προβλήματα, σε αντίθεση με τη
«ρεαλιστικότητα» του μνημονιακού προγράμματος.
Θα έχετε
προσέξει ότι οι αντιμνημονιακοί (και κυρίως οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ) με το πιο
σοβαρό ύφος προσπαθούν ν αντιπαρατεθούν σ αυτή την πρόκληση, «ρίχνοντας στο
τραπέζι» κάποιες απ τις προτάσεις του προγράμματος του κόμματός τους.
Ένας λογικός
άνθρωπος νομίζω ότι θα περίμενε ότι όταν συζητούνται προγράμματα και προτάσεις,
τότε αντιπαραβάλλονται πρόγραμμα σε πρόγραμμα, πρόταση σε πρόταση. Τα δε
προγράμματα και οι προτάσεις σε ένα κοινοβουλευτικό σύστημα, όπου το σύνταγμα
ορίζει ότι θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία και όλες οι
εξουσίες πηγάζουν απ το λαό, θα είναι εκείνα που τα κόμματα κατέθεσαν
προεκλογικά μπροστά στο λαό και ζήτησαν την ψήφο του και την έγκρισή του.
Ακούσατε εσείς
κάποιον απ τους αντιμνημονιακούς πανελίστες να επισημαίνουν και να υπενθυμίζουν
στους συνομιλητές τους και στους θεατές τα προεκλογικά προγράμματα των κομμάτων
τους; Τι έλεγαν οι μνημονιακοί προεκλογικά;
Σαμαράς
(προεκλογικός): Και το λέω ρητά και κατηγορηματικά. Αποκλείω κάθε συγκυβέρνηση
με το ΠΑΣΟΚ. Τη συγκυβέρνηση τη στηρίζουν όλα εκείνα τα συμφέροντα και όλες
εκείνες οι συντεχνίες που δεν θέλουν ν αλλάξει τίποτε στην Ελλάδα. Όσο το ΠΑΣΟΚ
είναι στα πράγματα, ακόμη και με δεύτερο ρόλο στην κυβέρνηση, έχουν το κεφάλι
τους ήσυχο. Δεν μπορούμε να βγούμε απ την ύφεση μαζί με εκείνους που μας έφεραν
στην ύφεση.
Κουβέλης
(προεκλογικός): Όχι, με δυνάμεις της Ν.Δ. δεν πρόκειται να κάνουμε την
οποιαδήποτε συνεργασία. Ούτε με δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., αν προωθηθεί
εντέλει αυτή η κυβέρνηση συνεργασίας ανάμεσα στη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ.
Δημοσιογράφος: Μου λέτε ότι δεν θα είσαστε το αριστερό άλλοθι αν η Ν.Δ. και το
ΠΑΣΟΚ τα βρουν; Κουβέλης: Όχι, το έχω πει.
Σαμαράς
(προεκλογικό κυβερνητικό πρόγραμμα 18 σημείων): «Αποκατάσταση αδικιών
–χαμηλοσυνταξιούχων, πολυτεκνικά επιδόματα- με άμεσα δημοσιονομικά ισοδύναμα.
Ρύθμιση ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων φορολογουμένων ώστε να μην ξεπερνούν το 25%
του εισοδήματός τους. Αποζημίωση φυσικών προσώπων και ασφαλιστικών ταμείων για
το PSI. Δημιουργία νέων θέσεων εργασίας με ρυθμό
τουλάχιστον 150.000 το χρόνο απ το 2013. Διατήρηση των επιπέδων των μισθών στον
ιδιωτικό τομέα και επαναφορά της μετενέργειας στους 6 μήνες. Σταδιακή άνοδο του
αφορολόγητου απ τα 5.000, στα 8.000 και εν συνεχεία στα 12.000 ευρώ. Άμεση
μείωση των συντελεστών ΦΠΑ στην εστίαση. Επαναδιαπραγμάτευση της οικονομικής
πολιτικής. Παράταση του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής κατά 2 τουλάχιστον
χρόνια, χωρίς επιπλέον περικοπή μισθών και συντάξεων. Περικοπές δαπανών από
σπατάλη και διαφθορά και όχι από μισθούς και συντάξεις. Συμψηφισμός οφειλών από
και προς το δημόσιο. Σπάσιμο των καρτέλ.
Βασικές
προϋποθέσεις για την προώθηση ενός προγράμματος αλλαγών στη χώρα: Ψήφιση νόμου
για αναδρομικό έλεγχο των περιουσιακών στοιχείων πολιτικών προσώπων και
ανώτερων κρατικών λειτουργών απ το 1974 μέχρι σήμερα. Κατάργηση της αποζημίωσης
για συμμετοχή στις επιτροπές της βουλής. Πλήρης έλεγχος των οικονομικών των
κομμάτων και βουλευτών από ανεξάρτητο θεσμικό όργανο. Δημιουργία θεσμικού
πλαισίου για ζητήματα ΜΜΕ και αδειοδοτήσεις. Ενίσχυση της αυτοτέλειας της
δημόσιας διοίκησης απ τις πολιτικές αλλαγές».
