Σοσιαλισμός ήταν και πάει…

• Το βέβαιο είναι πως ο σοσιαλισμός δεν έχει καμία σχέση με το ΠΑΣΟΚ, το οποίο υπήρξε αφετηρία για την δημιουργία μιας άλλης Ελλάδας, αλλά κατέληξε ως κίνημα που φρόντισε για τον υπέρογκο πλουτισμό των στελεχών του (ιδιαίτερα των υψηλόβαθμων)

Ο σοσιαλισμός σαν οικονομικό σύστημα βασίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία που αντικαθιστά την ατομική. Με απλά λόγια, το κράτος είναι ο μεγάλος επενδύτης της χώρας. Αυτά, για το τι είναι σοσιαλισμός. Με ακόμα πιο απλά λόγια, ο σοσιαλισμός είναι μια εξευγενισμένη και όχι τόσο ακραία μορφή της αριστεράς.
Επίσημη πολιτική παράταξη στην Ελλάδα, που “πρεσβεύει” την ιδέα του σοσιαλισμού, είναι το ΠΑΣΟΚ. Από αυτό που έχουμε δει από το ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο σοσιαλισμός δεν είναι, αλλά είναι στην πράξη μη ελεγχόμενος καπιταλισμός που αγγίζει τα όρια της Φεουδαρχίας. Υπενθυμίζω εδώ ότι ο καπιταλισμός είναι ο σπόρος της φεουδαρχίας και πρωτοεμφανίστηκε στην Ευρώπη τον 16 αιώνα περίπου.
Δέκα πλούσιες οικογένειες αποτελούν τους προμηθευτές και ανάδοχους δημοσίων έργων του κράτους.
Σοσιαλισμός δεν είναι να διορίσω όλο τον κόσμο (και κυρίως όλη την οικογένεια και τους συγγενείς) στο δημόσιο. Αυτό ονομάζεται καταστρεπτικός λαϊκισμός.
Γιατί όμως ο σοσιαλισμός απέτυχε στη πράξη του στην Ελλάδα;
Προφανώς διότι δεν αποτέλεσε ποτέ στην πράξη ιδεολογία των ανθρώπων που τον πρεσβεύουν. Μόνο θεωρητικώς και ποτέ στην πράξη.
Και εξηγούμαι.
Ως γνωστόν ο άνθρωπος αποτελείται από ένα ζώο και από ένα “μικρό θεό”. Ζώο, όσον αφορά το σώμα και τις ανάγκες του και “μικρός θεός” όσον αφορά το πνεύμα του και την ικανότητά του να φιλοσοφεί και να αναζητά.
Ας παραμείνουμε όμως στη σωματική του υπόσταση. Τα ζώα, όπως και ο άνθρωπος, διαθέτουν τρία ένστικτα.

1. Το ένστικτο της επιβίωσης. Πρέπει να αναζητήσω τροφή για να επιβιώσω.
2. Το ένστικτο της αναπαραγωγής. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να το σχολιάσω αυτό.
3. Το ένστικτο της κοινωνικής εξέλιξης. Να αποδείξω ότι είμαι δυνατός. Όπως τα αρσενικά σε μια αγέλη λύκων παλεύουν μεταξύ τους για να επικρατήσει ο πιο δυνατός, έτσι και οι άνθρωποι έχουν το ένστικτο να θέλουν να γίνονται όλο και πιο δυνατοί σε σχέση με τους συνάνθρωπους τους, εφόσον ζούμε σε μια κοινωνία.

Αυτά τα τρία ένστικτα μαζί μας κάνουν αυτό που όρισε ο Φρόιντ ως το “εκείνο”.
Ας αναλύσουμε όμως το τελευταίο ένστικτο και τη σχέση του με τον σοσιαλισμό.
Όπως όλοι μας γνωρίζουμε, το χρήμα αποτελεί το Α και το Ω της κοινωνίας μας. Πιο συγκεκριμένα, αποτελεί τον σημαντικότερο δείκτη κοινωνικής θέσεως αλλά και δύναμη. Και όσο μια κοινωνία, όπως η δικιά μας, τείνει να γίνεται όλο και πιο υλιστική, αυτόματα η επιρροή του χρήματος αυξάνεται.
Υπάρχουν λοιπόν ορισμένοι άνθρωποι που πρεσβεύουν τον σοσιαλισμό. Όπως προαναφέραμε, βασικές αρχές του σοσιαλισμού είναι η αντικατάσταση της ατομικής ιδιοκτησίας σε δημόσια και από κοινωνικής σκοπιάς η μείωση, αν όχι η εξάλειψη, του χάσματος μεταξύ κοινωνικών τάξεων. Αυτοί όμως που πρεσβεύουν τον σοσιαλισμό είναι άνθρωποι και όχι “θεοί”. Επομένως υποκινούνται από ένστικτα.
Αναρωτηθείτε όλοι σας πόσο εύκολο είναι να ικανοποιήσεις το ένστικτο της κοινωνικής εξέλιξης και δύναμης όταν βρίσκεσαι σε μια θέση που σου προσδίδει εξουσία και δεν υπάρχει κανένας έλεγχος στο πρόσωπό σου.
Ο συνδυασμός δε των τριών αυτών ενστίκτων οδηγεί στον ατομικισμό. Όπου σημαίνει να εξασφαλίσω όλα αυτά που χρειάζομαι για τον εαυτό μου.
Επομένως πως μπορείς να ζητάς από τον λαό να ακολουθήσει ένα κοινωνικό και οικονομικό σύστημα όταν εσύ που το πρεσβεύεις δεν μπορείς να το ακολουθήσεις; Και πάνω από όλα, πως μπορείς να πρεσβεύεις ένα σύστημα το οποίο απαιτεί “θεούς” και όχι ανθρώπους για να πραγματοποιηθεί.
Συμπερασματικά, δεν γίνεται να μου ζητάνε να πράττω σαν “θεός”, εγώ που ανήκω στον απλό λαό, όταν αυτοί που πρεσβεύουν τον σοσιαλισμό και με κυβερνάνε πράττουν ως “ζώα”, εξασφαλίζοντας τις ατομικές τους ανάγκες και ένστικτα.
Τα ανωτέρω αποτελούν την θεωρητική πλευρά της ανυπαρξίας του σοσιαλισμού (στην Ελλάδα), ο οποίος συνεχίζει να υφίσταται ονομαστικά, αφού στην πράξη έχει μετατοπιστεί από εκείνους που συμμετέχουν σε αυτόν, με δική τους υπαιτιότητα, αφού βεβαίως φρόντισαν να «καρπωθούν» με ιδιαίτερα υψηλά ποσά την πολιτική τους παρέκκλιση.
Μήπως πρέπει να μπει στο «Στοίχημα» το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί από σήμερα μέχρι την πτώση του ελληνικού σοσιαλισμού και των στελεχών του; Μήπως, αναρωτιέμαι, έρχεται –τρέχοντας- η ώρα που θα ξεσηκωθούν και οι πέτρες…
Αναγνώστης
kostasxan