Ο ιμπεριαλισμός μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο άρχισε να παρουσιάζει τον εαυτό του ως εκπρόσωπος και μάχιμος υποστηρικτής της δημοκρατίας. Σήμερα στον 21ο αιώνα μπορείς να κάνεις ότι θέλεις (εισβολή, πόλεμος, κλοπή, γενοκτονία) εφόσον παρουσιάσεις τον εαυτό σου προς την ανθρωπότητα ως δημοκράτη.
Αυτοί που ασχολούνται με την ιστορία θα ξέρουν ότι ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος ήταν ένας ιμπεριαλιστικός πόλεμος ανάμεσα σε δύο συμμαχίες: Γερμανία- Ιαπωνία και Ιταλία και Αγγλία, Γαλλία, ΗΠΑ και ΕΣΣΔ. Όλες αυτές οι χώρες που συμμετείχαν στον πόλεμο ήταν ιμπεριαλιστικές, ακόμα και η ΕΣΣΔ (σοσιαλο-ιμπεριαλιστική χώρα). Κατά την διάρκεια του πολέμου σκοτώθηκαν εκατομμύρια άνθρωποι λόγω των ιμπεριαλιστών. Όταν ήμουν στο Λύκειο και κάναμε τα σχετικά μαθήματα ιστορίας πάντα σκεφτόμουνα τι θα γινότανε αν ο Χίτλερ δεν είχε επιτεθεί κατά της ΕΣΣΔ εκμεταλλεύοντας τη Συνθήκη Μη – Επίθεσης που είχε υπογραφεί μεταξύ ΕΣΣΔ - Γερμανίας και έστελνε αυτές τις δυνάμεις στη Δύση κατά της Γαλλίας και της Αγγλίας.. Τι θα γινότανε αν η Ιαπωνία δεν είχε επιτεθεί στις ΗΠΑ (επίθεση γνωστή ως Pearl Harbor) και οι ΗΠΑ δεν θα συμμετείχαν στον πόλεμο ύστερα από αυτά στη πλευρά των συμμάχων; Τι θα γινότανε αν υπήρχαν μόνο η Γαλλία και η Αγγλία ως εχθροί της Γερμανίας;
Η ιδεολογική βάση του πολέμου από την πλευρά των δυνάμεων του άξονα ήταν «Ένας ηγέτης, Ένα κράτος». Επιτέθηκαν παντού σε όλο τον κόσμο με αποτέλεσμα την ήττα τους από τις ιμπεριαλιστικές Συμμαχικές Δυνάμεις. Όλα τα ράφια των dvd-centers σήμερα είναι γεμάτα με ταινίες που περιγράφουν τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Δεν έχει μείνει ταινία που δεν είδα μέχρι τώρα σχετικά με τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Οι καλύτερες από αυτές είναι οι ταινίες με τίτλο General Patton και Tora ToraTora. Στη πρώτη ταινία περιγράφεται ο Patton και στην άλλη ο Yamamato. Και οι δύο ταινίες παρουσιάζουν τα γεγονότα από την δικιά τους πλευρά, από την οποία θέλουν και οι θεατές να δουν τα γεγονότα.
Οι ιμπεριαλιστικές Συμμαχικές δυνάμεις (ΗΠΑ- Αγγλία – Γαλλία) παρουσίασαν τον εαυτό τους ως δημοκράτες μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Προσπάθησαν να κρατήσουν την ΕΣΣΔ και τον Στάλιν μακριά από την Δημοκρατία, διότι η ΕΣΣΔ ήταν μια κουμμουνιστική χώρα και χώρα με φασιστικό και δικτατορικό τρόπο διακυβέρνησης σύμφωνα με αυτούς. Ο General Patton μετά την πτώση του Βερολίνου είχε προτείνει άλλωστε να συνεχίσουν τον πόλεμο κατά των Σοβιετικών. Οι ΗΠΑ δεν το αποδέχτηκαν αυτό, αλλά ούτε το αρνήθηκαν. Αντί για έναν θερμό πόλεμο με τη Σοβιετική Ένωση, ξεκίνησαν έναν Ψυχρό πόλεμο.
Σε όλη αυτήν την περίοδο του Ψυχρού πολέμου (1945-1991) οι νικήτριες χώρες αυτό- ανακηρύχθηκαν δημοκρατικές χώρες. Επειδή ο ιμπεριαλισμός δεν μπορούσε να επιβιώσει χωρίς εχθρό, ο νέος εχθρός ήταν έτοιμος. Ήταν η Σοβιετική Ένωση. Από τη μια πλευρά είχαμε τον καπιταλισμό των ΗΠΑ και των συμμάχων τους που σύμφωνα με αυτούς ταυτίζονταν με τη δημοκρατία, και από την άλλη πλευρά τον κουμμουνισμό που σύμφωνα με τους Σοβιετικούς ταυτίζονταν με περισσότερη δικαιοσύνη. Όμως ποτέ αυτές οι ιμπεριαλιστικές χώρες δεν κατάφεραν να ξεκινήσουν έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο διότι υπήρχε ισότητα μεταξύ τους σε πυρηνικά όπλα και όπλα μαζικής καταστροφής. Αλλά παρόλο αυτό, οι ιμπεριαλιστικές ΗΠΑ έκαναν ιμπεριαλιστικούς πολέμους για το όνομα της δημοκρατίας με αρκετές χώρες. Πολέμησαν στη Κορέα για να επαναφέρουν τάξη και δημοκρατία. Αποτέλεσμα του πολέμου ήταν η διαίρεση της Κορέας και η γέννηση δύο διαφορετικών κρατών εχθρών σήμερα μεταξύ τους. Μετά τη Κορέα ακολουθεί το Βιετνάμ. Πάλι και αυτή η χώρα διαιρείται σε δύο χώρες.
Κάθε χώρα που δέχεται εισβολή από τους Αμερικανούς ώστε να αποκτήσει δημοκρατία δεν ξέρω γιατί αλλά διαιρείται σε 2 – 3 χώρες.
Ακολουθεί η Χιλή, που ο εκεί εκλεγμένος πρόεδρος φεύγει από την εξουσία με ένα πραξικόπημα. Ο πρόεδρος της χώρας σκοτώνεται στο γραφείο του μετά από τους στρατιωτικούς βομβαρδισμούς. Σημειώνω ότι ο πρόεδρος εκεί ήταν σοσιαλιστής. Οι ΗΠΑ μισούν τις δημοκρατίες που εκλέγονται σοσιαλιστικοί ηγέτες.
Ακολουθεί η διάλυση της ΕΣΣΔ με την απόφαση του Gorbi να συνεργαστεί με τις ΗΠΑ ώστε να εγκαθιδρύσουν και να επιβάλλουν την νέα παγκόσμια τάξη. Ακολουθεί σειρά εισβολών και πραξικοπημάτων σε πρώην χώρες της ΕΣΣΔ.
Ανάμεσα σε όλες αυτές τις εξελίξεις οι ΗΠΑ έχουν άριστες σχέσεις με την Σαουδική Αραβία που δεν έχει δημοκρατικό και νόμιμο καθεστώς. Δημιουργούνται άπειρες Αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις στη περιοχή. Οι Άραβες ηγέτες προστατεύονται ταυτόχρονα από Αμερικανούς στρατιώτες. Παρόλα αυτά όμως δεν υπάρχει δημοκρατία στη Σαουδική Αραβία.
Δεν έχει σημασία όμως. Οι ΗΠΑ μισούν τα κράτη που δεν έχουν την «δημοκρατία» την οποία θέλουν αυτοί και δεν είναι ικανοί να συνεργαστούν με τις ΗΠΑ.
Ακολουθεί η εισβολή στο Αφγανιστάν μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου που έγιναν από ένα πολύ στενό υπηρέτη των ΗΠΑ των Μπιν Λάντεν. Ο στόχος πάλι ο εκδημοκρατισμός… Αλλά από την άλλη πλευρά, το 1989 πολεμούσαν με τους Σοβιετικούς οι ίδιοι οι Αμερικανοί στη περιοχή και υποστήριζαν στρατιωτικά και οικονομικά τους Ισλαμιστές.
Με τον ίδιο παραπάνω τρόπο, οι ΗΠΑ απέκτησαν και νέο εχθρό. Την κουμμουνιστική χώρα, όταν είχαν δώσει όπλα στον Μάο για να πολεμήσει με τους Ιάπωνες και αυτοί στράφηκαν κατά των ΗΠΑ.
Τέλος ο Αμερικανικός ιμπεριαλισμός εισέβαλλε στο Ιράκ για εκδημοκρατισμό αυτής της χώρας. Νίκησε τον Σαντάμ. Εκδημοκρατίστηκε σύμφωνα με τους Αμερικανούς η χώρα, αλλά και πάλι όπως και οι προηγούμενες διαιρέθηκε σε δύο κράτη.
Σήμερα ο στόχος της ιμπεριαλιστικής πολεμικής μηχανής είναι το Ιράν. Στόχος είναι ο εκδημοκρατισμός. Επόμενοι στόχοι είναι η Λιβύη, η Συρία και άλλες χώρες της ευρύτερης περιοχής. Τελικός στόχος έλεγχος των χωρών αυτών στα πλαίσια των σχεδίων για Νέο-οθωμανισμό.
Οι ΗΠΑ είναι μια υπερδημοκρατική χώρα. Μια υπερδημοκρατική χώρα που καθημερινά καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα και δεν υπάρχει δικαιοσύνη και ισότητα, ούτε ελευθερία λόγου στο εσωτερικό της, αλλά αυτοί μάχονται με νύχια και με δόντια για να εκδημοκρατίσουν τα υπόλοιπα μη – δημοκρατικά κράτη της διεθνής κοινότητας. Δεν έχει όμως για αυτούς σημασία αν η χώρα που συνεργάζονται είναι θεοκρατική, αντιδημοκρατική ή μιλιταριστική όπως η Τουρκία και το Ισραήλ. Αρκεί όμως να συνεργάζονται μαζί με τους Αμερικανούς αυτές οι χώρες. Οι υπόλοιπες όμως χώρες πρέπει να εκδημοκρατιστούν.
Η δημοκρατία για τις ΗΠΑ είναι ένα μέσω για την επίτευξη των ιμπεριαλιστικών στόχων τους. Μπορούμε να παρομοιάσουμε την δημοκρατία με ένα τραμ που όποτε θέλεις ανεβαίνεις σε αυτό και φτάνεις στο στόχο-σημείο που θέλεις, και όταν θέλεις κατεβαίνεις όταν φτάσεις στο σημείο-στόχο που ήθελες.
Ο ιμπεριαλισμός είναι ο ένοχος για σωρεία εγκλημάτων από τις αρχές του 20ού αιώνα που ο καπιταλισμός άρχισε να περνάει στο ανώτατό του στάδιο.
Ο ιμπεριαλισμός είναι ο αποκλειστικά υπεύθυνος για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο (1914-1918), όπου βρήκαν το θάνατο περισσότεροι από 15 εκατομμύρια άνθρωποι.
Ο ιμπεριαλισμός είναι ο αποκλειστικά υπεύθυνος και για το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (1939-1945), όπου βρήκαν το θάνατο περισσότεροι από 50 εκατομμύρια άνθρωποι. Η προσπάθεια να παρουσιάσουν ως μοναδικούς εμπρηστές του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου τις Γερμανία - Ιαπωνία - Ιταλία πάσχει.
Για ποιο λόγο περιέγραψα όλα αυτά; Το μέλλον από ότι φαίνεται θα είναι δύσκολο για όλο τον πλανήτη. Μην πείθεστε με αυτούς που φαίνονται δημοκράτες και προσπαθούν να εκδημοκρατίσουν τους υπόλοιπους. Θα συμβούν στο άμεσο μέλλον αρκετές εξελίξεις όχι μόνο στην περιοχή μας αλλά και σε όλο το πλανήτη. Θα αλλάξουν οι ρόλοι, οι σχέσεις, οι δυνατότητες και οι εξουσίες. Οι πολίτες του κόσμου αντιλήφθηκαν ότι οι ΗΠΑ κάνουν τον πόλεμο για δικούς τους χρεωοικονομικούς, γεωπολιτικούς και στρατηγικούς λόγους.
Είναι επόμενος ο στρατηγικός σκοπός της Αμερικής να επιδιώκει να διατηρήσει την παγκόσμια πρωτιά της ως Υπερδύναμη και επίσης να εμποδίζει να αναπτυχθεί οποιαδήποτε άλλη ανταγωνίστρια Μεγάλη Δύναμη (Ευρώπη, Ρωσία, Κίνα, Ιαπωνία) και βεβαίως οποιαδήποτε παγκόσμια ανταρσία (τρομοκρατία όπως λέγεται) σε βάρος της.
Πηγές δύναμης ανάπτυξης όλων αυτών των αντιτιθεμένων Δυνάμεων είναι το πετρέλαιο της Μέσης Ανατολής, τις χώρες της οποίας σύμφωνα με το δίκαιον του ισχυρού πρέπει να κατέχει ή να ελέγχει η Αμερική με τον «μανδύα» της Φιλελεύθερης Δημοκρατίας.
Του Αϊκούτ Καδήρ, Φοιτητής Νομικής ΔΠΘ
piazza
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου