1.7.13
Κάνεις ρύθμιση φορο-χρεών, τα οποία το 2004 το ίδιο το κράτος δεν τα θεωρούσε τέτοια, ενώ, συγχρόνως, πληρώνεις υψηλότατους τόκους και «παράβολα».
 |
| RAMNOUSIA |
- «Γιατί»; Ρωτάς.
- «Γιατί, έτσι είναι», απαντά η υπάλληλος του «δικαστικού» της εφορίας με τον αυταρχισμό εκατό καρδιναλίων-γραφειοκρατών.
Μίλησε κανείς για την αντισυνταγματικότητα της αναδρομικής φορολόγησης; Αλλά που να βρεις το δίκιο σου;
Σκέφτεσαι τη δικαστική συνδρομή, αλλά είναι τόσο χρονοβόρα και κοστοβόρα, οπότε σκύβεις το κεφάλι, λέγοντας από μέσα σου ένα «γιατί έτσι είναι», και υπακούς, ενώ τα μηνίγγια σου χτυπούν από την ταπείνωση.
Αυτή είναι η σκέψη της πλειονότητας των πολιτών, που υφίστανται την τρομοκρατία της καθημερινότητας, η οποία είναι πιο ισχυρή από την τρομοκρατική βία των τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων.
Όταν, όμως, η κυρία «Γιατί έτσι είναι» βγάζει στον πλειστηριασμό το σπίτι του άνεργου μεταλλεργάτη και πετάει στο δρόμο την οικογένειά του για 1.677 ευρώ, τότε επισυμβαίνει η έκρηξη.
Στο κοινωνικό σύμπαν γίνεται ένα Bing Bag, το οποίο δεν μπορούν να αγνοήσουν ούτε και τα συστημικά μίντια.
Η υπερεκμετάλλευση, όμως, του γεγονότος, το καθιστά θέαμα, το απομυζά, το αφυδατώνει, ώσπου εξαφανίζεται, όπως το σαλιγκάρι στο αλάτι, ωθούμενο από ένα άλλο γεγονός.
Και όλοι επιστρέφουμε στη ρουτίνα του «Γιατί έτσι είναι», αλλά διαφορετικοί από πριν, καθώς μία αδικία, για την ακρίβεια το θέαμά της εξαφανίστηκε, δηλαδή καταναλώθηκε, αφήνοντας ως λογικό ίζημα το καθησυχαστικό «υπάρχουν και χειρότερα».
Στο "χειρότερο" βασίζεται ο κοινωνικός αυτοματισμός που στρέφει τη μία κοινωνική κατηγορία εναντίον της άλλης, το ένα επάγγελμα εναντίον του άλλου.
Απ' αυτό το χειρότερο η πλειονότητα επιχειρεί να ξεφύγει δια της εξαφανίσεως.
Αλλά πως μπορεί να γίνει αυτό; Δια της συρρικνώσεως.
Το κράτος δεν πρέπει να σε ξέρει.
Γι’ αυτό πρέπει να διαλανθάνεις της προσοχής του, να μη σε παίρνει είδηση, να συρρικνώνεσαι σαν κατσαρίδα, όπως οι ήρωες του Κάφκα.
Έτσι, ο απολογισμός της ζωής σου θα είναι μία ζωή λαθραία, ένα «λάθρα βιώσας», ένας βίος αόρατος, ανεόρταστος, απανδόκευτος, χωρίς φως και πρόσωπο.
Φθάνοντας, λοιπόν, σ' αυτό το έσχατο σημείο θα είμαστε πανέτοιμοι για να αντικαταστήσουμε τις αξίες του ανθρωπισμού, της δημοκρατίας, του ορθολογισμού, της κοινωνικής δικαιοσύνης και των ατομικών ελευθεριών με «αξίες ασιατικού τύπου», με "αξίες" εθελοδουλείας και αναξιοπρέπειας.
ΓΙΩΡΓΟΣ Χ.ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ
- «Γιατί, έτσι είναι», απαντά η υπάλληλος του «δικαστικού» της εφορίας με τον αυταρχισμό εκατό καρδιναλίων-γραφειοκρατών.
Μίλησε κανείς για την αντισυνταγματικότητα της αναδρομικής φορολόγησης; Αλλά που να βρεις το δίκιο σου;
Σκέφτεσαι τη δικαστική συνδρομή, αλλά είναι τόσο χρονοβόρα και κοστοβόρα, οπότε σκύβεις το κεφάλι, λέγοντας από μέσα σου ένα «γιατί έτσι είναι», και υπακούς, ενώ τα μηνίγγια σου χτυπούν από την ταπείνωση.
Που να μπλέκεις τώρα;
Αυτή είναι η σκέψη της πλειονότητας των πολιτών, που υφίστανται την τρομοκρατία της καθημερινότητας, η οποία είναι πιο ισχυρή από την τρομοκρατική βία των τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων.
Κι ο λαός δεν αντιδρά στο «Γιατί έτσι είναι», επειδή κανείς δεν του λέει πειστικά ότι «δεν είναι έτσι».
Όταν, όμως, η κυρία «Γιατί έτσι είναι» βγάζει στον πλειστηριασμό το σπίτι του άνεργου μεταλλεργάτη και πετάει στο δρόμο την οικογένειά του για 1.677 ευρώ, τότε επισυμβαίνει η έκρηξη.
Στο κοινωνικό σύμπαν γίνεται ένα Bing Bag, το οποίο δεν μπορούν να αγνοήσουν ούτε και τα συστημικά μίντια.
Η υπερεκμετάλλευση, όμως, του γεγονότος, το καθιστά θέαμα, το απομυζά, το αφυδατώνει, ώσπου εξαφανίζεται, όπως το σαλιγκάρι στο αλάτι, ωθούμενο από ένα άλλο γεγονός.
Και όλοι επιστρέφουμε στη ρουτίνα του «Γιατί έτσι είναι», αλλά διαφορετικοί από πριν, καθώς μία αδικία, για την ακρίβεια το θέαμά της εξαφανίστηκε, δηλαδή καταναλώθηκε, αφήνοντας ως λογικό ίζημα το καθησυχαστικό «υπάρχουν και χειρότερα».
Στο "χειρότερο" βασίζεται ο κοινωνικός αυτοματισμός που στρέφει τη μία κοινωνική κατηγορία εναντίον της άλλης, το ένα επάγγελμα εναντίον του άλλου.
Απ' αυτό το χειρότερο η πλειονότητα επιχειρεί να ξεφύγει δια της εξαφανίσεως.
Αλλά πως μπορεί να γίνει αυτό; Δια της συρρικνώσεως.
Το κράτος δεν πρέπει να σε ξέρει.
Γι’ αυτό πρέπει να διαλανθάνεις της προσοχής του, να μη σε παίρνει είδηση, να συρρικνώνεσαι σαν κατσαρίδα, όπως οι ήρωες του Κάφκα.
Έτσι, ο απολογισμός της ζωής σου θα είναι μία ζωή λαθραία, ένα «λάθρα βιώσας», ένας βίος αόρατος, ανεόρταστος, απανδόκευτος, χωρίς φως και πρόσωπο.
Φθάνοντας, λοιπόν, σ' αυτό το έσχατο σημείο θα είμαστε πανέτοιμοι για να αντικαταστήσουμε τις αξίες του ανθρωπισμού, της δημοκρατίας, του ορθολογισμού, της κοινωνικής δικαιοσύνης και των ατομικών ελευθεριών με «αξίες ασιατικού τύπου», με "αξίες" εθελοδουλείας και αναξιοπρέπειας.
ΓΙΩΡΓΟΣ Χ.ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου