Ηρθε η ώρα ο λαός να απαιτήσει κυβέρνηση λαϊκής σωτηρίας, έξοδο από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ενωση, παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και ανάπτυξη για το λαό
Πολιτικό πραξικόπημα του δικομματισμού για την καταστολή της λαϊκής οργής αλλά και πολιτική εκτροπή, συνιστά η απόφαση των Παπανδρέου-Σαμαρά για συγκρότηση «κυβέρνησης των προθύμων» της Τρόικας των ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ.
Αυτοί, που μαζί με τα κόμματά τους, οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία και τον ελληνικό λαό στην απόγνωση και τη φτώχεια, αποφάσισαν από κοινού να τον βάλουν και στο γύψο, υπό το βάρος του φόβου της επερχόμενης λαϊκής θύελλας.
Ο ξεσηκωμός του λαού της 28ης Οκτώβρη 2011, που πήρε παραμάζωμα την κυβέρνηση, όπου κι αν εμφανίστηκαν εκπρόσωποί της, λειτούργησε καταλυτικά, τους προκάλεσε τρόμο και ανατριχίλα και γι' αυτό αποφάσισαν να πάρουν τα μέτρα τους. Κατάλαβαν πολύ καλά, ότι δεν μπορούν να κοροϊδεύουν το λαό.
ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, μαζί με τα εξαπτέρυγά τους, έβαλαν σε εφαρμογή το σχέδιο Β για τη σωτηρία του συστήματος. Είναι το σχέδιο γενικευμένης τρομοκράτησης του λαού πως αν δεν δεχθεί τα νέα μέτρα που έρχονται θα υποστεί μεγάλη καταστροφή. Δεν θα δοθεί η 6η δόση, λένε. Θα μας διώξουν από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ενωση, απειλούν.
Ομως, αυτά δεν συνιστούν απειλές, αντίθετα είναι προϋποθέσεις σωτηρίας του λαού και της χώρας. Οπως και η κυβέρνησή τους, αυτή που θα φτιάξουν, που την ονομάζουν ψευδεπίγραφα «κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας», δεν συνιστά σωτηρία αλλά καταστροφή για το λαό. Αντίθετα συνιστά απειλή, που ο λαός πρέπει να την αντιστρέψει και να τους την κάνει μπούμεραγκ.
Κυβέρνηση λαϊκής σωτηρίας και επιστροφή στη δραχμή έχει ανάγκη ο τόπος.
Αυτός είναι ο στόχος του ΦΟΡΟΥΜ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ που τον συνοδεύει με την διακήρυξη της ανάγκης για έξοδο από ΕΕ και το ΔΝΤ που αποτελούν απαράβατοι όροι για την παραγωγική ανασυγκρότηση και την επιβίωση του λαού και της χώρας, για την αναστροφή της πορείας προς τον Καιάδα της ανεργίας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης.
Σήμερα, όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα, η μόνο διέξοδος είναι η άμεση και άνευ όρων αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ και η έκδοση ελληνικού εθνικού-κρατικού νομίσματος. Αυτό είναι και ο λόγος αναφοράς μας στην Δραχμή.
Αποτελεί όρο επιβίωσης της ελληνικής κοινωνίας και συνέχισης ύπαρξης της Ελλάδας, δηλαδή όλων μας.
Δεν είναι μελλοντικός στόχος - εάν και όποτε διαμορφωθούν οι συνθήκες και οι συσχετισμοί - αλλά επείγουσα ανάγκη σωτηρίας.
Αν δεν γίνει τώρα, αύριο θα είναι πολύ αργά. Δεν θα υπάρχει ούτε ελληνικός λαός αλλά ούτε και Ελλάδα ως ανεξάρτητο κράτος για να το κάνει.
Πρέπει να φύγουμε μόνοι μας απ' το ευρώ με δικούς μας όρους, πριν μας διώξουν «οι εταίροι μας», όταν θα έχουν ελαχιστοποιήσει τις παράπλευρες συνέπειες από την ελληνική αποχώρηση ή όταν θα διαλυθεί η ευρωζώνη.
