ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 4ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ

Του Γιώργου Κοσμόπουλου

Η Ελλάδα βιώνει ηδη μία μεγάλη οικονομική, πολιτική καί κοινωνική κρίση,η οποία στή σκιά της παγκόσμιας οικονομικής συγκυρίας αναδεικνύεται τώρα κατά δραματικό τρόπο σέ μείζονα πραγματικότητα η οποία απειλεί νά βυθίσει όλο καί μεγαλύτερα τμήματα τών πολιτών της στήν φτώχεια, την ανεργία, τήν υπερχρέωση,τά λουκέτα,τήν ανασφάλεια καί την ίδια σάν οντότητα στόν ακρωτηριασμό.

Τά πολιτικά κόμματα στέκουν αμήχανα μπροστά στήν διαμορφωμένη αυτή κρίση μέ επικεφαλής την παρούσα κυβέρνηση,καθώς αδυνατούν στό σύνολό τους νά εκφέρουν πειστικό λόγο αντιμετώπισης της.

Οι μεγάλοι οικονομικοί παράγοντες τής χώρας μέ πρωταγωνιστές τίς τράπεζες, αρκούνται στήν αυτάρεσκη ανακοίνωση των υπερκερδών των επιχειρήσεών τους μεσούσης της οικονομικής κρίσης ,πού αποτελούν τη λεία μεταφοράς της υπεραξίας καί τού πλούτου πού παράγεται από τούς πολίτες στά ταμεία τους.

Μέ τη σιγουριά πού οφείλεται στήν οικονομική δύναμη την οποία γιά δεκαετίες έχουν αποκτήσει εκμεταλευόμενοι τό μόχθο των πολιτών καί τη σχέση εξάρτησης πού έχουν εγκαθιδρύσει μέ τό μεγαλύτερο μέρος τών πολιτικών, έχουν μεταλλαχτεί από επιχειρηματίες σέ ουσιαστικούς κυβερνήτες τού τόπου.

Γι'αυτόν ακριβώς τόν λόγο η ομάδα αυτή τών μεγαλοεπιχειρηματιών καί τών πολιτικών είναι συνυπεύθυνη καί συνένοχη γιά την κατάσταση πού όλοι βιώνουμε.

Τόν ίδιο όμως βαθμό συνενοχής αν όχι καί μεγαλύτερο, θά πρέπει να καταλογίσουμε στούς εαυτούς μας καί όλοι εμείς οι πολίτες,χωρίς καμμία εξαίρεση.

Προχωρόντας σέ μία αντικειμενική αυτοκριτική θά πρέπει νά αναγνωρίσουμε ότι βολεμένοι βαθμηδόν σέ μία κάλπικη ατομική καί συλλογική ευημερία σάν μέλη της κοινωνίας των δύο τρίτων, κατασκευάσαμε,δεχτήκαμε η ανεχτήκαμε χωρίς δισταγμό τό παραπάνω σύστημα πολιτικοοικονομικής εξουσίας.

Μάλιστα τακτοποιημένοι στόν μικρόκοσμό μας προσπερνούσαμε αδιάφορα τήν ύπαρξη των τριών εκατομυρίων συμπολιτών μας πού σύμφωνα μέ τίς επίσημες στατιστικές έρευνες ήδη ζούσαν καί τώρα προοδευτικά πολύ περισσότεροι ζούν κάτω από τό όριο της φτώχειας.

Ξεχνούσαμε συστηματικά τήν ύπαρξη της έννοιας -ανθρώπινη αξιοπρέπεια- καί παραλήπαμε νά ελέγχουμε καί νά τιμωρούμε μέ τά όπλα της ψήφου καί τής όποιας αγοραστικής μας δύναμης σαμποτάροντας γιά τήν αυθαιρεσία τού υψηλότατου κόστους ζωής σέ σχέση μέ τίς χαμηλότατες αποδοχές καί τά υπερκέρδη τους, τούς ενόχους πού μας είχαν επιβάλει αυτόν τόν καταστροφικό συνδυασμό :Τούς πολιτικούς καί τά καρτέλ της οικονομικής ελίτ.

Τέλος, δέν θελήσαμε νά παρακάμψουμε τά ατομικά μικροσυμφέροντά μας ούτε τίς πολιτικάντικες σκοπιμότητες των μικροκυκλωμάτων στά οποία μέ προθυμία είχαμε την τάση νά μετέχουμε καί νά προσπαθήσουμε στά σοβαρά νά φτιάξουμε κάτι καινούργιο για μας καί τίς γενειές πού έρχονται.

Νά οικοδομήσουμε συμμετέχοντας ουσιαστικά όλοι μαζί ένα προσωπικό πολιτικής εξουσίας αυτονομημένο από κάθε είδους οικονομικό η άλλο εναγκαλισμό πού νά αντλεί αληθινά την νομιμοποίησή του από τούς πολίτες..

Η φάση γιά την αδήρητη αυτή υπέρβαση έχει έρθει καί η ανάγκη πραγματοποίησής της προβάλεται επιτακτική,ώστε νά μπεί ένα τέλος σέ αυτή την κοινωνική βαρβαρότητα της οποίας θύματα είμαστε όλοι μας.

Τό χρέος αυτό, θά πρέπει νά αναλάβουμε όλοι μας.

-Μέσα από συλλογικές δημοκρατικές διαδικασίες συσπείρωσης νά προχωρήσουμε σέ έμπρακτη ακύρωση της δομικής σχέσης μεταξύ πολιτικού προσωπικού καί μεγάλων επιχειρήσεων, δηλαδή τραπεζών,μεγάλων εμπορικών επιχειρήσεων καί μεγάλων βιομηχανιών ,εξασφαλίζοντας την αυτονομία της πολιτικής στήν Ελλάδα.

Ο θεμελιώδης αυτός στόχος μπορεί να γίνει πραγματικότητα

• μέ την αλλαγή τού τρόπου χρηματοδότησης τού πολιτικού συστήματος,

• τήν αλλαγή τού εκλογικού συστήματος εκπροσώπησης τών πολιτών στήν απλούστερη αναλογική βάση,

• την αναδιανομή τού παραγόμενου πλούτου,

• την αυτονομία καί συνέχεια της δημόσιας διοίκησης τόν επαναπροσδιορισμό τών κατασταλτικών καί αμυντικών μηχανισμών καί

• λοιπά μέτρα κατά τομείς πού θά οδηγήσουν τη χώρα σε συνθήκες πραγματικής Δημοκρατίας.

Η πολιτεία -μέσα από ένα νέο μοντέλο αυτονομίας της πολιτικής-θά πρέπει νά είναι σε θέση νά εξασφαλίσει σέ όλους αξιοπρεπή διαβίωση καί ικανοποίηση τής ανάγκης αυτοσυντήρησης, χωρίς σύνδρομα ανασφάλειας.

Η υπέρβαση βρίσκεται μπροστά μας καί μας περιμένει.

Από όλους εμάς εξαρτάται η πραγματοποίησή της.Ας ξεκινήσουμε μέ την ψήφο μας στίς 4 Οκτώβρίου !