Άξιοι της μοίρας μας

Γράφει ο Μαλούχος Γεώργιος 
Κανονικά θα έπρεπε να έχουν σηκωθεί και οι πέτρες μετά τις χθεσινές αποκαλύψεις της WSJ για τα όσα συνέβησαν την άνοιξη του 2010 εις βάρος της Ελλάδας: πιστοποιείται πλέον με τον πιο απόλυτο τρόπο ότι το «πρόγραμμα σωτηρίας» της χώρας ουδεμία σχέση είχε με τη δική της «σωτηρία», αλλά αφορούσε αποκλειστικά ξένες τράπεζες και τη σταθερότητα του ευρώ, με την Ελλάδα όμως σε ρόλο θύματος και με κεντρικό σχεδιαστή το Βερολίνο. 
Είναι καινούργια όλα αυτά; Ασφαλώς όχι: γράφτηκαν εδώ αμέτρητες φορές ήδη από εκείνη την εποχή, προκαλώντας συχνά την έξαλλη αντίδραση πολλών. Δεν είναι νέα. Όμως, σήμερα έρχονται πια και αποδείξεις, για κάτι που ήταν εξαρχής ορατό αν φυσικά κάποιος είναι αφενός σε θέση να αντιληφθεί τη διεθνή πραγματικότητα και δεν έχει, αφετέρου, άλλου είδους «διόπτρες» στην ανάλυσή του.
Φυσικά, η Ελλάδα έκανε για μία ακόμα φορά ότι δεν άκουσε τίποτα για όλα αυτά – όχι ότι θα περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό. Η χώρα όχι μόνον δεν δείχνει έτοιμη να θέσει τέτοιου είδους ζητήματα, αλλά, αντιθέτως, δια στόματος του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα, κάνει ακόμα περισσότερα στην κατεύθυνση του πλήρους κατευνασμού του Βερολίνου.
Ο αυτόκλητος θαυμαστής του Σόιμπλε υπουργός Οικονομικών μας, έβαλε προχθές την οριστική ταφόπλακα στην υπόθεση του Κατοχικού Δανείου μιλώντας στην τηλεόραση, με μία φρασούλα: «δεν είναι η καταλληλότερη στιγμή», είπε. Κι έτσι, έριξε αυλαία μία θεατρική παράσταση που κρατά εδώ και πολλούς μήνες με το φινάλε του έργου να γράφεται όπως ακριβώς το επιθυμούν οι Γερμανοί…
Την ίδια ώρα, αυλαία φαίνεται να πέφτει στη λεγόμενη «Λίστα Λαγκάρντ» και στις αντίστοιχες άλλες τρεις λίστες που όπως όλα δείχνουν οδηγούνται σε… παραγραφή. Μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο; Ασφαλώς και μπορεί. Μάλλον, τελικά, αυτό θα συμβεί, την ώρα δε που τα «νέα μέτρα» που δεν θα έρχονταν ποτέ ήδη ετοιμάζονται.
Μην το κουράζουμε άλλο: είμαστε απλώς άξιοι της μοίρας μας. Και ως χώρα, που με τέτοια προθυμία κάνουμε ότι δεν ακούμε τα ντοκουμέντα της ελληνικής καταστροφής, ή σβύνουμε απ’ το χάρτη χαρτιά όπως αυτό του Κατοχικού Δανείου, αλλά και ως πολίτες που ανεχόμαστε να συμβαίνουν όλα τα παραπάνω, την ώρα που ψοφάμε πια ως πειραματόζωα κάτω από μια πραγματικά θανατηφόρα πολιτική, άγνωστη μέχρι σήμερα στο δυτικό κόσμο.
Είμαστε απλώς άξιοι της μοίρας μας…