Οι άλλοι λαοί ξεσηκώνονται, εμείς κύριε;;

Οι Βραζιλιάνοι ξεσηκώθηκαν απαίτησαν συνταγματικές αλλαγές και εξανάγκασαν την Πρόεδρο της Βραζιλίας  να παραχωρήσει υπέρ του λαού μεγάλες αλλαγές στο Σύνταγμα της χώρας,  Οι Αιγύπτιοι ξεσηκώθηκαν, έδιωξαν τον Μουμπάρακ και μόλις ένα χρόνο μετά την πανηγυρική του εκλογή του Μόρσι ξεσηκώθηκαν και πάλι ζητώντας...

την παραίτησή του, προστατεύοντας τη χώρα από την μετατροπή της σε ισλαμικό καθεστώς. Οι Τούρκοι συνεχίζουν ακάθεκτοι απέναντι σε έναν πανίσχυρο Ερντογάν απαιτώντας να μην διολισθήσει η χώρα σε ισλαμικό θεοκρατικό καθεστώς.

Εμείς οι Έλληνες, παρότι έχουμε απολέσει την Εθνική μας Κυριαρχία, παρότι απωλέσαμε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, παρότι χρεοκοπήσαμε, παρότι είμαστε υπό κατοχή, παρότι ισχύει Δίκαιο και δικαστικές αποφάσεις δυνάμεων κατοχής και οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στην εθνική και ατομική εξαθλίωση, εντούτοις δεν ξεσηκωνόμαστε απέναντι σε μια τρεμάμενη κυβέρνηση μειοψηφίας των Σαμαρά – Βενιζέλου. Γιατί; Υπάρχει άραγε λογική εξήγηση;

Μελετώντας τις πιο πάνω λαϊκές εξεγέρσεις των άλλων λαών, παρατηρούμε ότι σε όλες αυτές τι περιπτώσεις υπάρχει συγκεκριμένο διαμορφωμένο λαϊκό αίτημα, ικανό να βγάλει τον κόσμο στους δρόμους και πολλοί να χάσουν ακόμα και τις ζωές τους.

Αντίθετα σε μας, η απουσία συγκεκριμένου λαϊκού αιτήματος σε συνδυασμό με τη βολική συντήρηση των δημοσίων χρεών μας από την τρόϊκα, μας έχει αδρανοποιήσει και μας έχει φέρει στη σημερινή κατάσταση. Βοηθούσης φυσικά και της διαλυτικής προπαγάνδας από τα καθεστωτικά ΜΜΕ.

Επομένως, αυτός εδώ ο λαός θα ξεσηκωθεί από τη στιγμή που θα διαμορφωθεί συγκεκριμένο επιτακτικό λαϊκό αίτημα ικανό να βγάλει το λαό στους δρόμους. Μέχρι τότε, απλά θα «βράζουμε» μέσα μας, χάνοντας στο μεταξύ εισοδήματα και περιουσίες υπέρ των επιτήδειων της αρπαχτής. 

 

 

πηγη