Με
μια άνευ προηγουμένου επίθεση στον Κώστα Καραμανλή, τα "ΝΕΑ"
κυκλοφόρησαν σήμερα με πρωτοσέλιδο άρθρο "Κοίτα ποιοι μιλάνε"
αναφερόμενο στην διακυβέρνηση Καραμανλή και τις δήθεν ευθύνες του.
Προσπαθεί να μας πείσει η εφημερίδα ότι για όλα τα δεινά....
του τόπου φταίει ο Καραμανλής, όμως ο συντάκτης του άρθρου με τα
στοιχεία που παραθέτει, χωρίς να το θέλει αναδεικνύει μοναδικό υπεύθυνο
τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Κύκλοι του πρώην
Πρωθυπουργού συνέταξαν το ακόλουθο non paper στο οποίο παραθέτουν τα
πραγματικά επίσημα στοιχεία για το δημόσιο χρέος διαψεύδοντας και
ανατρέποντας το επαίσχυντο κείμενο των "ΝΕΩΝ".
ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ
Το μέγεθος του Δημοσίου χρέους δεν αποτυπώνεται σε απόλυτα νούμερα, αλλά πάντοτε ως ποσοστό του ΑΕΠ.
Ακόμη όμως και αν πάρει
κανείς τα στοιχεία του ίδιου του ρεπορτάζ σε απόλυτους αριθμούς, το
χρέος επί Ανδρέα Παπανδρέου υπερδεκαπλασιάστηκε (αύξηση 1050 %) . Αύξηση
πολύ μεγαλύτερη από οποιαδήποτε άλλη περίοδο, όπως φαίνεται και στο
γράφημα που ακολουθεί.
Σε κάθε περίπτωση η αύξηση του χρέους επί των ημερών της Νέας Δημοκρατίας αναλύεται ως εξής:
Την 31/12/2003 το Χρέος
της Κεντρικής Κυβέρνησης ήταν 182. δισ. ευρώ και την 31/12/2008
διαμορφώθηκε σε 262 δισ. ευρώ. Δηλαδή αυξήθηκε κατά 80 δισ. ευρώ.
Πού πήγαν αυτά τα χρήματα:
-50 δισ. πήγαν για την πληρωμή τόκων, στο δημόσιο χρέος που κληρονόμησε η Νέα Δημοκρατία.
-10 δισ. πήγαν για την
πληρωμή αμυντικών εξοπλισμών που είχαν παραγγελθεί από τις προηγούμενες
κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και πληρώθηκαν επί ΝΔ.
- 2,5 δισ. πήγαν για χρέη Νοσοκομείων που βρήκε η ΝΔ από προηγούμενα χρόνια.
- 7 δισ. πήγαν για υποχρεώσεις προς τα ασφαλιστικά ταμεία που είχαν αναλάβει οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.
Δηλαδή από τα 80 δισ, τα 70 περίπου, πήγαν για την κάλυψη υποχρεώσεων που είχαν αναλάβει οι προηγούμενες κυβερνήσεις, του ΠΑΣΟΚ.
Ακόμη και αν
συνυπολογίσουμε το 2009, χρονιά που το Δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά πολύ,
όπως συνέβη σε όλες τις χώρες, λόγω της διεθνούς κρίσης, η συνολική
εικόνα δεν αλλάζει. Στο τέλος του 2009, το χρέος ήταν 298 δισ. ευρώ,
δηλαδή αυξημένο κατά 116 δισ. ευρώ σε σχέση με το 2003.
Στο διάστημα 2003 – 2009
οι τόκοι που πληρώθηκαν ήταν 61 δισ. ευρώ, 20 δισ. ήταν οι δαπάνες για
εξοπλισμούς, χρέη νοσοκομείων και ταμεία που αναλύσαμε παραπάνω. Άλλα
5,2 δισ. καλύπτουν τις δαπάνες για την απόκτηση προνομιούχων μετοχών των
τραπεζών και την αύξηση κεφαλαίου του ΤΕΜΠΜΕ, στο πλαίσιο των
προγραμμάτων ενίσχυσης της πραγματικής οικονομίας και στήριξης του
τραπεζικού συστήματος. Τα υπόλοιπα 30 δισ. περίπου είναι το έλλειμμα του
2009, όπου φρόντισε να το φτάσει το ΠΑΣΟΚ. Εν πάση δε περιπτώσει η
Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή δανείσθηκε, μεταξύ 2004-2009, πρωτογενώς λιγότερο
από 10 δις. Πρόκειται για το μικρότερο ετήσιο ύψος πρωτογενούς
δανεισμού τουλάχιστον από την είσοδο της Ελλάδας στην Ευρωζώνη.
ΟΙ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ
Ι. Ως προς τους
δημόσιους υπαλλήλους, υπό την ευρεία του όρου έννοια η οποία
περιλαμβάνει και εκείνους που υπηρετούσαν με σχέση εργασίας ιδιωτικού
δικαίου αορίστου χρόνου :
Α.- Το 2004 υπηρετούσαν 472.332 υπάλληλοι, κατανεμόμενοι ως εξής :
1. Κεντρική Υπηρεσία 354.695
2. ΝΠΔΔ 44.910
3. ΟΤΑ α΄και β΄βαθμού 72.727
Β.- Το 2009 υπηρετούσαν 530.589 υπάλληλοι ,κατανεμόμενοι ως εξής :
1. Κεντρική Υπηρεσία 397.897
2. ΝΠΔΔ 48.634
3. ΟΤΑ α΄και β΄βαθμού 84.058
Γ.- Άρα η διαφορά μεταξύ 2004 και 2009 είναι 58.257 περισσότεροι υπάλληλοι.
1. Απ΄αυτούς
οι 33.500 δεν προσλήφθηκαν πρωτογενώς αλλά προέρχονται από εκείνους των
οποίων οι ιδιωτικού δικαίου συμβάσεις μετατράπηκαν σε αορίστου χρόνου,
κατ’ εφαρμογή του Π.Δ. 164/2004. Επισημαίνεται ότι η μετατροπή αυτή
έγινε υποχρεωτικώς – και με διαδικασία ΑΣΕΠ, μολονότι τούτο δεν ήταν
επιβεβλημένο κατά το Σύνταγμα – λόγω των προβλέψεων της Οδηγίας της
Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης του 1999. Συγκεκριμένα η Κυβέρνηση Κ. Σημίτη αφενός
είχε «κληροδοτήσει» το 2004 στην Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή περί τους
129.000 συμβασιούχους ορισμένου χρόνου και έργου. Και, αφετέρου, ουδέν
είχε πράξει για την προσαρμογή στην ως άνω Οδηγία, υπό τον κίνδυνο
καταδίκης της Χώρας με ανυπολόγιστες οικονομικές συνέπειες. Γι’ αυτό και
αμέσως εκδόθηκε το ως άνω Π.Δ. 164/2004 με το οποίο, και σε συνεννόηση
με τα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και ύστερα από
γνωμοδότηση του Συμβουλίου της Επικρατείας, μετατράπηκαν σε αορίστου
χρόνου οι 33.500 συμβάσεις κείνων που κάλυπταν πάγιες και διαρκείς
ανάγκες.
2. Κατά
συνέπεια μεταξύ 2004-2009 προσλήφθηκαν πρωτογενώς, και για την κάλυψη
υφιστάμενων τεράστιων κενών του στενού δημόσιου τομέα – πάντοτε δε μέσω
ΑΣΕΠ – 24.757 δημόσιοι υπάλληλοι. Εκ των οποίων πάνω από 10.000 στους
ΟΤΑ α΄και β΄ βαθμού.
3. Απλή
στατιστική παρατήρηση λοιπόν αποδεικνύει ότι ο κατ’ έτος μέσος όρος
προσλήψεων μεταξύ 2004-2009 ήταν ο μικρότερος, τουλάχιστον μετά το 2000.
Και, βεβαίως, δεν γίνεται λόγος για τα προηγούμενα – ιδίως μετά το 1981
– χρόνια, όπου συνέβησαν τα «όργια» κομματικών προσλήψεων του ΠΑΣΟΚ –
«φυσικά» εκτός ΑΣΕΠ – και για τα οποία τα συγκεκριμένα δημοσιεύματα
σιωπούν «αιδημόνως».
ΙΙ. Ως προς τους συμβασιούχους με σύμβαση ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου και έργου :
Α.- Τα στοιχεία έχουν ως εξής :
1.Το 2004 υπηρετούσαν 128.963 συμβασιούχοι, οι οποίοι είχαν προσληφθεί από τις Κυβερνήσεις Σημίτη, κατανεμόμενοι ως εξής :
(α) Ορισμένου χρόνου : 94.352
(β) Έργου : 34.431
2. Το 2005 υπηρετούσαν 128.868 συμβασιούχοι, κατανεμόμενοι ως εξής :
(α) Ορισμένου χρόνου : 92.762
(β) Έργου : 36.106
3. Το 2006 υπηρετούσαν 128.421 συμβασιούχοι, κατανεμόμενοι ως εξής :
(α) Ορισμένου χρόνου : 103.312
(β) Έργου : 25.109
4. Το 2007 υπηρετούσαν 118.513 συμβασιούχοι, κατανεμόμενοι ως εξής :
(α) Ορισμένου χρόνου : 96.114
(β) Έργου : 22.399
5. Το 2008 και επέκεινα υπηρετούσαν 96.819 συμβασιούχοι, κατανεμόμενοι ως εξής :
(α) Ορισμένου χρόνου : 75.127
(β) Έργου : 21.692
Β.- Από τα στοιχεία αυτά
συνάγεται ότι αν μεταξύ 2004-2006 ο αριθμός των συμβασιούχων αυτών ήταν
σχετικά υψηλός – αλλά ίσος μ’ αυτόν που προσέλαβε το ΠΑΣΟΚ προ του 2004
– είναι διότι κατά τα τρία αυτά χρόνια ανανεώθηκαν υποχρεωτικώς, όσο
διαρκούσαν οι διαδικασίες του ΑΣΕΠ, οι προ του 2004 συμβάσεις εκείνων,
οι οποίοι είχαν προσληφθεί, όπως τονίσθηκε, από τις Κυβερνήσεις Σημίτη
και ενέπιπταν στις διατάξεις του Π.Δ. 164/2004. ΄Ητοι οι συμβάσεις που
τελικώς μετατράπηκαν σε αορίστου χρόνου. Γι’ αυτό και μετά το 2007
«έπεσαν» καθέτως, φθάνοντας πλέον στο μικρότερο επίπεδο, τουλάχιστον
μετά το 2000.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου