Η Ελλάδα στο ΔΝΤ και το τέλος της Γερμανικής ισχύος

Ακούμε ότι υπερκαλύφθηκε η ανάγκη του ελληνικού δημοσίου για δανεικά ύψους 1,2 δισ. ευρώ κατά τη δημοπρασία εντόκων γραμματίων διάρκειας 52 και 26 εβδομάδων που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 13 Απριλίου. Πρόκειται, να σημειωθεί για την πρώτη δημοπρασία που πραγματοποιείται μετά τη συμφωνία για τη χορήγηση δανείου στην Ελλάδα από Ευρωζώνη και ΔΝΤ, η οποία πανηγυρίστηκε από τα ελληνικά media λες αποτελούσε την επιτυχή διέξοδο από την κρίση.Μια ματιά ωστόσο στους αριθμούς που περιγράφουν τα επιτόκια του τελευταίου βραχυπρόθεσμου δανεισμού οδηγεί σε οδυνηρά συμπεράσματα:

Σύμφωνα με τον Οργανισμό Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ ), το επιτόκιο των ετήσιων εντόκων γραμματίων διαμορφώθηκε στο 4,85% από 2,20% που ήταν στην προηγούμενη δημοπρασία του Ιανουαρίου. Το επιτόκιο των εντόκων γραμματίων εξάμηνης διάρκειας διαμορφώθηκε στο 4,55% από 1,38% τον Ιανουάριο. Αξίζει να σημειωθεί ότι για ανάλογους δανεισμούς δανείζεται με επιτόκια 1 και 0,4 αντίστοιχα.

Οι αριθμοί αυτοί πολλοί απλά επιβεβαιώνουν όλα αυτά που έχουν γραφτεί και στον skakisti το τελευταίο διάστημα: Η χώρα πάει τρέχοντας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Κοιτώντας λίγο πιο προσεκτικά την κατάσταση, βλέπει κανείς ότι δεν είναι μόνο η Ελλάδα η οποία οδεύει προς το ΔΝΤ και κατά συνέπεια κάτω από το στενό κορσέ του αμερικανικού ελέγχου και επιρροής. Την Ελλάδα ακολουθούν και οι υπόλοιπες υπερχρεωμένες χώρες, όπως η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία. Μαζί με αυτές ήδη στοιχίζονται στον προθάλαμο του αμερικανικού ελέγχου και πολλές χώρες της ανατολικής Ευρώπης.

Το πολιτικό συμπέρασμα είναι προφανές: Η Γερμανία δεν μπόρεσε ή δε θέλησε να δώσει τη μάχη για τη διατήρηση της κυριαρχίας και της επιρροής που διεκδίκησε ως η οικονομική ατμομηχανή της Ευρώπης. Το Βερολίνο φαίνεται ότι αναδιπλώνεται εγκαταλείποντας θέσεις επιρροής που κέρδισε μετά το τέλος του διπολισμού και την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης.

Οι τελευταίες εξελίξεις, δηλαδή ο πανάκριβος βραχυπρόθεσμος δανεισμός του ελληνικού δημοσίου, επιταχύνει τη διαδικασία ανάμειξης του ΔΝΤ (δηλαδή της Ουάσιγκτον) όχι μόνο στην ελληνική αλλά συνολικά στην ευρωπαική οικονομία. Το μοντέλο αποδιάρθρωσης είναι πλέον προφανές: Η Ελλάδα θα προσφύγει στον μηχανισμό στήριξης. Οι Ευρωπαίοι Εταίροι θα δανείσουν με το αζημίωτο την Ελλάδα (ακριβότερα απ ότι δανείζεται η Βιρμανία) για να καλύψει την προσεχή τριετία τις υποχρεώσεις της από προηγούμενα δανεικά. Την διαχείριση της διαδικασίας θα αναλάβει η Ουάσιγκτον μέσω του ΔΝΤ.

Ο έλεγχος της διαδικασίας, ωστόσο, καθορίζει τους κανόνες και τους όρους του παιχνιδιού. Για να τρέχουν τα νέα δανεικά, η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να ξεπουλήσει (εχέγγυα) ό,τι έχει απομείνει απούλητο. Από τον ΟΠΑΠ, μέχρι τις παραλίες, από τον ΟΣΕ μέχρι την… Ακρόπολη, από τη ΔΕΗ, μέχρι την ΕΥΔΑΠ.

Τα εναπομείναντα φιλέτα που θα προσφερθούν ως αντάλλαγμα στους «επενδυτές» που υπό την αιγίδα αν όχι την καθοδήγηση του ΔΝΤ περιμένουν ως κοράκια την κατάλληλη στιγμή για να εφορμήσουν.

Με τον τρόπο αυτό οι «αγορές» ξεκινώντας από την παραπαίουσα Ελλάδα θα αρχίσουν το ροκάνισμα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, δηλαδή της γερμανικής ισχύος..

skakistis