Η σωτήρια λύση
Οσο πιο γρήγορα γίνει αυτή η αποχώρηση από το ευρώ και η συνακόλουθη αποδέσμευση της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ενωση, τόσο μικρότερες θα είναι οι προσωρινές επιπτώσεις στον ελληνικό λαό και την ελληνική οικονομία και τόσο πιο γρήγορα θα απαμακρυνόμαστε από την καταστροφή και πιο κοντινά θα βρίσκεται η ανάκαμψη, η οποία για να υπάρξει θα πρέπει να γίνει με φιλολαϊκούς όρους.
Η αποχώρηση πρέπει να είναι οριστική, γιατί οποιαδήποτε ενδιάμεση κατάσταση (μερική αποχώρηση, διπλό νόμισμα στο εσωτερικό, ευρώ για τις χώρες του νότου κλπ) θα είναι ακόμα πιο καταστροφική και από αυτή την ίδια την παραμονή στην ευρωζώνη.
Οι όποιες αρνητικές επιπτώσεις και αναταράξεις της μεταβατικής περιόδου θα είναι το ελάχιστο αναγκαίο τίμημα για να μπει η χώρα σε μια αναπτυξιακή τροχιά σε όφελος του λαού της. Το κόστος αυτό είναι πλέον απείρως κατώτερο από το κόστος παραμονής στο ευρώ που θα γίνεται όλο και μεγαλύτερο.
Με την επιστροφή στη Δραχμή, την κοινωνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων, θα ενεργοποιηθούν και στη συνέχεια θα αναπτυχθούν παραπέρα οι ντόπιες παραγωγικές δυνάμεις. Είναι η αναγκαία προϋπόθεση για την παραγωγική ανασυγρότηση της χώρας.
Θα εξουδετερωθεί η ανεργία και θ' αρχίσει ο ελληνικός λαός να παράγει πλούτο, ο οποίος θα μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να συμβάλει στην ανάπτυξη της κοινωνίας και την πρόοδο του λαού.
Η αποχώρηση από το ευρώ δεν θα είναι καταστροφική, όπως πρώιμοι και όψιμοι οπαδοί του ευρωμονόδρομου ισχυρίζονται αλλά θα είναι σωτήρια για τον ελληνικό λαό και τη χώρα. Καταστροφική είναι η παραμονή στην ευρωζώνη.
Το χρέος μπαίνει στην άκρη
Οσο για το δημόσιο χρέος, το όλο ζήτημα θα πρέπει να τεθεί σε μια νέα βάση.
Ετσι ξεκινάμε από την αρχή-αξίωμα, ότι δεν το αναγνωρίζουμε στο σύνολό του. Το μέρος του χρέους που θα κριθεί ως επαχθές διαγράφεται. Επίσης διαγράφονται οι συσσωρευμένοι στο χρέος τόκοι οι οποίο έχουν πληρωθεί πολλαπλά.
Από 'κει και πέρα το μη επαχθές χρέος (πχ προς ασφαλιστικά ταμεία) παγώνει για μερικά χρόνια, ώσπου ν' ανακάμψει η νέα οικονομία της χώρας και το αποπληρώνουμε με το νέο μας νόμισμα. Εξάλλου η χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων θα γίνει από το νέο εθνικό νόμισμα. Στο βαθμό δε, που θα έχει ανασυγκροτηθεί η παραγωγική βάση της χώρας, το νόμισμα αυτό θα έχει πραγματικό αντίκρυσμα σε αξία και θα δεν θα κινδυνεύει από υποτιμήσεις και πληθωρισμό.
Οι εκβιασμοί ότι τάχα εάν φύγουμε από το ευρώ και σταματήσει ο δανεισμός (μνημόνια και μηχανισμός στήριξης) για την αποπληρωμή του χρέους, δεν θα πληρώνονται μισθοί του δημοσίου και συντάξεις, είναι μια μεγάλη απάτη.
Εαν μπει το χρέος στην άκρη και δεν το πληρώνουμε, τότε με τα υπάρχοντα έσοδα, καλύπτονται όλες οι υποχρεώσεις του κράτους και εφόσον ενεργοποιηθεί και ανακάμψει η παραγωγή, τότε θα υπάρξει και περίσσευμα από τον παραγόμενο πλούτο.
