Μην αγνοείτε τον Πάγκαλο!

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Ο Θόδωρος Πάγκαλος είναι, κατά γενική ομολογία, εκρηκτικός. Πολύ περισσότερο ακόμη κι από τον εκρηκτικό μηχανισμό που κάποιοι είχαν την ιδέα να «ταχυδρομήσουν» από την Ελλάδα στον... Σαρκοζί, στα Ηλύσια Πεδία – και μάλιστα με υποτιθέμενο αποστολέα έναν... «Έλληνα πολιτικό πρώτης γραμμής» (!), όπως μας πληροφορεί το αστυνομικό ρεπορτάζ.

Για τους φίλους του είναι απλώς απρόβλεπτος, αστάθμητος και άλλα τέτοια σεμνά και συμμαζεμένα, αλλά για τους αντιπάλους του κυνικός, προκλητικός κ.λπ. Όποια κι αν είναι η αλήθεια, όμως, ένα είναι σίγουρο: τον Πάγκαλο δεν μπορείς να μην τον πάρεις στα σοβαρά.

Δεν έχει υπάρξει τυχαία στέλεχος και υπουργός πρώτης γραμμής επί Α. Παπανδρέου, Κ. Σημίτη και Γ. Παπανδρέου. Ούτε είναι τυχαίο το ότι τον συναντάμε στα πολύ δύσκολα – σ’ αυτά που ίσως κανείς άλλος δεν θα αναλάμβανε. Κι αν κάποιος εξαιρέσει τη σχέση μίσους και πάθους που έχει αναπτύξει με την Αριστερά, η οποία δεν είναι της παρούσης και έχει έντονα προσωπικά στοιχεία, δύσκολα θα βρεις στον Πάγκαλο κουβέντες που δεν είναι πολιτικές. Ακόμη κι όταν αντιφάσκει, ακόμη κι όταν υποχρεώνεται εκ των πραγμάτων να «ανασκευάσει».

Ο ρόλος του είναι αυτός του αλεξικέραυνου: μαζεύει πάνω του όλη τη δυσαρέσκεια απαλλάσσοντας – στον βαθμό που αυτό είναι εφικτό – από το βάρος της ευθύνης τον επί της ουσίας κυβερνήτη.

Κυρίως κατά τη θητεία του στην κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, ο Πάγκαλος έχει χρεωθεί, με ιδιαιτέρως θορυβώδη τρόπο, τις πιο δυσάρεστες ατάκες. Ύστερα από το διάσημο πλέον «μαζί τα φάγαμε», μεγάλος κουρνιαχτός ξεσηκώθηκε, πολλά ειπώθηκαν, ξεχείλισε η οργή, αλλά λίγοι είχαν τη διαύγεια να διακρίνουν στον λόγο του το «ιδεολογικό» επιχείρημα που θα «δικαιολογούσε» το... ξεφόρτωμα του Δημοσίου – με τον έναν ή τον άλλον τρόπο – από καμιά τρακοσαριά χιλιάδες ανθρώπους.

Κι όμως, δεν ήταν παρά η συνέχεια της θέσης του ότι, καταργούμενης μιας θέσης στο κράτος, καταργείται και ο υπάλληλος που την καλύπτει. Ποιος άλλος κυβερνητικός θα τολμούσε να «ιδεολογικοποιήσει» την απόλυση δεκάδων χιλιάδων υπαλλήλων, στην οποία τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου δεν τολμούν ούτε ν’ αναφερθούν; Ίσως κανείς.

Την Κυριακή ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ρωτήθηκε από Το Βήμα: «Διεθνώς αρχίζει να συζητείται η αναδιάρθρωση του χρέους, κάτι που η κυβέρνηση σπεύδει να διαψεύσει. Μήπως τελικά βρισκόμαστε κοντά στο σημείο αυτό;».

Και απάντησε: «Προτού φτάσουμε στην αναδιάρθρωση του χρέους πρέπει να τελειώσουμε με το έλλειμμα, κ. Κωβαίε. Αλλά η δαιμονοποίηση της αναδιάρθρωσης, που βλέπω σε ορισμένα γραπτά και σε λόγους πολιτικών, είναι παράταιρη. Τα χρέη υπάρχουν για να αναδιαρθρώνονται. Μπορεί να το επιδιώξουμε ή να μας προταθεί και να μη μας συμφέρει να το αποτρέψουμε».

«Σχιζοφρένεια» και... «λοβοτομή»

Την ίδια μέρα σε συνέντευξή του στη Real News ο πρωθυπουργός – καθώς ο ίδιος προτιμά να περιγράφει την αναδιάρθρωση με περισσότερο «λάιτ» και σαφώς πιο «επικοινωνιακές» εκφράσεις, όπως είναι η «επιμήκυνση» – χρέωνε ακόμη μια φορά τα σενάρια περί αναδιάρθρωσης σε όσους επενδύουν στη χρεοκοπία της χώρας, σ’ αυτούς δηλαδή που θέλουν να αποτύχει η επιχείρηση... «διάσωσης», την οποία υποτίθεται πως έχει αναλάβει η κυβέρνησή του.

Βγήκαν και οι της Ν.Δ. στα κεραμίδια ζητώντας την αποπομπή του Πάγκαλου. Ο ίδιος ο Σαμαράς στη συνέντευξή του χθες βράδυ στον Πρετεντέρη (Mega) δικαιολόγησε το αίτημά του αυτό λέγοντας ότι υπάρχει «πελώριο πολιτικό ζήτημα, το οποίο φωτογραφίζει ένα κυβερνητικό χάος, για να μη σας πω ότι φωτογραφίζει μία κυβερνητική σχιζοφρένεια, πολιτική σχιζοφρένεια».

Από την πλευρά του ο Πάγκαλος, επίσης χθες, επιχειρώντας σε αγαστή σύμπνοια με τον Πεταλωτή, να βαφτίσει τη σαφέστατα διατυπωμένη άποψή του... «θεωρητική συζήτηση», χωρίς να ανασκευάσει επί της ουσίας όσα είχε πει στο «Βήμα», δήλωσε:

«Η Ν.Δ. έχει φαντασιώσεις και διαθέτει εκπληκτικές ικανότητες διαστροφής όλων όσων περιλαμβάνονται στο δημόσιο διάλογο. Αφού κατέστρεψε ως κυβέρνηση την οικονομία, προσπαθεί τώρα με τις συκοφαντίες, τις αφελείς διαβολές και το κουτσομπολιό να λοβοτομήσει το πολιτικό και επιστημονικό προσωπικό της χώρας».

Φαίνεται όμως ότι η... λοβοτομή είναι της μόδας. Αλλιώς δεν εξηγείται το ότι τα διεθνή ΜΜΕ χρεώνουν την άνοδο των σπρεντ και την αύξηση της πιθανότητας για αναδιάρθρωση του χρέους (χρεοκοπία ελεγχόμενη από τους πιστωτές) στη ρητορική ή «μπλόφα» ή «εκβιασμό» Παπανδρέου για πρόωρες εκλογές...

Ας μην ξεφεύγουμε όμως: Με τούτα και μ’ εκείνα, η όλη συζήτηση, εκεί που περιστρεφόταν γενικώς και αορίστως, με αρκετή δόση υποκρισίας και ασχετοσύνης, γύρω από το Μνημόνιο, τοποθετείται, έστω και λίγες μέρες πριν από τις εκλογές της Αυτοδιοίκησης, στη ρεαλιστική της βάση.

Αφού πρώτα προσδιορίστηκε, έστω με έναν κάπως ασαφή τρόπο, ότι το βασικό πρόβλημα δεν είναι τα ελλείμματα – για τα οποία κόπτεται ο Παπακωνσταντίνου – αλλά το χρέος, τώρα φτάνουμε στην ουσία.

