Με τον προκλητικό τίτλο:
Ποιος είπε το "όχι", ο Μεταξάς, ο Νίκος
Μπογιόπουλος αναπτύσει μία θεωρία σχετικά
με το "όχι" που ήταν "ναι" του
Ιωάννη Μεταξά, παραθέτοντας γεγονότα που βρίθουν ιστορικών ανακριβειών.
"Σε εκείνες τις ιστορικές συνθήκες το «όχι» του Μεταξά ήταν το «Ναι» του
φασιστικού καθεστώτος της μεταξικής δικτατορίας υπέρ της Αγγλίας και
όχι υπέρ των ελευθεριών του ελληνικού λαού. Και τούτο για δύο λόγους:
Πρώτον, διότι το ελληνικό κράτος, οι προύχοντες, οι κοτζαμπάσηδες του
ελληνικού κράτους (και όχι φυσικά ο πένητας ελληνικός λαός) είχαν
άρρηκτους δεσμούς διαπλοκής με το βρετανικό κεφάλαιο. Δεύτερον, διότι σε
κρίσιμες στιγμές (όπως ένας Παγκόσμιος Πόλεμος) οι επιλογές στρατοπέδου
από τους «Μεταξάδες» δεν γίνονται με βάση την ιδεολογία τους. Οι
«Μεταξάδες» επιλέγουν συμμάχους σύμφωνα με τα ταξικά συμφέροντα που
αυτοί εκπροσωπούν. Και τα ταξικά συμφέροντα που εκπροσωπούσε ο Μεταξάς
και το καθεστώς του, ήταν απολύτως εξαρτημένα και διασυνδεδεμένα με την
Αγγλία. Γεγονός που δεν θα μπορούσε να παραβλέψει ο – και κατά τα άλλα –
πολύ καλός φίλος του Γκαίμπελς, ο Μεταξάς" αναφέει μεταξύ άλλων ο Νίκος
Μπογιόπουλος.
Και συνεχίζει τον ανιστόριτο ολίσθημά του, αναφέροντας: Το «Όχι» λοιπόν
του Μεταξά δεν είχε τίποτα το «πατριωτικό». Ήταν… «συμφεροντολογικό».
Και μάλιστα υπό την πιο ιταμή εκδοχή του «συμφέροντος». Δηλαδή του
συμφέροντος ενός ταξικού καθεστώτος που, παρά τη διαφορά των
πολιτευμάτων, συνέχιζε αδιατάρακτα την πρόσδεση της Ελλάδας υπό το
«αγγλικό δόγμα» και αντιμετώπιζε τη χώρα ως «ζωτικό τμήμα της αγγλικής
αυτοκρατορικής αμύνης».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου