Το μήνυμα του χτυπήματος στην Βουλή

Γεια σας,
ενώ η επικαιρότητα είχε πολλά ενδιαφέροντα θέματα για σχολιασμό, αισθάνομαι την ανάγκη να σχολιάσω ένα θέμα που δεν πήρε ιδιαίτερη δημοσιότητα, όμως θεωρώ ότι είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την κοινωνία μας.

Το Σάββατο το βράδυ, ένα μπαμ ακούστηκε έξω από το κτίριο της Βουλής και όλοι περιμένουν με αγωνία να δουν ποια οργάνωση θα αναλάβει αυτή την "προσβολή για την δημοκρατία". Όμως την απάντηση σε αυτό το χτύπημα δεν την έδωσε ούτε ο πρωθυπουργός, ούτε ο υπουργός, ούτε κανένας άλλος. Η απάντηση προς τους τρομοκράτες ήρθε από τους φαντάρους και τον λοχία που βρίσκονταν στο μνημείο του άγνωστου στρατιώτη.

Ενώ η αστυνομία τους ενημέρωσε ότι έπρεπε να φύγουν, εκείνοι έμειναν ακίνητοι στις θέσεις τους και για ψυχολογική υποστήριξη ο λοχίας στάθηκε ανάμεσά τους. Έμειναν εκεί πριν και μετά το χτύπημα, όχι για να φυλάξουν την Βουλή (δεν είναι άλλωστε αυτός ο ρόλος τους) αλλά για να διαφυλάξουν μία ιδέα, ένα μνημείο. Έμειναν εκεί, χωρίς να δεχτούν να λιποτακτήσουν, δίπλα στον άγνωστο στρατιώτη. Είπαν ένα μεγάλο "ΟΧΙ" προς αυτούς που θέλουν τους πολίτες τρομοκρατημένους και φοβισμένους. Έμειναν εκεί, θυμίζοντας και τιμώντας τον πραγματικό τους -συμβολικό- ρόλο και μας επιβεβαίωσαν ότι δεν είναι εκεί μόνο για φόντο στις φωτογραφίες των τουριστών!

Αυτοί οι τρεις άνθρωποι, έστειλαν όσα μηνύματα δεν μπόρεσαν να στείλουν πολλές μικρές και μεγάλες "επαναστάσεις", από την χούντα μέχρι σήμερα. Η πράξη τους έκανε το πραγματικό "μπαμ" και όχι η βόμβα.

Σε μία εποχή που η τηλεόραση έχει αλλοιώσει κάθε δείγμα ανδρείας και λεβεντιάς και οι διάφοροι καλοπληρωμένοι "Λαζόπουλοι" κηρύττουν επαναστάσεις υπέρ των φτωχών, προς χάρη της τηλεθέασης, τρεις άνθρωποι κατάφεραν να μας ξυπνήσουν. Τρεις άνθρωποι κατάφεραν να στείλουν το μήνυμα, όχι των πολιτικών αλλά των πολιτών, προς κάθε λογής τρομοκράτες και τρομοκρατημένους.

Ανδρεία, λεβεντιά, αναγνώριση του καθήκοντος και πίστη σε ιδανικά και ιδέες, είναι τα χαρακτηριστικά των τριών αυτών ανδρών. Αν έστω κατά το ήμισυ ορισμένοι πολιτικοί μας ακολουθούσαν τα ίδια ιδανικά, τότε η κατάστασή μας θα ήταν πολύ καλύτερη. Αν όμως και οι πολίτες διαθέταμε τέτοια ιδανικά, στην πραγματικότητα και όχι στα λόγια, οι πολιτικοί και η πολιτική μας θα ήταν διαφορετικά...

Ας μην περιμένουμε λοιπόν την προκήρυξη των τρομοκρατών. Η σιωπή των ευζώνων είναι πιο δυνατή και μεταφέρει πολύ πιο σωστά μηνύματα. Και τα κανάλια ας μην επενδύουν άλλο στην καταστροφή. Αφιέρωσαν αμέτρητες ώρες στην ανάλυση του χτυπήματος και ελάχιστα δευτερόλεπτα για την απάντηση που έδωσαν οι τρεις φαντάροι, εκπροσωπώντας όχι αυτούς που ήταν στην Βουλή, αλλά τους πολίτες. Ας αντιληφθούν επιτέλους ότι ακόμα και η τρομοκρατία στην Ελλάδα έχει καταντήσει να είναι τηλεοπτική. Χτυπήματα και προκηρύξεις γίνονται κατά την διάρκεια των δελτίων και όλοι αυτοί οι ανεγκέφαλοι δημοσιογράφοι τους αφιερώνουν αμέτρητες ώρες, δίνοντας και όχι αφαιρώντας τους αξία.

Αν οι δημοσιογράφοι δεν επένδυαν στην καταστροφολογία, τα χτυπήματα θα ήταν λιγότερα. Αυτό είναι 100% σίγουρο. Γιατί λοιπόν εξυπηρετούν τις ανάγκες του κάθε τρομοκράτη και όχι της κοινωνίας?

Κλείνοντας, για να μην ξεχαστούμε, τα ονόματα των τριών ανδρών είναι: Μάριος Θεοδώρου, Βασίλειο Βερνίκος και Ιωάννης Ανδρεάκος. Πιθανότατα, δεν θα τα θυμόμαστε σε 15 ημέρες, ας μην ξεχάσουμε όμως την πράξη τους και πολύ περισσότερο τον συμβολισμό της...

Συγχαρητήρια... Σας ευχαριστούμε...

Γιώργος Φακίτσας
politikianalisi

Αληθινοί επαναστάτες είναι εκείνοι που δεν έχουν να χάσουν τίποτε.
Μιχαήλ Μπακούνιν, 1814-1876, Ρώσος αναρχικός