Κι αυτή η «ουσία» είναι ότι το χρέος αποτελεί τον πυρήνα του σημερινού ελληνικού προβλήματος, όπως πολλές φορές από την αρχή αυτής της ιστορίας έχουμε επιμείνει. Μόνο που στη συζήτηση αυτή φτάσαμε λίγο... αργά. Και μάλλον, ακόμη μια φορά, με λάθος όρους.

Πολιτικές και μιντιακές παρενέργειες

Σε κάθε περίπτωση όλα δείχνουν ότι το πολιτικό κλίμα θα βαρύνει και η λέξη «χρεοκοπία» τείνει ήδη να μετατραπεί σε καθημερινή αιτία αντιπαράθεσης και αναπόσπαστο στοιχείο του πολιτικού ρεπορτάζ, το οποίο πλέον αλλάζει «ατζέντα».

Υπ’ αυτήν την έννοια καλό θα είναι να πάρουμε τοις μετρητοίς τον Πάγκαλο. Όπως και το ότι η Ν.Δ., αφού εξάντλησε τη ρητορική στο πολιτικά «άγονο» και επικίνδυνο γι’ αυτήν έδαφος του Μνημονίου, τώρα μετατοπίζει το επίκεντρο της αντιπολιτευτικής της τακτικής στην ενδεχομένως αποδοτικότερη (αν και όχι λιγότερο επικίνδυνη γι’ αυτήν) άρνηση της ελεγχόμενης χρεοκοπίας – μια μετατόπιση που φαίνεται ότι θα έχει μόνιμο χαρακτήρα, υπό το φως των εξελίξεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση και της επίμονης γαλλογερμανικής επιδίωξης να χρεοκοπούν ελεγχόμενα, προς όφελος των πιστωτών και του τραπεζικού συστήματος, οι «προβληματικές» χώρες.

Ας μην ξεχνάμε, τέλος, ότι γύρω από την απειλή και το ενδεχόμενο της όποιας μορφής χρεοκοπίας έχει από καιρό αρχίσει να στήνεται ένας τρελός χορός μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων, όχι μόνο διεθνών, αλλά και εγχώριων.

Η συνεχής αλλαγή των δεδομένων στη σύγκρουση μεταξύ των μερών της ήδη... αυτοκαταργημένης τρόικας φαίνεται ότι ήδη τροφοδοτεί ανάλογες – συχνά τεκτονικές – αλλαγές στις τοποθετήσεις μεγάλων επιχειρηματικών και εκδοτικών συμφερόντων. Σχεδιασμοί μηνών φαίνεται να συναντούν αξιοσημείωτα εμπόδια ή και να αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο ανατροπής, με συνέπεια ίσως να δούμε το επόμενο διάστημα σοβαρές επανατοποθετήσεις μιντιακών στρατοπέδων.

ΥΓ.: Με δεδομένο ότι οι παγκάλειες ρήσεις δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να περνούν απαρατήρητες, εύλογη απορία δημιουργεί η αναφορά του αντιπροέδρου της κυβέρνησης στην πολυθρύλητη «αποσταθεροποίηση», την οποία ο πρωθυπουργός επισείει ως απειλή στο πλαίσιο του εκλογικού εκβιασμού του. Ας δούμε τον διάλογο με τον δημοσιογράφο του «Βήματος»:

- Ποιοι είναι οι παράγοντες αποσταθεροποίησης για τους οποίους μίλησε ο πρωθυπουργός;

«Είναι η όσμωση ενός λόγου ο οποίος αμφισβητεί την κρατική υπόσταση και όχι απλώς την πολιτική της κυβέρνησης και η συντονισμένη χρησιμοποίηση μικρών αλλά πολύ αποτελεσματικών ομάδων, οι οποίες θα διαδηλώνουν ή θα παρεμβαίνουν στη δημόσια ζωή κατά τρόπο που να εξυπηρετεί τη δική τους τάση για επίδειξη».

- Από πού προέρχονται αυτές οι ομάδες;

«Από οπουδήποτε».

Λίγο... «παράξενη» απάντηση. Κύριε αντιπρόεδρε, μας μπερδέψατε λιγάκι...

 Το Ποντικι