Νόμιμο δουλεμπόριο και Βίβα Λας Βέγκας...

Είμαι ξύλινη και ντεμοντέ. Είμαι με το ΚΚΕ. Ευτυχώς που υπάρχει δηλαδή, να έχω πού να πάω. Και πού να στείλω να δουν τον «ανθρώπινο άνθρωπο» που λέει κι ο ποιητής, όσοι απέμειναν να σέβονται την κοινή ζωή, πορεία και πολιτισμό της χούφτας των Ελλήνων που απέμειναν ως ελεύθεροι εργαζόμενοι πολιορκημένοι στον εφιάλτη των ταξικών μνημονίων.

Το σημερινό πατριδογνωμόνιο είναι στιφό και οργισμένο και συνάμα πεισμωμένο προειδοποιώ συντρόφους κι οχτρούς. Τα κόκαλα της γιαγιάς μου στον Αστακό θα έχουν σίγουρα θρυμματιστεί από τις ορδές των αμερικανοαραβικών κεφαλαίων. Πού να το φανταζόταν, χήρα με τρία κορίτσια ορφανά το '40-'45, επιταγμένο το σπίτι από την Κομαντατούρ στο Αγρίνιο ότι το... κράτος του Κατάρ και κάτι ιδιώτες ράμπο θα φτύνουν συμφέροντα στον τάφο της. Στο όνομα της ανάπτυξης τώρα. Τότε, ήταν οι αντάρτες που μπήκαν στο στρατηγείο των ναζί και κάποιος φώναξε «το πιάνο κι οι κουρτίνες είναι της χήρας». Κι ήταν οι αντάρτες που γύρισαν τα πράγματα στο σπίτι να προστατευτούν τα κορίτσια κι η χήρα γιαγιά Νιόκο, η Λενιώ... Αη στο διάολο αναπτυξιακά φρικιά που δεν αφήνετε αμόλυντο τίποτα και σε καμιά γωνιά του τόπου. Αχόρταγοι καπιτάλες με το κλειδί της χώρας της μειωμένης εθνικής κυριαρχίας του δικομματισμού, ποιος σας επιτρέπει να φτύνετε στους τάφους μας ωσάν πορτιέρηδες του πλούτου της ζωής και της δουλειάς μας; Και μισός ΚΚΕ να μείνει θα γεννάει αντάρτες να προστατεύουν, κι όχι να παράγουν όπως εσείς, χήρες κι ορφανά.

Στο πρώην Ελληνικό, βίβα Λας Βέγκας! Ολοι γκαρσόνια, όχι κανονικά αλλά γιουσουφάκια επενδυταράδων θα γίνουμε. Υπόδειγμα απογόνων του Νικ δε Γκρικ, τζογαδόροι, χαρτοπαίκτες, στοιχηματίες, τσόλια της απελπισίας και μιας επιβεβλημένης φτώχειας που θέλει τα φιλέτα της θάλασσας ιδιοκτησία των εμίρηδων στη χώρα των ευρωκακομοίρηδων. Ουστ! μωρέ, μοιραίοι κι άβουλοι και προσωρινά εξουσιαστές. Μνημόνιο ΔΝΤ. Μνημόνιο με Κατάρ. Ο Ρόντος στα Βαλκάνια να τα κάνει αιματηρό Ροντέο για την παρέα του Σόρος και τ' άλλα τα καλόπαιδα του χρηματοπιστωτικού καζίνο.

Ετσι που οδεύει η χώρα μας, όσο η «Λαϊκή Συσπείρωση» δεν γίνεται ουσιαστική πραγματικότητα και βόλι στις επερχόμενες εκλογές, ας βγούμε να κοιταχτούμε στους καθρέφτες της ιστορίας και της κοινωνίας. Ολοι οι εργαζόμενοι. Γιατί δεν μπορεί να εξέλιπε η ντροπή, η αιδώς συλλογικά και μαζικά. Αυτή η μπόχα και νεκρούς ανασταίνει να μοσχομυρίσει η άβυσσος. Ακούτε ωρέ τσινάρια τι λέει ο πρωθυπουργός στις ρούγες των δολαρίων, των ευρώ και του χρυσού;

Λέει πως πριν και πέρα από τη γη που ξεπουλάει, απ' τον πολιτισμό που τον κατεβάζει στο επίπεδο φτηνού καζίνο του «ευρωλασβέγκας», κυρίως πουλάει φτηνούς εργάτες!.. Τσάκισε τους εργαζόμενους, ξεπνόησε γέρους συνταξιούχους και γυναίκες με παιδιά, λύγισε άντρες και τρομοκράτησε νέους. Δεκαπλασίασε τα χρέη τους με ανέβασμα του επιτοκίου δανεισμού μέσα σ' ένα χρόνο και υποθήκευσε εγγόνια και δισέγγονα των τωρινών Ελλήνων. Και κραυγάζει: Ελάτε! Εδώ. Να φάτε και να πιείτε κι από τις μύγες - ψηφοφόρους μου ό,τι ξύγκι απέμεινε, εδώ οι καλοί δούλοι. Ιστορικής αξίας και μειωμένης αντίστασης...

Τέτοια κυνική εκπόρνευση της μαζικής, συλλογικής και ταξικής συνείδησης δεν έχει ματαδεί ο τόπος. Μιλάμε για γενικευμένο μαυρογοριτισμό στην αγορά ανθρώπων. Το καράβι πατρίδα πάει φούντο. Θυμηθείτε. Δεν ανοίγεις πανιά χωρίς αέρα. Ρουφήξτε τον για να σταματήσει πριν μας πετάξει στα βράχια.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