Το «Εθνος της Κυριακής» αποκαλύπτει σημεία από το βιβλίο με τίτλο El dilema.600 dias de vertigo ( Το δίλημμα. 600 ημέρες ιλίγγου) στα οποία ο Θαπατέρο περιγράφει την εκρηκτική συνεδρίαση του Νοεμβρίου 2011 στη γαλλική πόλη.
Η λέξη «Ελλάδα» εμφανίζεται στον τίτλο κεφαλαίων και υποκεφαλαίων και συνολικά 160 φορές στο βιβλίο. Ενδεικτικό της έμφασης που δίνεται στη χώρα μας είναι ότι οι λέξεις «Γαλλία» και «Γερμανία» εμφανίζονται 42 και 76 φορές αντίστοιχα.
Οπως γράφει ο Ισπανός πρώην πρωθυπουργός, η πρωτοβουλία Παπανδρέου για διενέργεια δημοψηφίσματος προκάλεσε «σάστισμα» και η ιδέα «έπεσε σαν βόμβα στις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης και τις Βρυξέλλες».
«Εκείνες τις μέρες», γράφει, «μίλησα σε αρκετές περιπτώσεις προσωπικά με τον Παπανδρέου σχετικά με την πρωτοβουλία του. Του επισήμανα με σεβασμό, λόγω της ειλικρινούς εκτίμησης που νιώθω γι' αυτόν, τους σοβαρούς κινδύνους που συνόδευαν την αιφνιδιαστική πρότασή του. Δεν ήταν εύκολο να πω στον Παπανδρέου κάτι που ακουγόταν σαν μομφή. Πάντα ήπιος, τις ημέρες πριν από την παραίτησή του μου μετέφερε το πόσο απομονωμένος αισθανόταν μπροστά στην οικονομική και κοινωνική κατάσταση της χώρας του. (...) 'Δεν μπορώ άλλο', μου είπε. Τον καταλάβαινα και δεν ανέφερα ξανά το δημοψήφισμα. Μια πρωτοβουλία που πέθανε στους διαδρόμους και στα σαλόνια του παλατιού των φεστιβάλ και των συνόδων των Κανών.
Ο Θαπατέρο περιγράφει το πλαίσιο στο οποίο έφτασε να γίνει η Ελλάδα κεντρικό πρόβλημα της παγκόσμιας οικονομίας. Περιγράφει μια ατμόσφαιρα εφησυχασμού και συγκρατημένης αισιοδοξίας που επικρατούσε στην Ευρώπη και διαλύθηκε απότομα στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου του 2009.
«Ο Γ. Παπανδρέου κέρδισε την εμπιστοσύνη του συμβουλίου με τη σοβαρότητα και τη διαφάνεια, αλλά η περιγραφή του (για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και ειδικά τα δημοσιονομικά- την οποία ο Θαπατέρο χαρακτηρίζει «συγκλονιστική και «ζοφερή») είχε αντίκτυπο στην ευρωπαϊκή πολιτική ηγεσία. Τα πρόσωπα αρκετών αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων έδειχναν την κατάπληξή τους ενώ άλλα κάποια συμπόνια για τον Έλληνα πρωθυπουργό», αναφέρει.
Αίσθηση προκαλούν τα όσα γράφει ο πρώην πρωθυπουργός της Ισπανίας για τις ημέρες μετά την προσφυγή της Ελλάδας στη χρηματοδότηση του Μνημονίου.
«Στις 2 Μαΐου μίλησα με τον Παπανδρέου», συνεχίζει ο Θαπατέρο. «Ήταν εξουθενωμένος αλλά μιλούσε με σταθερή φωνή. Ήταν αποφασισμένος να βάλει μπρος το απαιτούμενο σκληρότατο σχέδιο λιτότητας σε αντάλλαγμα για την οικονομική βοήθεια. Αλλά συγχρόνως μου μετέφερε με πόνο, με πόνο και με κάποια παραίτηση, ότι δεν ένιωθε αρκετή ευρωπαϊκή αλληλεγγύη (...)».
Αναφορικά με τις συζητήσεις του καλοκαιριού του 2011 για το δεύτερο «πακέτο» ο Θαπατέρο τις χαρακτηρίζει ως τις πιο δύσκολες στιγμές που έζησε μεταξύ Ευρωπαίων ηγετών.
«Ηταν τρεις το πρωί και δεν επιτυγχανόταν συμφωνία- για 0,25% επιτόκιο!» γράφει χαρακτηριστικά και συνεχίζει «επιπλέον ζητούσαν ακατάπαυστα εγγυήσεις και περισσότερες εγγυήσεις από την Ελλάδα. 'Τον Παρθενώνα; Τα ελληνικά νησιά;...Μέχρι πού θέλεις να φτάσεις; Είναι αυτό που θέλεις για εγγύηση;' έφτασε να αναφωνήσει ένας αγανακτισμένος Παπανδρέου και σχεδόν έτσι ήταν, με μορφασμούς ασυνήθιστους για έναν ηγέτη με πρόσωπο πάντα ήρεμο και ήπιο».
Epikairo: Ίσως ο Θαπατέρο να μην ήταν παρών στις Κάννες, αλλά δεν χρειαζόταν αυτό για να διαμορφώσει την προσωπική του άποψη για τον Παπανδρέου. Δυστυχώς στην Ελλάδα έχουμε την ικανότητα η αλήθεια να ετεροκαθορίζεται από τις ξένες πηγές. Τρανταχτό παράδειγμα τα αρχεία του βρετανικού Foreign Office, που μέσω αυτών μαθαίνεις την πλήρη αλήθεια για τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο και όχι τόσο από την ελληνική ιστοριογαφία. Έτσι και σ' αυτή την περίπτωση οι Έλληνες (που ακόμα μπορούν και κρατούν το κριτήριο της λογικής στην πιο δύσκολη μεταπολεμικά συγκυρία για τη χώρας μας) μαθαίνουν από την προσωπική διήγηση ενός ισπανού πρώην πρωθυπουργού το τιτάνιο διακύβευμα που είχε να διαχειριστεί ο Παπανδρέου. Δεν σημαίνει ότι όλα όσα λέει ο Θαπατέρο είναι γραμμένα στις πλάκες του Μωυσή, αλλά δεν μπορεί να ψεύδεται ως προς το παπανδρεϊκό ήθος. Πολλοί αμφισβήτησαν τον πατριωτισμό του Παπανδρέου, πολλοί τον είπαν "δοτό", "δοσίλογο", "προδότη", "εντεταλμένο". Όμως εκείνος δεν ήταν 'εθνολαϊκιστής", αλλά μόνος μπροστά σε δέκα εκατομμύρια, μόνο και μόνο υπηρετούσε τις δικές του αρχές και αξίες, τη διαφάνεια, τον πολιτικό πολιτισμό, την μετριοπάθεια, τη λογική. Αυτά ήταν τα συστατικά του δικού του πατριωτισμού, που όμως δεν κολλούσε με την καθ' ημάς εξαλλοσύνη, τη τσάμπα μαγκιά, τον βερμπαλισμό του καφενείου. Αυτό το ήθος μας κληρονομεί σε μας ο Θαπατέρο με την αφήγηση του και καλό θα ήταν, για όλους μας από εδώ και πέρα, να μην κάνουμε αποποποίηση, αλλά αποδοχή της..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου