Η γνώμη μου σε λίγες γραμμές

Αγαπητοί φίλοι,

Πολλοί από εσάς, μετά την αποστολή του χτεσινού μηνύματός μου με θέμα τον Αναρχισμό και τις παραδοχές του, ζητάτε τη γνώμη μου για την τρέχουσα επικαιρότητα, οπότε και είμαι υποχρεωμένος να ανταποκριθώ στο αίτημά αας.

Αυτό που συμβαίνει τις ημέρες αυτές είναι ακριβώς εκείνο που είχαν προβλέψει αρκετοί, μεταξύ των οποίων και ο υπογράφων. Έχουμε δηλαδή μπροστά μας ένα Ξεσηκωμό, όχι μόνο ενάντια στην ελεεινή κλίκα που μας κυβερνάει από το 2004, αλλά και ενάντια στο θλιβερό ευρύτερο κοινωνικοπολιτικό κατεστημένο.

Οι ανήμποροι να ζήσουν την οικογένειά τους, οι χιλιάδες των απολυμένων και των ανέργων, οι νέοι του ενός ή και περισσοτέρων πτυχίων που δεν μπορούν να βρουν μιαν ανθρώπινη απασχόληση, η απογοητευμένη γενιά των 700 ευρώ, οι αδικημένοι από τις αχαρακτήριστες αποφάσεις της Δικαιοσύνης, οι φυλακισμένοι που ζουν στα σύγχρονα κάτεργα των ελληνικών φυλακών και ράβουν τα στόματά τους χωρίς να συγκινηθεί το αληταριό των Μέσων Ενημέρωσης, οι εξαρτημένοι που σιγοπεθαίνουν εξαιτίας της απονιάς και της αδιαφορίας του σύγχρονου ελληνικού κράτους να τους εντάξει και να τους στηρίξει μέσα σε ανθρώπινες Θεραπευτικές Κοινότητες, κι άλλοι, κι άλλοι πολλοί, που θα μας έπαιρνε χρόνο πολύ να τους αναφέρουμε.

Όλοι αυτοί, όλοι εμείς που μήνες τώρα βλέπουμε κι ακούμε τα εκατομμύρια της μονής βατοπαιδίου να πηγαινοέρχονται και ν' αλλάζουν χέρια, πότε πηγαίνοντας στις τσέπες του ενός πολιτικού και πότε του άλλου. Όλοι εμείς που δίνουμε αγώνα για την επιβίωση, την ίδια στιγμή που τα γκόλντεν μπόϊς διαβιούν μέσα στη χλιδή και τη γκλαμουριά, γεμίζοντας τις σελίδες των σαλιάρικων εντύπων με τα προκλητικά πεπραγμένα τους και τις αδιανόητες σ' εμάς απολαβές τους.

Ναι, όλοι πονέσαμε για τον άδικο χαμό του μικρού, που γέμισε τις καρδιές μας βαθειά θλίψη. Όλοι αγαναχτήσαμε με τον μακελάρη ειδικό φρουρό και τις αισχρές δηλώσεις του γελοίου δικηγόρου του. Όμως (κι εδώ είναι που αρχίζει να ενεργοποιείται η δυναμική του Ξεσηκωμού), οι δυναμικές αντιδράσεις της νεολαίας μας δεν είναι τίποτε άλλο από μια μικρή, απειροελάχιστη σταγόνα. Μόνο που -όπως φαίνεται- άρκεσε αυτή η σταγόνα για να εκραγεί -επιτέλους!- ο επί χρόνια καταπιεσμένος θυμός κι η οργή μεγάλου μέρους του λαού μας. Όσο για το πλιάτσικο, τις φωτιές και τις καταστροφές περιουσιών, είναι αλήθεια πως μας πονάνε όλους, αλλά -είτε το θέλουμε, είτε όχι- πρόκειται για τα αναπόφευκτα συνεπακόλουθα κάθε έκρηξης. Είτε πρόκειται για Έλληνες, είτε για μετανάστες, το ίδιο κάνει. Όλοι οι γύφτοι μια γενιά.

Κρατήστε λοιπόν όσο γίνεται την ψυχραιμία σας, διατηρήστε τον έλεγχο των πράξεων και των σκέψεών σας. Η μπόρα δεν πρόκειται να τελειώσει γρήγορα (ευτυχώς ή δυστυχώς, αυτό θα το δούμε). Είναι ανάγκη ν' απαλλαγούμε από τους άχρηστους από αποτελούν τη σημερινή κυβέρνηση και θ' απαλλαγούμε, αργά ή γρήγορα. Το καινούργιο πρόβλημα όμως είναι τι μπορούμε να κάνουμε στη συνέχεια. Δηλαδή, ποιους να επιλέξουμε για νέους αφέντες μας; Στη Δημοκρατία, λένε, δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Ναι, αλλά για ποια Δημοκρατία μιλάμε; Τη Δημοκρατία της αρπαχτής των ελάχιστων και της ανημποριάς των πολλών;

Περίσκεψη λοιπόν και αυτοέλεγχος. Αυτά πρέπει να χαρακτηρίζουν από εδώ κι εμπρός τις σκέψεις και τις πράξεις μας. Ας μην ξεχνάμε πως για ν' ανατείλει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή. Δεν μπορεί, θα έρθουν καλύτερες μέρες, πρέπει να έρθουν, μόνο που δεν θα έρθουν από μόνες τους. Αν όχι, τόσο το χειρότερο για όλους. Τότε θα είμαστε άξιοι της όποιας τύχης.

Σας χαιρετώ,
Νίκος Χρ. Κουκολιάς