Για να καταλάβει
κανείς και να χωνέψει το μέγεθος της απάτης, αρκεί ν αναφέρουμε πως ο Σαμαράς
στο «Ζάππειο 3» είπε κατά λέξη: «Που θα βρεθούν τα 11,5 δις που είναι τα μέτρα
του Ιουνίου; Η απάντηση είναι απ την περικοπή της δημόσιας σπατάλης. Κυρίως από
περικοπή σπατάλης που υπάρχει άφθονη γιατί ως πρόσφατα δεν την άγγιξαν καν.
Έχουμε καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις για περικοπές 18,4 δις από σπατάλη.
Και με την ανάπτυξη της οικονομίας για κάθε 1% που μειώνεται η ύφεση, το
έλλειμμα μειώνεται κατά 1 δις ευρώ».
Τα «ισοδύναμα
μέτρα» και οι «περικοπές σπατάλης» ήταν στο στόμα του κάθε μνημονιακού ρήτορα
πριν τις εκλογές και εκτοξεύονταν κατά ριπές, κάθε φορά που στριμώχνονταν στα
τηλεπαράθυρα.
Είναι φανερό ότι
το σημερινό εφαρμοζόμενο κυβερνητικό πρόγραμμα είναι προϊόν απάτης, αθέτηση του
παρουσιασμένου στο λαό για έγκριση προγράμματος και ότι το προεκλογικό
πρόγραμμά τους ήταν, όπως αποδείχθηκε, εργαλείο εξαπάτησης. Πρόκειται δηλαδή
για πολιτικούς (τουλάχιστον) απατεώνες κι αυτούς δεν μπορεί και δεν πρέπει να
τους αντιμετωπίζεις παραβλέποντας την απατεωνιά τους –την οποία μπορεί και να
«καταγγέλλεις» κατά διαστήματα «απ έξω-απ έξω», φωνάζοντας «απατεώνες και
κλέφτες…αλλά στα όρια του συντάγματος»- και συζητώντας κατά βάση μαζί τους
σοβαρά (το οποίο προϋποθέτει ντε φάκτο ότι οι αντιμνημονιακοί «ξεπέρασαν» την
απάτη) με βάση όχι το προεκλογικό, υπό την λαϊκή έγκριση, πρόγραμμα, αλλά το
αυθαίρετο, χωρίς λαϊκή έγκριση, εφαρμοζόμενο κυβερνητικό πρόγραμμα που
διαφημίζεται σαν «το μόνο ρεαλιστικό». Γιατί το «μόνο ρεαλιστικό» δεν
παρουσιάστηκε στο λαό για έγκριση, κανείς δεν μπαίνει στον κόπο ν αναρωτηθεί ή
να εξηγήσει.
Όταν ο Γ. Κύρτσος
(ένας συντηρητικός, υποψήφιος βουλευτής του ΛΑΟΣ), σε άρθρο του με τίτλο
«Ψεύτικες σχεδόν όλες οι προεκλογικές του δεσμεύσεις» λέει πως « ο πρόεδρος της
Ν.Δ. Σαμαράς έσπασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ πολιτικής υποκρισίας και ασυνέπειας,
εφόσον εγκατέλειψε πλήρως το κυβερνητικό πρόγραμμα των 18 σημείων που εμφάνισε
στον ελληνικό λαό λίγο πριν τις εκλογές του Ιουνίου…έχουμε να κάνουμε με μια
μεθοδευμένη εξαπάτηση του εκλογικού σώματος που δεν έχει όμοιά της στην ιστορία
της προκλητικά ασυνεπούς ελληνικής πολιτικής τάξης», τότε τι θάπρεπε να πουν
και πως θάπρεπε ν αντιδρούν οι αυτοπροσδιοριζόμενοι σαν προοδευτικοί κι
αριστεροί για να προστατέψουν το λαό απ τους απατεώνες που τον κορόϊδεψαν και
να τους καταγγείλουν;
Ή δεν θάπρεπε;
Για να «μην διασαλέψουμε την τάξη», «να μην τους προκαλέσουμε», «να δώσουμε
τόπο στον ουσιαστικό διάλογο» και άλλες φαντασίες που η πραγματική ζωή με
πάταγο και ωμή βία, τις διαψεύδει; Υπήρχε η αυταπάτη ότι ακολουθώντας μια
τέτοια γραμμή δεν θα οξύνονταν το κλίμα, θα στριμώχνονταν η αντίδραση, δεν θα
έβρισκε επιχειρήματα και θα πετυχαίναμε την ειρηνική μετάβαση;
Η μεταπήδηση της
ΔΗΜΑΡ στο αντίπαλο στρατόπεδο έγινε φανερά και μπόρεσε να την παρακολουθήσει ο
καθένας. Το ενδιαφέρον είναι αυτό που συμβαίνει «εντός των τειχών»: Ποιος
φιμώνει το κίνημα και στραγγαλίζει τη φωνή του και προσφέρει πεδίο
δόξης λαμπρό στους μνημονιακούς να ξεσαλώνουν στα κανάλια για τη «δημοκρατία
τους» και τον «ρεαλισμό τους» χωρίς αντίλογο; Θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε
ποιος εισηγήθηκε και πως επικράτησε μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ αυτή η γραμμή…
Προεκλογικά
επίσης, έβγαζε μάτια η εξαφάνιση απ τα τηλεοπτικά παράθυρα και απ το στόμα των
εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ, οποιασδήποτε αναφοράς στις παραβιάσεις του συντάγματος
και στο ζήτημα της κατοχής της χώρας από ξένες δυνάμεις.
Αν συμβαίνουν
αυτά και δεν καταγγέλλεις την απάτη (επιμένοντας μέχρι τέλους), είναι σαν να
επιτρέπεις στην ολιγαρχία να κυβερνάει χωρίς σύνταγμα και χωρίς πρόγραμμα:
απόλυτη μοναρχία σε σύγχρονη μορφή. Οι εκλογές και το σύνταγμα καταντούν θέατρο
σκιών για να κρύψουν την ουσία του καθεστώτος. Τα μόνα «επιχειρήματα» που
μετράνε είναι η απόλυτη δύναμη της ολιγαρχίας στα ΜΜΕ και η δύναμη της εξαγοράς
των πάντων, με τον τερατώδη πλουτισμό τους.
Είναι σαν να
εμφανιστεί ένας κακοποιός, και αφού καταφέρει να μπει στο σπίτι του νοικοκύρη
και να φορέσει τα ρούχα του, να πάρει την ταυτότητά του, τα έγγραφά του και τον
εξοπλισμό του, εσύ να προσπαθείς να τον αντιμετωπίσεις με «σοβαρότητα» και
«επιχειρήματα» και «νόμιμα», ξεχνώντας και μη ενημερώνοντας όσους παρακολουθούν,
για την ιδιότητά του (απατεώνας) ή ανάμεσα στις «σοβαρές» συζητήσεις και τις
«νόμιμες ενέργειες», πετάς κάπου-κάπου κι ένα «απατεώνας,… αλλά στα όρια του
συντάγματος»…
Μετά
αναρωτιόμαστε γιατί ο κόσμος και το κίνημα έχει ξεφουσκώσει… Και δεν το λέω γιατί
αρνούμαι και τις άλλες αιτίες που συνεισφέρουν σ αυτό…
Πως τα δέχονται
όλα αυτά οι συναγωνιστές και σύντροφοι που παλεύουν μέσα απ τον ΣΥΡΙΖΑ; Εγώ
τους καλώ να σπάσουν τη γραμμή που τους επέβαλλαν και να μιλήσουν καθαρά στο
λαό, να καταγγείλουν όσους τον εξαπάτησαν, κουρέλιασαν το σύνταγμα και
συνεχίζουν τα εγκλήματά τους ανενόχλητοι, με το λαό στη γωνία. Ακόμα δεν είναι
αργά. Ο κόσμος περιμένει κάποιους να σηκώσουν το ανάστημά τους και να
συγκρουστούν με τη σαπίλα που έχει καταπιεί τα πάντα. Ο γερο-Παπανδρέου, για
πολύ λιγότερο σημαντικά ζητήματα, κήρυξε ανένδοτο αγώνα για τη δημοκρατία και ο
λαός τον αγκάλιασε. Εμείς σήμερα με όσα συμβαίνουν, θα διστάσουμε να τον
κηρύξουμε; Και σήμερα ο λαός θέλει τη δημοκρατία. Δεν βρίσκει όμως τους τρόπους
και τις δυνάμεις που θα τον οδηγήσουν σ αυτή.
Ο «ρεαλισμός» σε
τέτοιες καταστάσεις είναι ο τελευταίος που μετράει. Το πρόβλημα είναι «ο
ρεαλισμός των προτάσεων»; Φανταστείτε στην κατοχή, αν μπορούσαν να γίνουν
τηλεσυζητήσεις, ποια πρόταση θα κέρδιζε σε «ρεαλισμό»: των κατοχικών ή των
αντιστασιακών; Κι όμως στο σήμερα, στις σύγχρονες συνθήκες κατοχής, κάποιοι
έχουν στήσει το θέατρο του παραλόγου… Έχοντας τοποθετήσει τον εαυτό τους «στα
όρια της δημοκρατίας ΤΟΥΣ», φαντάζονται «ρεαλιστικές» και ειρηνικές «αλλαγές»…
4 Φλεβάρη 2013
Γιώργος
Παπανικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου