ΠΑΣΟΚΝΙΤΗΣ ΜΠΑΡΜΠΕΡΑΚΟΣ – ΤΟ ΚΡΥΜΜΕΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΑΡΑΣΙΤΙΣΜΟΥ

Όταν κάπου στα 1780, κάποιος Σαράντης Παπαδόπουλος επιχείρησε να ιδρύσει την πρώτη ελληνική σαπωνοποιία στην Κορώνη της Πελοποννήσου, η Μεγάλη Πύλη των Οθωμανών, ύστερα από απαίτηση του Γάλλου πρέσβη, ματαίωσε την επένδυση, για να προστατευτούν –προφανώς- τα συμφέροντα των σαπωνοποιών της Μασσαλίας.

Στα χρόνια που κύλησαν από τότε, σχεδόν τίποτα δεν άλλαξε. Η Μεγάλη Πύλη, άλλαξε όνομα, φόρεσε δήθεν ευρωπαϊκή φορεσιά, απέκτησε καινούργια εργαλεία κοινωνικής χειραγώγησης, μα διατήρησε στο ακέραιο την εξάρτηση της από τα ξένα αφεντικά. Αυτή η εξάρτηση, προσδιόρισε, σχεδίασε με ακρίβεια και επέβαλε την παραγωγική αποσύνθεση του τόπου, φτάνοντας μέχρι την ολοσχερή εν τέλει παράδοση του στους ξένους επικυρίαρχους-δανειστές. Η κρίση χρέους που βιώνουμε -στον τελευταίο πλέον κύκλο της-, προϋπήρξε -ανεπαίσθητα για πολλούς- ως κρίση του παραγωγικού μοντέλου της οικονομίας. Αλλά και αυτή η παρασιτοποίηση της οικονομίας, ένα βήμα πιο πριν, προϋπήρξε ως παρασιτισμός των ανθρώπων. Ως άρνηση της φθοράς στη μικρή κλίμακα, κατά πως το λέει και ο ποιητής. Έτσι, φτάσαμε στην ολοκληρωτική φθορά, στη μεγάλη κλίμακα.

Η πεισματική άρνηση της φθοράς στη μικρή ανθρώπινη κλίμακα, πήρε για το λαό μας, ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες, χαρακτηριστικά μαζικής ψύχωσης. Η χώρα που κανείς δεν ήθελε να γεράσει. Δεκατέσσερις χιλιάδες κομμωτήρια και άλλα τόσα γυμναστήρια, ινστιτούτα ομορφιάς και μανικιουράδικα, ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν αυτό το νέο κοινωνικό πρόταγμα. Νέοι για πάντα και στ’ αρχίδια μας!  Σχεδόν 1,5 δις ευρώ ο Ετήσιος Κύκλος Εργασιών των ανά τη χώρα κομμωτηρίων. Πάνω από το μισό, του τζίρου των γαλακτοκομικών προϊόντων. Με άλλα λόγια, 140 ευρώ κατά κεφαλήν για κομμωτήριο και 220 για γάλα και τυρί!

Το σύνολο αυτού του τζίρου, προφανώς, αφορούσε σε προϊόντα εισαγωγής από διάφορες «Μασσαλίες» της Εσπερίας, που επέβαλαν στην ελληνική αγορά τους όρους και τις προϋποθέσεις για την προνομιακή τους ανάπτυξη, εξΟβελίζοντας ταυτόχρονα κάθε πιθανότητα εμφάνισης ελληνικής παραγωγής. Οι μετρημένες στα δάχτυλα προσπάθειες ντόπιας παραγωγής, έσβησαν εν τη γεννέσει τους, ανάμεσα στις ασφυκτικές πιέσεις ενός κράτους που απεχθανόταν την παραγωγική προσπάθεια και στους μηχανισμούς που εξυπηρετούσαν συνειδητά ή ασυνείδητα τις επιταγές της ξένης εξάρτησης.

Γιατί η χώρα δεν μπόρεσε να αποκτήσει μια βιομηχανία παραγωγής επαγγελματικών προϊόντων κομμωτηρίου με εξαγωγικό μάλιστα προσανατολισμό τουλάχιστον στη βαλκανική ενδοχώρα; Γιατί η χώρα δεν κατόρθωσε να παράγει και να εξάγει ελληνική κομμωτική μόδα; Γιατί το ελληνικό κράτος, δεν έχει ακόμη υιοθετήσει τη σχετική ευρωπαϊκή οδηγία, που απαγορεύει την πώληση επαγγελματικών καλλυντικών από τα super markets, ενισχύοντας έτσι την παραοικονομία και τη φοροδιαφυγή  στην παροχή κατ’ οίκον υπηρεσιών κομμωτηρίου; Ποιός είναι ο ακριβής αριθμός επιχειρήσεων κομμωτηρίου στη χώρα; Πόσες επιχειρήσεις κομμωτηρίου έχουν κλείσει τα δύο τελευταία χρόνια;

Τέτοια και παρόμοια ερωτήματα ανακύπτουν για κάθε κλάδο της οικονομίας, όταν τίθεται το βασικό ερώτημα: Γιατί η χώρα πεθαίνει; Ακόμη και σε έναν κλάδο με τέτοια δυναμική και τόσα συγκριτικά πλεονεκτήματα, όπως και γενικότερα στη βιομηχανία ομορφιάς, δεν κατέστη εφικτή μια ανάπτυξη αυτόκεντρη και εξωστρεφής. Χάψαμε απλά ως κοινωνία αμάσητο το δυτικό παραμυθάκι της μόδας, της γκλαμουριάς και του lifestyle και σήμερα μας φέρνουν το λογαριασμό.

Αν στα ερωτήματα αυτά, οι απαντήσεις συναρτώνται τις πιο πολλές φορές με το πολιτικό σύστημα και τα θεμελιώδη ελλείμματα του, δεν συμβαίνει το ίδιο με το συνδικαλιστικό κίνημα που καταδικασμένο στην απαξίωση προσπαθεί να τη βγάλει καθαρή από την μεγάλη μπόρα που έρχεται. Αντλώντας παραδείγματα από τον συγκεκριμένο κλάδο των επιχειρήσεων κομμωτηρίου, νομίζω ότι μπορεί να φωτιστεί μια πτυχή της κρίσης και ένας βασικός της συντελεστής(το συνδικαλιστικό κίνημα στον ιδιωτικό τομέα) που μέχρι στιγμής, καταδικαζόταν μάλλον για την αδράνεια του, παρά για την ενεργό εμπλοκή του στο πρόβλημα. Κι’ όμως οι ευθύνες είναι τεράστιες.

Εν προκειμένω μια παρέα υπό την προστασία της κομματοκρατίας, έβαλε πλάτη στην παρασιτοποίηση του κλάδου. Δεκάδες χιλιάδες ευρώ έφταναν ετησίως στα συνδικαλιστικά ταμεία ως χορηγίες των μεγάλων πολυεθνικών, χάριν της διεξαγωγής φαντασμαγορικών show που διοργάνωνε η πανελλήνια Ομοσπονδία. Μοναδικό αντικείμενο η προβολή της εισαγόμενης μόδας και των προϊόντων που τη συνόδευαν. Παραβαίνοντας κάθε έννοια θεμιτού ανταγωνισμού, έφτασαν στο σημείο να απαγορεύσουν την συμμετοχή σε εμπορική έκθεση (υπό την αιγίδα της Ομοσπονδίας), κάθε άλλης εταιρείας που διέθετε τυχόν ανταγωνιστικά προϊόντα με αυτά του βασικού σπόνσορα.  Κομμωτικοί Διαγωνισμοί άνευ ουσίας που απλώς πιθήκιζαν τα πρότυπα που οι πολυεθνικές εισήγαγαν στην ελληνική αγορά και διεκπεραιωτικές ρυθμίσεις για τα βραβεία με κριτήρια τα κολητιλίκια και τις ψήφους. Το βέβαιο είναι ότι οι «Μασαλλίες» κάνουν καλά τη δουλειά τους –και καλά κάνουν- για την προώθηση των προϊόντων τους. Η νέα Μεγάλη Πύλη έγινε όμως ιδιαίτερα δουλική και εξόχως διευκολυντική των καλύτερων προσδοκιών τους.

Στο μεταξύ τα προβλήματα συσσωρεύονταν. Το θεσμικό πλαίσιο για την ίδρυση και λειτουργία κομμωτηρίων, διάτρητο καθώς ήταν, διευκόλυνε την ανάπτυξη νέων παρασιτικών μηχανισμών διαμεσολάβησης -πάντα με το αζημίωτο-, για την απόκτηση άδειας ασκήσεως επαγγέλματος ή άδειας λειτουργίας κομμωτηρίου. Μια δράκα ανθρώπων χωμένοι σε όλα τα πόστα και τις αρμόδιες επιτροπές για δεκαετίες. Τα ίδια με το εκπαιδευτικό σύστημα που έκανε την καλύτερη αρπαχτή του, με τη ραγδαία είσοδο των μεταναστών και πουλώντας τους πανάκριβα το όνειρο της επαγγελματικής αποκατάστασης στο κομμωτική. Αυτό το «φτηνό κρέας» που έτσι κι αλλιώς τελείωνε την εκπαίδευση του δίχως να αποκτήσει ουσιώδεις δεξιότητες ήταν  μια χαρά «πρώτη ύλη» για την παραπέρα παρασιτοποίηση με την «πειρατική» παροχή κατ’ οίκον υπηρεσιών.

