Στις 25 Οκτωβρίου 1917 τα λαϊκά στρώματα χωρίς ταξικούς συμμάχους παίρνουν την εξουσία!

Λοιπόν... πως τα περνάτε στον καπιταλισμό; (*)

Γράφει ο Δευκαλίων

Με το επεισόδιο «Διαφωνεί η ΔΗΜ.ΑΡ με τα μέτρα για τα εργασιακά», άρχισε σήμερα το σήριαλ «Ψηφίζουμε τα μέτρα». Πιστεύει κανείς ότι θα υπάρξουν ευχάριστες για τον λαό και δυσάρεστες για τους μνημονιακούς εκπλήξεις από αυτήν την συνεδρίαση; Σαφέστατα ΟΧΙ.
Θα ακουστούν πολλές «νέο-αριστερές» θέσεις, που στην ουσία θα είναι ένα μείγμα νεοτερισμού και νεοφιλελευθερισμού και αυτό ήταν. Τα μέτρα για τα εργασιακά που δεν συμπεριλαμβάνονται στο Μεσοπρόθεσμο και το Μνημόνιο 2, θα ψηφισθούν (μαζί με ότι άλλο δεν προβλέπουν οι παραπάνω νόμοι και απαιτεί η τρόικα) σε ένα άρθρο. Η συγκυβέρνηση των δύο μνημονίων και του ενός εκβιασμού έχει ακόμα ζωή μπροστά της.
Για την στήλη πολύ δύσκολα θα βρεθεί ομαλή δημοκρατική λύση μέσα από απόλυτα ομαλές και ειρηνικές δημοκρατικές διαδικασίες. Για όσο χρονικό διάστημα η εναπομείνασα μεσαία τάξη της χώρας δεν αντιλαμβάνεται ότι η μνημονιακή πολιτική οδηγεί την πατρίδα στον όλεθρο και τον λαό στην εξαθλίωση, δεν είναι δυνατόν να βρεθεί ομαλή λύση.
Τι εννοούμε; Και στις τελευταίες δίδυμες εκλογές έγινε εμφανές ότι η εναπομείνασα μεσαία τάξη της χώρας συμπλέει πολιτικά και εκλογικά με το κυρίαρχο εγχώριο πολιτικοοικονομικό πλαίσιο στην κατεύθυνση της μνημονιακής προοπτικής. Ο λόγος; Η εναπομείνασα μεσαία τάξη της χώρας θεωρεί το μνημόνιο ως την επιλογή που της εξασφαλίζει τα εναπομείναντα προνόμια και...
ασφαλή-άνετο τρόπος ζωής.  Γι’ αυτό και συμπλέει με το κυρίαρχο εγχώριο πολιτικοοικονομικό πλαίσιο πολιτικά και εκλογικά στην στήριξη των μνημονιακών πολιτικών δυνάμεων. Έτσι διαμορφώθηκε το εκλογικό τοπίο και προέκυψε η συγκυβέρνηση των δύο μνημονίων και του ενός εκβιασμού.
Όμως, αυτή ακριβώς η επιλογή της μεσαίας τάξης είναι η θρυαλλίδα του εμφύλιου διχασμού. Δεν είναι δυνατόν, δεν γίνεται μία πολύ μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας να επιλέγει με βάσει τα στενά και κοντόφθαλμα ταξικά συμφέροντα της τις μνημονιακές επιλογές που οδηγούν εκατομμύρια έλληνες στην εξαθλίωση και ταυτόχρονα να διατηρείται η κοινωνική ειρήνη.
Το πολιτικό φαινόμενο του κόμματος «Χρυσή Αυγή» είναι το πρώτο δείγμα διασάλευσης της κοινωνικής ειρήνης. Αργά ή γρήγορα, στα συχνά επεισόδια μεταξύ μελών της «Χρυσής Αυγής» και κάποιας μειονότητας θα υπάρξει ο πρώτος αθώος νεκρός.
Και εκεί θα δούμε αν θα συνεχίσει να μεσουρανεί και να ενισχύεται το πολιτικό φαινόμενο «Χρυσή Αυγή». Αλλά το αρχικό συμπέρασμα παραμένει. Η εμφάνιση και κυρίως το πολιτικό δυνάμωμα της «Χρυσής Αυγής» είναι αποτέλεσμα του ιδεολογικού και πολιτικού διχασμού της Ελληνικής Κοινωνίας.
Από την μία πλευρά οι προνομιούχοι και από την άλλη πλευρά του ποταμού οι μη προνομιούχοι. Τα ταξικά συμφέροντα των δύο πλευρών παντελώς αντίθετα και διιστάμενα. Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο η στήλη μιλάει για Πατριωτικό-Δημοκρατικό Κίνημα. Είναι ο κοινός παρανομαστής του πιο ριζοσπαστικού τμήματος της μεσαίας τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Είναι η κοινή ιδεολογική πλατφόρμα που πάνω της μπορεί να εδραιωθεί μία πλατειά πλειοψηφική Λαϊκή Συμμαχία με νικηφόρα και ειρηνική προοπτική.

Το αφιέρωμα της στήλης στην μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση συνεχίζεται και τελειώνει απόψε με την αφήγηση των τελευταίων γεγονότων. Τα ιστορικά αυτά γεγονότα αποδεικνύουν για μία ακόμα φορά ότι όταν την πολιτική ηγεσία της μεσαίας τάξης χαρακτηρίζει αυξημένη πολιτική μυωπία. Δεδομένο που την εμποδίζει να αφουγκρασθεί σωστά και έγκαιρα τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων τότε στο τέλος ηττάται και συντρίβεται ολόκληρη η μεσαία τάξη.
Στις 25 Οκτωβρίου τα χειμερινά ανάκτορα πολιορκήθηκαν και καταλήφθηκαν, η κυβέρνηση έπεσε, οι υπουργοί συνελήφθησαν και ο Κερένσκι δραπέτευσε. Και τυπικά πλέον η Ρωσική Επανάσταση επικράτησε. Αμέσως μετά συνήλθε στο Σμόλνι το 2ο Συνέδριο των Σοβιέτ της Ρωσίας και αποφάσισε το πέρασμα της εξουσίας στα Σοβιέτ και την έκδοση των δύο ιστορικών διαταγμάτων για την Ειρήνη και για τη Γη: "Η ιδιοκτησία των γαιοκτημόνων στη γη καταργείται από τη στιγμή αυτή χωρίς καμία αποζημίωση". Σχηματίστηκε το πρώτο Συμβούλιο των Επιτρόπων του Λαού (υπουργικό συμβούλιο), με το Λένιν ως πρόεδρο και μέλη τους Ρίκοφ, Μιλιούτιν, Τρότσκι, Λουνατσάρσκι και Στάλιν. Όπως και να διαμορφώθηκε η πραγματικότητα και τα ιστορικά γεγονότα από τη μετέπειτα πορεία, ένα είναι βέβαιο. Ένα νέο ιστορικό κεφάλαιο άρχισε να γράφεται. Στις 25 Οκτωβρίου 1917 τα λαϊκά στρώματα χωρίς ταξικούς συμμάχους παίρνουν την εξουσία!

(*) Αφίσα του Κομμουνιστικού Κόμματος Τσεχίας, μέσω "Σίβυλλας"

Στοχασμος Πολιτικη