Κυβέρνηση Λαϊκής Σωτηρίας
Η αναγκαία και σωτήρια λύση της επιστροφής στη Δραχμή, εκ των πραγμάτων οδηγεί εκτός της Ευρωπαϊκής Ενωσης και σπάει τα δεσμά μ' αυτό το υπερεθνικό κατασκεύασμα που ο μόνος λόγος ύπαρξης του είναι η εξυπηρέτηση των μεγάλων καπιταλιστικών συμφερόντων σε βάρος των λαών της Ευρώπης.
Ας θυμιθούμε μόνο ποιά ήταν η παραγωγική βάση της Ελλάδας πριν την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) το 1981 και ποιά είναι σήμερα. Τριάντα χρόνια διάλυσης οποιασδήποτε οικονομικής - παραγωγικής δραστηριότητα της χώρας δεν εξυπηρετούσε τον καταμερισμό, ο οποίος έγινε στο πλαίσιο του μεγάλου σφαγείου που έστεισαν τα ευρωπαϊακά μονοπώλια, απαγορευόταν και τιμωρούνταν (αγροτικά - κτηνοτροφικά προϊόντα, ναυπηγεία, κλωστοϋφαντουργία, ένδυση, υπόδηση κ.α.). Το αποτέλεσμα είναι όσα βιώνουμε σήμερα.
Η τομή αυτή στην ελληνική οικονομία και την ελληνική κοινωνία, που συνεπάγεται η αναγκαία αλλά σωτήρια επιστροφή σε εθνικό-κρατικό νόμισμα, προϋποθέτει και μια άλλη κυβέρνηση, μια «κυβέρνηση λαϊκής σωτηρίας».
Χρησιμοποιούμε τον όρο «κυβέρνηση λαϊκής σωτηρίας» και όχι «κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας», γιατί το ζητούμενο πρώτα και πάνω απ' όλα είναι η σωτηρία του ελληνικού λαού, χωρίς αυτή δεν θα υπάρχει ούτε Ελλάδα σαν κράτος, ούτε ελληνικό έθνος, ούτε ελληνική πατρίδα.
Αυτή η κυβέρνηση πρέπει και μπορεί να γίνει σήμερα. Είναι ένας ρεαλιστικός πολιτικός στόχος, ο μόνος από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, ο οποίος στα βαθμό που θα αποκτήσει λαϊκή υποστήριξη, θα επιβληθεί και στις πολιτικές δυνάμεις που θέλουν να είναι με το λαό και διακηρύσσουν την ρήξη και την ανατροπή.
Στόχος Παλαϊκής Συσπείρωσης
Η άνευ όρων έξοδος από το ευρώ με τη δημιουργία ελληνικού νομίσματος και η συγκρότηση μιας «κυβέρνησης λαϊκής σωτηρίας» μπορεί να αποτελέσει τον στόχο μια παλαϊκής συσπείρωσης.
Ολες οι κατηγορίες εργαζομένων και ανέργων, αυτοαπασχολουμένων, βιοτεχνών, μικρομεσαίων επιχειρηματιών αλλά και μεγαλύτερων παραγωγικών αλλά μη μονοπωλιακών επιχειρήσεων που βλέπουν την εξόντωση τους από τα πολυεθνικά μονοπώλια, μπορεί και πρέπει να συσπειρωθούν σε μια τέτοια προοπτική.
Προϋπόθεση και στόχος πάλης αυτής τη συσπείρωσης, είναι ο σεβασμός και η παραπέρα διεύρυνση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων του εργαζόμενου λαού, που με αγώνες και αίμα κατακτήθηκαν τον τελευταίο αιώνα και έγιναν η κινητήρια δύναμη για την ίδια την εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας.
Η επιστροφή στη δραχμή μπορεί και πρέπει να γίνει το εργαλείο για μια άλλη φιλολαϊκή πορεία, που θα περιλαμβάνει: την ρήξη με την εξουσία των πολυεθνικών μονοπωλίων, την κατάργηση όλων των νόμων, ρυθμίσεων και αποφάσεων που εκπορεύτηκαν από το μνημόνιο και τις μετέπειτα συμφωνίες, καθώς και των προγενέστερων νόμων, οδηγιών και αποφάσεων των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ ΤΟΥ «ΦΟΡΟΥΜ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου