Κύριε Καμμένε, σήμερα θα είμαι "καθώς πρέπει" πολίτης

γράφει ο "οφειλέτης" Odyssey

(μέλος της ασήμαντης ομάδας "Δίκτυο Ιθάκη". χρησιμοποιώ ψευδώνυμο γιατί δεν θέλω να γίνω διάσημος)

 

Προς τον κύριο Πάνο Καμμένο,

Δεν θα έδινα συνέχεια στο θέμα που προέκυψε από μια ερώτηση μου. Προσωπικά, είμαι ικανοποιημένος από την απάντηση, γιατί επιβεβαιώσατε ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα της χώρας και ποια είναι η αιτία του χρέους νοικοκυριών, επιχειρήσεων και κράτους.

Χτες το βράδυ, όμως, μέλος της τοπικής Ν.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν θα απαντήσει ποτέ γραπτώς στις ερωτήσεις που αφορούν το κόμμα του, μου είπε ότι δεν ήταν ωραίος ο τρόπος μου, όταν σας έκαμα την ερώτηση. Βλέποντας, τέτοια "αντιμνημονιακή" αλληλεγγύη χάρηκα και μακάρι να τη δω κι όταν θα απειλείται το βιος των πολλών.  Σήμερα, να μου επιτρέψετε, σχολιάζοντας τον δικό μας διάλογο, να σχολιάσω τις πολιτικές όλων των "αντιμνημονιακών" κομμάτων. Αυτό το "αντιμνημονιακό", μου κάθεται στο στομάχι: Κάποιοι είναι ενάντια στο μνημόνιο και όχι ενάντια στην αιτία που το προκαλεί.

Κατ΄αρχήν, να σας ευχαριστήσω που απαντήσατε στην ερώτηση, παρά τον κακό τρόπο που την διατύπωσα.

Να σας ευχαριστήσω, επίσης, διότι ανακοινώσατε την πρόθεση σας να φέρετε στη Βουλή πρόταση νόμου, με την οποία θα προστατεύεται η πρώτη κατοικία από οποιαδήποτε διαδικασία κατάσχεσης (και αυτό είναι κάτι που αφορά κι εμένα, ο οποίος, μαζί με χιλιάδες άλλους,  από το 2009 έχει μετατραπεί σε "οφειλέτη" ως μη όφειλε).

Όμως, είναι άδικο να παραβλέπουν τα "αντιμνημονιακά" κόμματα το γεγονός ότι χιλιάδες άνθρωποι χρωστούν, οδηγούνται ή θα οδηγηθούν στη φυλακή και απειλούνται με κατασχέσεις κάθε περιουσιακού στοιχείου που έχουν πέραν της πρώτης κατοικίας. Και όλα αυτά συμβαίνουν, επειδή συρρικνώνονται τα εισοδήματα τους, χάνουν τις δουλειές τους, είτε ως ελεύθεροι επαγγελματίες είτε ως μισθωτοί, και, τελικά, αδυνατούν να ανταποκριθούν σε διαρκώς αυξανόμενες φορολογικές και τοκογλυφικές υποχρεώσεις. Γιατί όλοι αυτοί πρέπει να πληρώσουν με το μόχθο μιας ζωής, όταν άλλοι είναι αυτοί που δημιούργησαν την κρίση και την απάτη με το χρήμα; Και γιατί να πληρώσουν αυτοί το "μάρμαρο", όταν οι "άλλοι" έχουν λάβει γενναία επιχορήγηση διάσωσης; Πολύ λιγότερα χρωστούν τα εκατομμύρια Έλληνες που απειλούνται με οικονομική, κοινωνική και φυσική εξόντωση, από αυτά που έλαβαν λίγοι τραπεζίτες.

Τέλος, να σας ευχαριστήσω γιατί αρκετές φορές έχετε θέσει θέμα κατάχρησης δημοσίου χρήματος εκ μέρους των τραπεζών, διαγραφής του 50% των στεγαστικών δανείων και έχετε αναφερθεί σε άλλα σκάνδαλα που αφορούν το χρηματοπιστωτικό σύστημα και τον παράνομο πλουτισμό μέσω αυτού. Να μου επιτρέψετε, όμως, να μην είμαι ικανοποιημένος, με τα λίγα, όταν γύρω μου βλέπω καταστροφή. Θα παραμένω κατεστραμμένος, όσο σε αυτή τη θέση βρίσκεται και ο διπλανός μου.

 

Απευθυνόμενος σε μένα είπατε: "ευχαριστώ που επαναλαμβάνετε αυτά που λέω δημόσια... Οι πρώτοι που το είπαν είναι οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και μας αντιγράφετε... Αν κάνουμε μονομερή επανάσταση, χωρίς μια μέθοδο η οποία να είναι αποδεκτή από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, θα βρούμε ντουβάρι επάνω μας...".

Όντας χρήστης του διαδικτύου, αναζήτησα το πότε τα έχετε ξαναπεί και δεν βρήκα κάτι που να μοιάζει με όσα είπατε στις 10/10/2013, ως απάντηση στην ερώτηση μου. Βεβαίως, οι "μηχανές αναζήτησης" δεν μπορούν πάντα να βρίσκουν αυτό που ψάχνουμε.

Δεν βρήκα, όμως, κάτι που να μοιάζει με αυτά που μου είπατε, στα επίσημα κείμενα του κόμματος, στο Πολιτικό σας Πρόγραμμα ή σε αποφάσεις κάποιου Συνέδριου ή άλλου κομματικού οργάνου. Ίσως να μου διέφυγε κάποια αποστροφή που μπορεί να έχετε κάμει σε κάποια ομιλία σας, αλλά στα βασικά πολιτικά σας κείμενα δεν βρήκα κάτι για το ρόλο που παίζει το πιστωτικό χρήμα - χρέος. Αν έκαμα, πάλι, λάθος, μου το λέτε, είτε εσείς είτε κάποιο μέλος του κόμματος σας.

Όμως, ένα τέτοιο θέμα θα έπρεπε να είναι πρώτο πολιτικό ζήτημα σε κάθε κεντρική κομματική απόφαση. Από εκεί ξεκινούν όλα τα αρνητικά, επαχθή και επονείδιστα που ζούμε σήμερα. Και δεν είναι καλό να μη το έχουμε αναγάγει σε βασικό και καθοριστικό πολιτικό ζήτημα. Από τη δεκαετία του 70, όταν ο μονεταρισμός (νεοφιλελευθερισμός) και η Θεωρία της Προσφοράς του Χρήματος έγιναν οι κυρίαρχες πολιτικές του πλανήτη, η προσφορά του χρήματος, το ποιος είναι αυτός που το "προσφέρει" και το πώς το "προσφέρει" σημαδεύουν ανεξίτηλα και αρνητικά τη ζωή των ανθρώπων. Και για 3 δεκαετίες δεν ξέραμε πώς παίζεται το παιχνίδι, γιατί κανείς δεν μας το έλεγε. Έπρεπε να ξεκινήσει η "κατάρρευση" του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, για να αρχίσουμε να ψάχνουμε τι είναι αυτό που πάθαμε και να ανακαλύψουν κάποιοι τι είναι αυτό που φταίει.

Δεν είναι πια κατανοητό, ακόμα και ανεκτό, η υπόθεση της δημιουργίας χρήματος εκ του μηδενός από κάποιους ιδιώτες να παραμένει στο περιθώριο ή να μην είναι βασικό συστατικό του πολιτικού λόγου κομμάτων και κινημάτων, που δηλώνουν ότι βρίσκονται στο πλευρό του δοκιμαζόμενου λαού(ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝ.ΕΛΛ., ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, "Δεν Πληρώνω" κλπ).

Τέλος, κ. Πάνο Καμμένε, αν το είχατε μετατρέψει σε ουσιαστικό ζήτημα της πολιτικής σας, θα το είχε μάθει και θα ήξερε να απαντήσει ο κοινοβουλετικός σας εκπρόσωπος και συγχωριανός μου, κ. Τέρενς Κουίκ, όταν πέρισυ, προεκλογικά, του απηύθυνα παραπλήσια ερώτηση (Απάντησε πως δεν ξέρει το θέμα και θα ρωτήσει).

Όσα γράψω από δω και πέρα, αφορούν όλους και όχι μόνο εσάς και το κόμμα σας.

 

Αν τα "αντιμνημονιακά" κόμματα δεν έχουν την απήχηση που θα ήθελαν, ας ξανακοιτάξουν αυτό το "ασήμαντο"  στον πολιτικό τους λόγο θεματάκι. Όταν το αναβαθμίσουν καθώς του πρέπει, θα είμαι κι εγώ μαζί τους, όπως χιλιάδες άλλοι. Είναι πολλοί πια οι πολίτες που μετά την κρίση έμαθαν το παιχνίδι με το χρήμα και είναι πολύ απογοητευμένοι από την πολιτική αντιμετώπιση αυτής της υπόθεσης.

Για την Ελλάδα, τους πολίτες της και τους πολιτικούς της, δεν υπάρχει πια η πολυτέλεια της σιωπής ή της "περιθωριακής" προσέγγισης του θέματος.  Πώς θα δημιουργήθουν οι αναγκαίες διεθνείς συμμαχίες, όταν δεν αναδεικνύουν το θέμα της μεταρρύθμισης του τραπεζικού συστήματος και του εκδημοκρατισμού του χρήματος, αυτοί που είναι κολημένοι με την πλάτη στον τοίχο;

Η διεθνής συγκυρία είναι περισσότερο από κάθε άλλη φορά ευνοϊκή για να τεθεί το ζήτημα της αμφισβήτησης του δικαιώματος κάποιων λίγων να δημιουργούν χρέος, δημιουργώντας χρήμα από το τίποτα. Ο δρόμος δεν είναι εύκολος. Δεν ήταν ποτέ εύκολος. Οι πολιτικοί που επιχείρησαν να αμφισβητήσουν αυτό το δικαίωμα που οι τραπεζίτες κατέχουν επίσημα από το 1694, δολοφονήθηκαν ή έγινε απόπειρα δολοφονίας τους(Λίνκολν, Κέννεντυ, Τζάκσον. Και δεν θα συμπεριλάβω τον δικό μας Ι.Καποδίστρια, λόγω επιφυλάξεων). Οι χώρες που θέλησαν ή έτυχε να παραμείνουν έξω από το χρηματοπιστωτικό σύστημα δέχτηκαν διεθνή πολεμική εισβολή (Συρία, Λιβύη, Ιράκ, ή απειλούνται με πόλεμο, όπως το Ιράν, η Βόρεια Κορέα και η Κούβα). Θυμάμαι και την Αγγλία της δεκαετίας του 90 και το πώς ένας μόνο άνθρωπος(Σόρος) την ανάγκασε να βγει από το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα.

Θυμάμαι πως όταν ο Λίνκολν τύπωσε τα πράσινα δολάρια, για τις ανάγκες του εμφυλίου πολέμου, η τότε κυρίαρχη τράπεζα του πλανήτη, η "γηραιά κυρία" Τράπεζα της Αγγλίας σήμανε συναγερμό και κήρυξε τον πόλεμο, μέσα από τα έντυπα φερέφωνα της (κάποια πράγματα παραμένουν ίδια. Σήμερα που ο τύπος περνάει κρίση, έχουμε την τηλεόραση για αυτό το ρόλο):

"Εάν αυτή η κακόβουλη οικονομική πολιτική,  η οποία έχει την καταγωγή της από τη Βόρεια Αμερική διευρυνθεί, τότε η κυβέρνηση αυτή θα παράγει χρήματα δίχως κανένα κόστος. Θα ξεπληρώσει τα χρέη της και δεν θα χρωστά σε κανένα. Θα έχει όλα τα αναγκαία χρήματα για να συνεχίσει να εμπορεύεται, θα γίνει ευημερούσα, χωρίς να υπάρχει προηγούμενο στον κόσμο... Αυτή η χώρα πρέπει να καταστραφεί, διαφορετικά θα καταστρέψει εμάς".

(ΤIMES του Λονδίνου, 1863)

 Και ο Λίνκολν δολοφονήθηκε, από "άγνωστη αιτία".

Αυτά που περιγράφει, όμως, η εφημερίδα της εποχής είναι τα "κακά" που μπορεί να "πάθει" μία χώρα, όταν αποφασίζει "κακόβουλα" να εκδώσει δικό της χρήμα. Δεν νομίζω να πειράζουν πολλούς σαν εμένα αυτά τα "παθήματα".

Σήμερα, τα πράγματα δεν είναι όπως παλιά. Η κρίση είναι μη αναστρέψιμη, όσο το παιχνίδι με το χρήμα συνεχίζεται.

- Το Παγκόσμιο Χρέος των κρατών συνεχίζει να ανεβαίνει, χωρίς καμία δυνατότητα μείωσης ή εξόφλησης, κάτω από το σημερινό σύστημα έκδοσης χρήματος. Στις 6/9/2013 , αντιγράφαμε από το "ρολόι" του Economist το ποσό 51,5 τρισεκατομμύρια , ως παγκόσμιο χρέος. Αυτή τη στιγμή, ένα μήνα και 4 μέρες μετά, κοιτάμε τον πίνακα και το χρέος είναι 51,741 τρισεκατομμύρια. Έχει ανέβει 241 δισεκατομμύρια σε ένα μήνα! Και αύριο θα είναι ακόμα περισσότερα...

