O Πορτιέρης Tης Διπλοταρίφας - "Πήγαινέ με όπου θέλεις, ταξιτζή..."

...Ψηλός, γεροδεμένος με επιβλητικό βλέμμα και με ενδυμασία που θυμίζει κάτι από νυχτερινή ζωή. Ύποπτη νυχτερινή ζωή.

Το πλοίο μόλις έχει δέσει στο λιμάνι και οι ταξιδιώτες ξεχύνονται σαν τα μυρμήγκια για να συναντήσουν συγγενείς, να επιβιβαστούν σε λεωφορεία και κάποιοι να αναζητήσουν την πολυτέλεια(;) του ταξί.

Κινούμαι προς το μέρος όπου τα ταξί έχουν παραταχθεί περιμένοντας άλλο ένα σίγουρο μεροκάματο.

Ο κίτρινος στόλος σε επιφυλακή.

Το βλέμμα δεν ξεμακραίνει από τον "νυχτερινό" τύπο που με χάρη κατευθύνει τους ταξιδιώτες και τους επαγγελματίες(;) οδηγούς. Η διαπεραστική του φωνή φτάνει στα αυτιά μου. Πλησιάζοντας ο ρόλος του γίνεται πιο ξεκάθαρος και από κοντά χαζεύω ένα ξεχωριστό ρεσιτάλ που συνδυάζει την ευλυγισία του τροχονόμου με την σοβαροφάνεια του καλύτερου νυχτερινού πορτιέρη.

Ξεφεύγω από του συνειρμούς και ανεπίκαιρα οπτιμιστής ξεφωνίζω "Μπράβο! Έχουν βάλει κάποιον υπεύθυνο που διασφαλίζει την σωστή και ομαλή επιβίβαση των ταξιδιωτών στα ταξί. Επιτέλους!"

Ανεπίκαιρα ρομαντικός.

"Αγία Παρασκευή, Χολαργό, Χαλάνδρι στο πρώτο ταξί!!!Ποιος είναι για Αγία Παρασκευή, Χολαργό, Χαλάνδρι. Εσείς εδώ, εσύ εκεί. Πάμε ο επόμενος. Που πας;

Πατήσια,Κυψέλη,Γαλάτσι εδώ. Ποίος είναι για ....."

Πως τόλμησα να κάνω τέτοια σκέψη.

Προορισμοί ομαδοποιούνται και ταξιδιώτες στοιβάζονται σε αυτοκίνητα μαζί πολλαπλές (παράνομες) ταρίφες.Διπλές, τριπλές ακόμα και τετραπλές.

Ξυπνάω!

Η απορία μου με προσγειώνει στην ελληνική πραγματικότητα και συνεχίζω να θαυμάζω το θεατρικό έργο της "διπλοταρίφας".

"Πάμε πιο γρήγορα! Εγώ μιλάω εμένα θα κοιτάς. Κηφισιά,Ερυθραία,Μαρούσι. Έλα μπες εδώ εσύ. Μην φεύγεις περίμενε....Προχώρα σου μιλάω!!Ποιός είναι για Κηφισιά,Ερυθραία,Μαρούσι. Πόσοι χωράνε ακόμα; "

Ανασυγκροτώ την σκέψη μου με τις απορίες να στροβιλίζουν το μυαλό μου.

Αυτή την φορά επικεντρώνομαι στους ταξιδιώτες που με στρατιωτική υπακοή κατευθύνονται προς τα ταξί αφού πρώτα ξεφωνίζουν από το βάθος της ουράς "Εδώ!!!".

Με παιδική αθωότητα διερωτώμαι και πάλι: "Πως κατηγορείς το σύστημα που έμμεσα υποστηρίζεις...".

Είναι καιρός να μπω στον δικό μου "κίτρινο παράδεισο" κουρασμένος από τις συνεχείς απορίες και τα ερωτήματα. Και όμως είχα ακόμα μία. Ήταν το τελειωτικό χτύπημα.

- "Ποίος είναι αυτός ο κύριος;" ρωτώ τον οδηγό, αναφερόμενο στο πρωταγωνιστή.

- "Είναι από τον σύνδεσμο μας. Από τον ΣΑΤΑ(Συνδικάτο Αυτοκινητιστών Ταξί Αττικής)."

Και πάλι γίνομαι αλλεργικός στο κίτρινο.

Μαλώνω τον εαυτό μου για τις σκέψεις, τις απορίες και τα ερωτηματικά.

Είμαι αλλού.

Ξεκολλάω οριστικά. χαζεύοντας τα πιο όμορφα παιδικά χαμόγελα του Κ. και της Μ.

ibisclub