ΓΙΩΡΓΟ, ΛΕΦΤΑ ΥΠΗΡΧΑΝ....ΑΛΛΑ ΤΑ ΕΦΑΓΑΝ....

[Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ    8-1-2011   σελίδα    19]

  [Του Στεφ. Β. Αναγνώστου]

 

. Μεγάλο «φαγοπότι» από προμήθειες  και αναθέσεις έργων

. Μέχρι  και νόμο έκανε ο Σημίτης  για να εξαγοράζει τους εργολάβους!

.Τον Αύγουστο  1997 αναβάλλονται για 2 χρόνια οι Μάνατζερς  στις  ΔΕΚΟ

 

                  Μπορεί ο απόηχος της τελευταίας συνέντευξης του Θ. Πάγκαλου  για την βιομηχανία διορισμών  στο Δημόσιο και τις ΔΕΚΟ, ακόμη και «κοπριτών» κατά τα λεγόμενά του, με αντικειμενικό βέβαια σκοπό να εξασφαλίσει το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα σταθερή εκλογική βάση, με χρήματα βέβαια που πλήρωνε, πληρώνει και θα πληρώνει το σύνολο του Ελληνικού λαού, να μην έχει κοπάσει ακόμη, αλλά η αλήθεια ομολογήθηκε! Η αιτία της κακοδαιμονίας της ελληνικής οικονομίας ήταν και παραμένει το φαινόμενο των χιλιάδων  διορισμών  που έκανε το ΠΑΣΟΚ , ο αριθμός των οποίων, σύμφωνα με έρευνα που έχει δημοσιοποιηθεί σε ιστοσελίδα πρόσφατα, (14 Μαϊου 2010 taxalia.blogspot.com) μόνο στην περίοδο 2002-2004 διορίστηκαν  423.518  άτομα από τα οποία  το 25% ήταν εκτός ΑΣΕΠ! Φυσικά αν προστεθούν και οι διορισμοί που έγιναν από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ από το 1982 και μετά, οι αριθμοί που προκύπτουν είναι τρομακτικοί. Και καλό θα ήταν το υπουργείο Εσωτερικών, με αφορμή την  απογραφή που έγινε να  έδινε αναλυτικά στοιχεία στη δημοσιότητα, στα πλαίσια της περίφημης διαφάνειας, προκειμένου οι πολίτες  να διαπιστώσουν πόσοι διορισμοί έγιναν από το 1981 μέχρι σήμερα,  τουλάχιστον  για να είναι ενημερωμένοι για το θέμα αυτό, το οποίο  τώρα, με καθυστέρηση  30 ετών το θυμήθηκε μια άλλη Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ  υπό τον Γ. Παπανδρέου και υποκριτικά, βέβαια  το  επαναλαμβάνει, σε κάθε ευκαιρία, βρίζοντας όσους διόρισε! Και λέμε ότι η επίκληση των χιλιάδων διορισμών που αποτελεί έναν σοβαρό παράγοντα των δημοσιονομικών προβλημάτων της χώρας είναι υποκριτική, γιατί το σημερινό ΠΑΣΟΚ  σιωπά και δεν έχει πεί λέξη για το  μεγάλο φαγοπότι στο οποίο είχαν επιδοθεί εκλεκτά στελέχη του είτε μέσω των κρατικών προμηθειών και των προμηθειών των ΔΕΚΟ, είτε μέσω των  εκατοντάδων αναθέσεων έργων  σε επιλεγμένους  από τα ίδια  εργολάβους και  προμηθευτές, είτε  για την σειρά των σκανδαλωδών νόμων που έκαναν για να καλύψουν κάθε είδους παρανομία και λεηλασία του δημοσίου χρήματος.

                 Το μεγάλο «φαγοπότι» με τα έργα

 Διότι ναι μεν οι αθρόοι διορισμοί στο δημόσιο ήταν ένα σοβαρό πρόβλημα για την οικονομία, όμως η διασπάθιση, η λεηλασία και η κλοπή του Δημοσίου χρήματος που έγινε στα χρόνια του ΠΑΣΟΚ  επιβάρυνε κατά πολύ περισσότερο την χώρα και τους πολίτες, από όσο την επιβάρυναν οι μισθοί των διορισμένων ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, που τώρα ομολογούνται. Και φυσικά ομολογήθηκαν όχι γιατί το ΠΑΣΟΚ δήθεν έπαθε κρίση συνειδήσεως μετά τριάντα χρόνια απολαβής της εξουσίας της χώρας, αλλά για να φορτώσει την αιτία του συνολικού προβλήματος της δημοσιονομικής εκτροπής στους διορισμένους και όχι   στις προμήθειες και τις αναθέσεις έργων χωρίς διαγωνισμούς, ύψους εκατοντάδων τρισεκατομμυρίων δραχμων ή   στο μεγάλο «φαγοπότι» της γνωστής υπόθεσης του Χρηματιστηρίου, η με το κόστος της «Ολυμπιάδας», η τις προμήθειες   εξοπλισμών στα νοσοκομεία κλπ! Μάλιστα για να μπορεί η Κυβέρνηση Σημίτη να προχωρήσει χωρίς προβλήματα την πολιτική  της ανάθεσης έργων σε επιλεγμένους από την ίδια εργολάβους εψήφισε και νόμο! Επρόκειτο για το νόμο 2522/97, με το άρθρο 4 του οποίου το Δημόσιο μπορούσε να αναθέτει σε όποιον ήθελε, από εκείνους που συμμετείχαν σε κάποιον διαγωνισμό, την εκτέλεση των Δημνοσίων Εργων χωρίς  να υπάρξουν προσφυγές  από τους  αποκλεισθέντες, με την ακόλουθη διαδικασία:

                            

                 «Λαδώματα» και με  νόμο  του Σημίτη!

Από τον ίδιο νόμο προβλεπόταν ότι οι τεχνικές εταιρίες που δεν κέρδιζαν τον διαγωνισμό, αποζημιώνονταν από το Δημόσιο, προκειμένου να μη καταφύγουν στη Δικαιοσύνη και ζητήσουν ακύρωση των παράνομων αναθέσεων των δημοσίων έργων! Δηλαδή επρόκειτο για μια διάταξη νόμου, με την οποία, επί της ουσίας, νομιμοποιήθηκε η συναλλαγή και η διαφθορά!  Επρόκειτο για ένα νόμο που τότε εξυπηρέτησε συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα τα οποία η Κυβέρνηση Σημίτη ήθελε να εξυπηρετήσει, αδιαφορώντας  φυσικά για το δημόσιο χρήμα που έδινε , δωρωδωκόντας στην ουσία τις άλλες τεχνικές εταιρίες, να μη προσφύγουν στην Δικαιοσύνη κατά της διαδικασίας ανάθεσης των μεγάλων έργων! Το πόσο κόστισε  στους ελληνες φορολογουμένους  η «νόμιμη» αυτή δωροδοκία  στις τεχνικές εταιρίες η Κυβέρνηση Σημίτη ποτέ δεν το είπε!  

 Αυτός λοιπόν  είναι ο πραγματικός στόχος της  ομολογίας του Πάγκαλου  ότι το ΠΑΣΟΚ  προσλάμβανε για να παίρνει ψήφους». Πρόκειται για  «θόλωμα» των νερών, ώστε η προσοχή των πολιτών να στραφεί στους πράγματι προκλητικούς κατά τα άλλα διορισμούς κομματικών φίλων, και όχι στο άγριο «φαγοπότι» των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, των οποίων ποτέ τα περιουσιακά στοιχεία δεν δόθηκαν στην δημοσιότητα!

                 Αναβολή  2 ετών για Μάνατζερς

Ετσι λοιπόν το καλοκαίρι  το 1997 ο  λεγόμενος «εκσυγχρονιστής»  πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, μετά την συνεχιζόμενη άρνηση  των  κομματικών διοικήσεων των ΔΕΚΟ να προσαρμοστούν στο πρόγραμμα σύγκλισης και να περικόψουν τα έξοδα τους, σκέφθηκε να κάνει κάτι το πρωτοποριακό! Ανακοίνωσε ότι  στις ΔΕΚΟ θα ετοποθετούντο ..Μάνατζερς , οι οποίοι θα επελέγοντο  με  αντικειμενικά κριτήρια. Τελικά όμως λόγω των  εσωκομματικών αντιδράσεων ο «εκσυγχρονιστής» Σημίτης  έκανε πίσω, μολονότι σε ομιλίες του στη Βουλή  και μάλιστα δύο φορές είχε ανακοινώσει την απόφασή του να  εκσυγχρονίσει τις ΔΕΚΟ μετατρέποντάς τις σε Ανώνυμες Εταιρίες  και την πρόσληψη Μάνατζερς!  Ετσι την 1^η Αυγούστου 1997, σε ανακοίνωση του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, που εκδόθηκε   ως απάντηση στη Ν.Δ.,  αποκαλύφθηκε ότι  αναβάλλεται η μετατροπής των ΔΕΚΟ σε Α.Ε και η τοποθέτηση των Μάνατζερς  για μια 2ετία με την ακόλουθη επιχειρηματολογία:

« Μέχρι τώρα  έχει  ολοκληρωθεί  η διαδικασία  μετατροπής σε Α.Ε.  σε 31 ΔΕΚΟ και στα επόμενα δύο χρόνια  θα έχει ολοκληρωθεί  η μετατροπή σε Α.Ε. και των υπολοίπων ΔΕΚΟ, καθώς θα κινηθεί  η σχετική διαδικασία, μόλις λήξει η θητεία των διοικητικών συμβουλίων»! Επρόκειτο για μια νέα υποχώρηση της Κυβέρνησης Σημίτη στα κομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, η οποία ήταν  αναμενόμενη, αφού ήδη ο Κ. Σημίτης είχε υποχωρήσει  στις απαιτήσεις γνωστών οικονομικών συμφερόντων  σχετικά με τις περίφημες προγραμματικές συμφωνίες, αμέσως μετά την νίκη του στις εκλογές της 22ας Σεπτεμβρίου 1996.