- Η οικονομική υπερδύναμη που λέγεται ΗΠΑ προχώρησε σε στάση πληρωμών, επειδή, για δικούς του λόγους, το Κονγκρέσσο δεν δίνει έγκριση για ακόμα μεγαλύτερο χρέος.

- Η Τράπεζα των Τραπεζών (BIS), το δημιούργημα του τραπεζίτη των Ναζί, Horace Greely Hjalmar Schacht,  σε πρόσφατη ανακοίνωση της μιλά για κατάρρευση των τραπεζών.  Ποιος τους κρατά ζωντανούς, με χρήματα των φορολογουμένων, αν όχι οι πολιτικοί;

Η παγκόσμια τραπεζική κυριαρχία, σήμερα, στηρίζεται περισσότερο στη σιωπή και τη στήριξη των πολιτικών και λιγότερο σε όποια άλλη πραγματική δύναμη. Η Παγκόσμια και Ελληνική Αθλιότητα στηρίζεται στην διατήρηση των πολιτών σε κατάσταση άγνοιας για την πραγματική αιτία του προβλήματος. Κι αυτό γίνεται, χάρις στη σιωπή ή την περιθωριακή αναφορά των πολιτικών σε αυτήν.

Αν οι πολιτικοί που δηλώνουν υπερασπιστές τους λαού έλεγαν την αλήθεια, θα τολμούσε ο κ. Στουρνάρας να πει, προχτές,  ότι: "Αν απειλούμε διαρκώς με διώξεις τους τραπεζίτες δεν πρόκειται να δώσουν ούτε ένα ευρώ δάνειο";

Και γιατί, παρακαλώ, το χρήμα που χρειαζόμαστε, για κοινωνικές παροχές, κοινωνικές ανάγκες, δουλειές και τόσα άλλα, πρέπει να το δίνουν οι τράπεζες και όχι το κράτος;

Υπάρχει έστω και ένας έλληνας πολιτικός που να θέτει αυτό το ερώτημα ή να έχει απαντήσει σε αυτό;

Πώς θα φτιαχτούν οι "διεθνείς συμμαχίες", όταν κανείς δεν θέτει αυτό το ερώτημα, όσο δύσκολο κι αν είναι;

Η συγκυρία είναι ευνοϊκή για να τεθεί πολιτικά το θέμα και κανείς δεν το θέτει. Αν σε αυτό το "κανείς" υπάρχει κάποιο κόμμα ή απόκομμα που θέλει να κάμει την ένσταση του ή τη διαμαρτυρία του, ας το δηλώσει και ας μας πει πότε το είπε, γιατί εγώ ακόμα το ψάχνω και δεν το βρίσκω. 

Οι λαοί, που βιώνουν αυτή τη διεθνή αθλιότητα, όταν αρχίσουν να ακούν την αλήθεια θα γίνουν οι πρώτοι μας σύμμαχοι και θα δημιουργήσουν, αν δεν έχουν δημιουργήσει, τα αναγκαία και ικανά εκείνα πολιτικά κινήματα που θα ανατρέψουν την αθλιότητα.

(...Η προσφορά του εθνικού μας νομίσματος πρέπει τεθεί υπό δημοκρατικό και δημόσιο έλεγχο, έτσι ώστε να εκδίδεται ελεύθερο από χρέος... "Πράσινο Κόμμα Αγγλίας και Ουαλίας")

Το Κόμμα των Πρασίνων στην Αγγλία, ήδη, έλαβε απόφαση για το θέμα του άτοκου χρήματος στο πρόσφατο συνέδριο του. Στο συντηρητικό Ρεπουμπλικανικό κόμμα των ΗΠΑ, συνιδρυτής του οποίου ήταν ο Αβραάμ Λίνκολν, υπάρχουν γερουσιαστές που μιλούν. Στις ΗΠΑ είναι γνωστό ότι, για λόγους ιστορικούς, υπάρχει ισχυρό πολιτικό ρεύμα ενάντια στην έκδοση χρήματος από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα (FED), το οποίο επί δεκαετίες εκλέγει ανεξάρτητους βουλευτές και γερουσιαστές, όπως ο Bernie Sanders, ο Rand Paul, o Denis Kucinich κ.ά. . Καθηγητές πανεπιστημίων υψώνουν τη φωνή τους ενάντια στο πιστωτικό χρήμα (Steve Keen, Joseph Huber, Michael Hudson, Richard Werner, Michael Kumhof, Kaoru Yamaguchi, κ.ά.). Στελέχη του ΔΝΤ, από πολλές χώρες του κόσμου, λένε τα ίδια: "τα δάνεια του μνημονίου που πήρε η Ελλάδα ήταν για να διασωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες". Οργανώσεις, με αίτημα τη μεταρρύθμιση του χρήματος" συγκροτούνται. Έγκυροι οικονομολόγοι, ευρισκόμενοι στην καρδιά του χρηματοπιστωτικού συστήματος λένε "δεν πάει άλλο", όπως ο Bernard Lietaer που συν-σχεδίασε και υλοποίησε τον μηχανισμό σύγκλισης στο ενιαίο νομισματικό σύστημα. (ECU).  Νέα χρηματοπιστωτική καταστροφή περιμένει τις ΗΠΑ: 37 εκατομμύρια Αμερικανοί χρωστούν 1,1 τρις δολάρια σε φοιτητικά δάνεια... Η Ισλανδία τράβηξε το δικό της δρόμο και είναι σε πορεία ανόδου. Ακόμα και ο Τούρκος Πρόεδρος σε πρόσφατο συνέδριο καταφέρθηκε κατά του τρόπου που γίνεται η διεθνής διαχείριση του χρήματος, υπερασπιζόμενος το Ισλαμικό μοντέλο τραπεζικής. Υπάρχουν και τα αριστερά και δημοκρατικά καθεστώτα της Λατινικής Αμερικής, που τόσες φορές, τελευταία, χρησιμοποιούνται ως παραδείγματα. Υπάρχουν πολλές άλλες χώρες, μικρές ή μεγαλύτερες, που είναι έτοιμες να συνδράμουν σε μια τέτοια συμμαχία, κάθε μία για δικούς της λόγους . Οι καλύτεροι και ισχυρότεροι σύμμαχοι θα αποκτηθούν, όταν μία ανεξάρτητη Ελλάδα, με οργανωμένη συνεργατική και καλά στοχευμένη οικονομία, με το λαό αλληλέγγυο και συμμέτοχο στις αποφάσεις, στην εργασία και την δίκαιη αμοιβή, θα αποτελέσει έναν ισχυρό πολιτικό και οικονομικό πόλο έλξης συμπάθειας και βασικό μοχλό δημιουργίας ισχύος των πολλών ενάντια στους λίγους. Αμφισβητώντας το δικαίωμα των τραπεζιτών και των συμμαχικών τους εταιρειών πάνω στο χρήμα, ο "πόλεμος" μεταφέρεται στο κέντρο των σημερινών οικονομικών "Μητροπόλεων".

Η Ισχυρή Οικονομία είναι αλληλένδετη με την Ισχυρή Κοινωνία. Και αυτά τα δύο δεν πρόκειται ποτέ να συμβούν αν το σύνολο του πληθυσμού, δεν συμμετέχει στη λήψη των πολιτικών αποφάσεων και στη διανομή του πλούτου, με τρόπο δίκαιο και διάφανο. Δεν χρειαζόμαστε ξένους "επενδυτές" και ξένους "τοκογλύφους" ή αγοραστές της γης μας και της περιουσίας μας, για να έχουμε όσα ονειρευόμαστε και επιθυμούμε. Χρειαζόμαστε και θέλουμε Δημοκρατία.

(Το κίνημα για τον εκδημοκρατισμό του χρήματος και του τραπεζικού συστήματος λειτουργεί για την κοινωνία και όχι εναντίον της... Οργανισμός positive money, Μ.Βρετανία)

Κι έχω το θάρρος να πω: Λίγοι είναι ακόμα. Η Ελλάδα είναι αυτή που μπορεί να κάμει τη διαφορά. Θα παραμένουν λίγοι, αν οι Έλληνες δεν θελήσουν να γράψουν, ξανά, ιστορία, αλλάζοντας τα δεδομένα της Ευρώπης και του πλανήτη. Έτσι κι αλλιώς, δεν έχουμε να πληρώσουμε. Ο "βρεγμένος γιατί φοβάται τη βροχή"; Ο δρόμος είναι δύσκολος, αλλά ας μη μετατρέπεται  η όποια δυσκολία σε πρόφαση αδράνειας.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΑ.

Και για να γίνει πραγματικότητα  η ανατροπή που θα οδηγήσει στην απελευθέρωση της Ελλάδας και την εγκαθίδρυση πραγματικής δημοκρατίας, πρέπει να υπάρχει μια πολιτική, που να αγγίζει τα συμφέροντα της Ανθρωπότητας. Με τη σιωπή και τα μισόλογα, δεν δημιουργούνται απελευθερωτικές πολιτικές. 

 

Η άλλη προοπτική έχει για αφετηρία αυτό που ζούμε.

Ο Samuel H. Williamson, University of Illinois at Chicago, μετρά την αξία της σκλαβιάς και βρίσκει ότι η αμοιβή της εργασίας σήμερα είναι πιο φτηνή από τη σκλαβιά στις Βρετανικές αποικίες ή στην Αφρική των περασμένων αιώνων.

Ο κ. Νικόλαος Καρατσόρης μέτρησε ότι με την αμοιβή της σκλαβιάς στην Αρχαία Αθήνα αγόραζες περισσότερα πράγματα από ότι σήμερα με την αμοιβή του βασικού μισθού.

Και το ithacanet έχει γράψει ότι επιστρέφουμε στην εποχή της δουλοπαροικίας, όπου οι φεουδάρχες του σήμερα θα είναι εταιρείες. Και χαρακτηρίστηκε υπερβολικό.

Λίγες εταιρείες που τα λογότυπα τους χωράνε σε μια εικόνα, ελέγχουν το 15% της παγκόσμιας διατροφής και επιβάλλουν, μέσω της πολιτικής, επιβάλουν τους νόμους που ρυθμίζουν το τι πρέπει να τρώει ο πλανήτης.  

 

Κι όμως, το πρόβλημα δεν είναι πρωτίστως οικονομικό ή πολιτικό.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να αλλάξει είναι οι σχέση των ανθρώπων με τον γείτονα τους, με το χωριό, την πόλη, την Πατρίδα. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ξέρει κάθε Έλληνας είναι ότι οι καρποί της λευτεριάς, χρειάζονται τον κόπο του οργώματος, για να τους γευτούμε. Το ατομικό συμφέρον πρέπει να σμίξει με το συμφέρον του άλλου και να γίνει το συμφέρον όλων.

Χρειάζεται μια συνεργατική αδερφοσύνη στον τρόπο που ζούμε, σχετιζόμαστε, παράγουμε. Χρειάζεται η δημιουργικότητα του καθένα, να είναι για το καλό το δικό του και των πολλών. Χρειάζεται να ξαναθυμηθούμε ότι στην Ελλάδα γεννήθηκε και μεγαλούργησε η Πολιτική, η νομισματική οικονομία, η Φιλοσοφία και η Δημοκρατία.

Χρειαζόμαστε όλα αυτά μαζί. Εγώ εσένα και εσύ εμένα.

 

 

ΥΓ: Ας μην απορούν κάποιοι γιατί τα κόμματα της κυβέρνησης ή οι επίγονοι του ναζισμού κρατούν υψηλά ποσοστά στην Ελλάδα. Είναι που κάποιοι άλλοι δεν κάνουν αυτό που πρέπει και μιλούν με μισόλογα. Και μέσα σε αυτό το πολιτικό κενό θα ζήσουμε ακόμα και την "επιστροφή" των Βασιλέων. Και ας μην οικτίρουν το λαό για όσα ψηφίζει, πράττει ή δεν κάνει. Και ας μην ψάχνονται, όταν θα περάσουν στο περιθώριο της πολιτικής ζωής ή θα τους ξεχάσει η ιστορία. Και να μην ξεχνάμε ότι ποτέ δεν θα χρηματοδοτηθεί, από τις γνωστές - άγνωστες πηγές,  ένα κόμμα που θα θέλει να παραδώσει την εξουσία, τους νόμους και τις αποφάσεις στο λαό. Ότι είναι να κάνουμε, πρέπει να το κάνουμε μόνοι και ενωμένοι.

Τις δυσκολίες τις γνωρίζουμε, όταν λέμε ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ. ΜΑΣ ΧΡΩΣΤΑΝΕ. Και συνεχίζουμε.

Για την επικοινωνία, την κατάθεση συμφωνίας ή διαφωνίας:

ithacanet.gr@gmail.com