Θα εξακολουθήσουν να κυβερνούν οι τραπεζίτες;

Γιώργος Κοσμόπουλος

Δέν χωράει καμμία αμφιβολία, ότι πίσω από τη γνωμοδότηση της Ευρωπαικής Κεντρικης Τράπεζας σχετικά μέ τίς διατάξεις τού νομοσχεδίου της κυρίας Κατσέλη κρύβεται ένας σκληρός πόλεμος ο οποίος εκδηλώνεται τόσο στήν Αθήνα, όσο και σέ Ευρωπαικό καί διεθνές επίπεδο.

Η προσπάθεια τού καρτέλ των ελλήνων τραπεζιτών να αποσυρθεί το νομοσχέδιο μέ το οποίο ρυθμίζονται οι οφειλές μικρομεσαίων επιχειρήσεων καί επαγγελματιων φαίνεται ότι γιά την ώρα δέν στέφεται με καμμία επιτυχία.

Τό θέμα στό πρώτο εξωτερικό του επίπεδο αφορά τίς αντιρήσεις των τραπεζιτών πού στηρίζονται στούς πιθανούς κινδύνους πού οι ρυθμίσεις θα έχουν στις τιτλοποιήσεις επιχειρηματικών δανείων.

Οι κίνδυνοι αυτοί κατά κάποια σκληροπυρηνικά μέλη τού ελληνικού τραπεζικού καρτέλ δέν αφορούν μόνο τη ρύθμιση γιά τις μή ληξιπρόθεσμες οφειλές αλλά το σύνολο των δανείων πού θά ρυθμιστούν.Η παραδοχή όμως αυτή, άθελα γιά όσους παρακολουθούν την ελληνική τραπεζική αγορά τα τελευταία χρόνια, εγείρει ερωτηματικά γιά την πραγματική κατάσταση των τραπεζών από πλευράς κεφαλαιακής επάρκειας.

Δηλαδή, αν οι ελληνικές τράπεζες είναι τόσο ισχυρές όσο διαφήμιζαν τα τελευταία χρόνια, μπορεί άραγε ξαφνικά να αποσταθεροποιηθούν, επειδή θα κληθούν να ρυθμίσουν κάποια δάνεια μικροεπιχειρηματιών; Καί βέβαια ζητείται απάντηση στό ερώτημα: Ο πακτωλός των υπερκερδών πού μέχρι πρόσφατα τόσο προκλητικά καί αυτάρεσκα πρόβαλαν στό πανελλήνιο, τί έγινε καί πού πήγε ;

Τά υπερκέρδη αυτά προήρχοντο από τη ληστρική τοκογλυφική αφαίμαξη των ελλήνων πολιτών καί επιχειρήσεων τα τελευταία χρόνια.Πού διοχετεύτηκαν καί γιατί δεν χρησιμοποιούνται τώρα γιά τη στήριξη της πραγματικής οικονομίας;

Το ερώτημα αυτό με την απάντηση πού όλοι υποπτεύονται και κανένας δεν τολμά να αρθρώσει, αφού παραπέμπει στήν πιθανή τραγική διαπίστωση ότι τά κφάλαια έχουν πετάξει και μας έχει μείνει μόνο το πτώμα κρυμμένο επιμελώς στη ντουλάπα, οδηγεί στο δεύτερο εσωτερικό επίπεδο.

Ο ανηλεής πόλεμος ο οποίος καλά κρατεί με τίς όποιες αλλαγές έγιναν στό νομοσχέδιο αφού δέν οδήγησε στήν απόσυρσή του πού ηταν καί τό ζητούμενο,γίνεται από ένα βασιλιά ο οποίος προσπαθεί να κρύψει ότι είναι γυμνός.

Η οικονομική κρίση οδήγησε τίς τράπεζες σαν επιχειρήσεις σε μεγάλη αποδυνάμωση, αφού οι μεγαλομέτοχοι καί τα μεγαλοστελέχη τους φρόντισαν έγκαιρα νά αρπάξουν τά λάφυρα της διαχρονικής ληστείας σε βάρος της κοινωνίας καί νά τα οδηγήσουν σε ασφαλή υπεράκτια αγκυροβόλια πρός ατομική καί οικογενειακή χρήση.Το γεγονός αυτό είναι γνωστό στούς πολιτικούς.

Είναι η πρώτη φορά πού κυβέρνηση εθνικού κράτους στήν Ευρωζώνη επιχειρεί νά νομοθετήσει ρυθμίζοντας αυτή τίς σχέσεις τραπεζών-δανειοληπτών.

Οι αποδυναμωμένες τράπεζες διεξάγουν αυτή τη στιγμή έναν λυσσαλέο αγώνα προκειμένου να αποτρέψουν τη θεμελιώδη αυτή πρωτοβουλία καί εξέλιξη στην Ελλάδα.Είναι ανεπίτρεπτο κατά την αντίληψή τους να αρχίσουν να παρεμβαίνουν οι κυβερνήσεις σε ένα χώρο πού μέχρι τώρα αποτελούσε άβατο για τίς εκλεγμένες πολιτικές εξουσίες.

Τόσο οι ίδιοι όσο καί μέσω της ΕΚΤ η οποία προστατεύει τα συμφέροντά τους, στέλνουν μήνυμα πρός την ελληνική κυβέρνηση να σταματήσει να παίζει με την ασύδοτη καί ανύπαρκτη ελευθερη αγορά τους.

Στήν Ελλάδα υπάρχει αυτή τη στιγμή μία πρόφατα εκλεγμένη πολιτική κυβέρνηση η οποία προτάσει έναντι των τραπεζών τίς δεσμεύσεις καί πολιτικές προτεραιότητες βάσει των οποίων εκλέχτηκε.Σέ αυτή την κυβερνητική πρακτική, κάθε υποχώρηση θά αποτελούσε πλήγμα κατά τού πολιτεύματος.

Οι φωνές οι οποίες ακούστηκαν περί παραίτησης της κυρίας Κατσέλη εξυπηρετούν μόνον αυτούς οι οποίοι ζητούν να νομοθετούν στήν Ελλάδα οι τραπεζίτες.

Δέν χωράει καμμία αμφιβολία ότι στήν παρούσα φάση η Ελλάδα εξακολουθεί να αποτελεί γιά την Ευρωπαική καί διεθνή κρατούσα κοινότητα τό μαυρο πρόβατο.

Αυτή τη φορά όμως γιά εντελώς διαφορετικούς καί ουσιατικούς λόγους, καθώς καθημερινά ομολογείται πίσω από κλειστές πόρτες ο φόβος μήπως οι ελληνικές πρωτοβουλίες σαν αυτή έναντι των τραπεζιτών στήν Ελλαδα περάσει τά σύνορα.

Μία τέτοια προοπτική θά ασκούσε ασφυκτικές πιέσεις στίς σχέσεις πολιτικού προσωπικού-οικονομικής ελίτ καί πολιτών σέ ευρωπαικό καί διεθνές επίπεδο καί πιθανό νά άνοιγε κάποιους νέους δρόμους γιά τίς ανθρώπινες κοινωνίες πού τόσο δοκιμάζονται.

καρτελ