Ταυτόχρονα, η μεσσιανική «αριστερά», δεν έβλεπε τίποτα από το πάρτι και τα πραγματικά προβλήματα. Περιορίζονταν πάντα -σε αγαστή συνεργασία με την κυρίαρχη συνδικαλιστική ΠΑΣΟΚοπαρέα- να εκδίδει ανακοινώσεις αποδοκιμασίας της εκάστοτε κυβέρνησης μπας και ψαρέψει κανά πελάτη για το κόμμα. Άσε με να κάνω την επαναστατική μου γυμναστική και γώ θα κάνω ότι δεν βλέπω το γλεντοκόπι σου. Αλλά όσο αυξάνονταν οι «επαναστατικές» ανακοινώσεις, σοβαρές μελέτες που αποδείκνυαν την ραγδαία αύξηση των πιθανοτήτων καρκίνου στους επαγγελματίες που χρησιμοποιούν χημικά προϊόντα κομμωτηρίου, παρέμεναν και παραμένουν στο σκοτάδι.

Στο παλαιοπασοκικό όραμα της 3^ης Σεπτέμβρη, το Συνδικαλιστικό Κίνημα θεωρήθηκε ένας εκ των τριών πυλώνων της Δημοκρατίας. Στην πραγματικότητα, το συνδικαλιστικό κίνημα, δεν υπήρξε μόνο φίλτρο απορρόφησης των κοινωνικών κραδασμών και αντιδράσεων, ούτε μόνον ενδιάμεσο βήμα ανέλιξης του προσωπικού καιροσκοπισμού ορισμένων, όπως συνέβη κυρίως στον Δημόσιο Τομέα. Υπήρξε κυρίως στυλοβάτης της ξένης εξάρτησης και της συνακόλουθης παραγωγικής αποσύνθεσης του τόπου. Δεν υπήρξε δηλαδή, μόνον ο κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός. Υπήρξε κυρίως ο σπονσοροτραφής συνδικαλισμός, που ως άλλη Μεγάλη Πύλη, συνέβαλε τα μέγιστα στην παρασιτοποίηση της ελληνικής κοινωνία και οικονομίας, αποτρέποντας «κατ’ εντολή» των διαφόρων «Μασσαλιών», την παραγωγική ανάπτυξη της πατρίδας.

 Προφανώς με το αζημίωτο. Στην 3ετία 2007-2009 η Ανώτατη Συνδικαλιστική Ομοσπονδία των καταστηματαρχών κουρέων-κομμωτών, διαχειρίστηκε ποσά που προσεγγίζουν το 1,5 εκ.ευρώ. και κατέληξε το έτος 2011 με κομμένο το ηλεκτρικό ρεύμα και το τηλέφωνο. Είχε προηγηθεί το Φεβρουάριο του 2010 η άρνηση της εκλεγμένης Ελεγκτικής Επιτροπής να εγκρίνει τον ετήσιο οικονομικό απολογισμό, διαπιστώνοντας σωρεία παραβάσεων. Ακολούθησε ύστερα από παλινωδίες και μεθοδεύσεις ενός ολόκληρου χρόνου το πόρισμα ανεξάρτητου Λογιστικού Γραφείου, που διαπίστωνε με τη σειρά του, χρηματικό έλλειμμα τουλάχιστον 170.000 ευρώ μόνο από μία διαχειριστική κρίση. Επί πέντε μήνες το πόρισμα του Λογιστικού Γραφείου έγινε το αγαπημένο Hexalen (για γαργάρα) από τα μέλη του Δ.Σ. που παρέμεναν ακαταπόνητα στη θέση τους. Όταν κάποιοι ελάχιστοι τόλμησαν να απευθυνθούν στις εισαγγελικές αρχές για να διερευνηθεί το θέμα, η «χρηστή» διοίκηση κατήγγειλε αυτούς που θέλουν να ποινικοποιήσουν τον συνδικαλισμό. Και επειδή επρόκειτο κυρίως για σωματεία της επαρχίας που αντέδρασαν στην προφανή διαφθορά, έγιναν «τα χάπατα της επαρχίας» που τολμούν και μιλάνε. Το κομμωτικό παράρτημα του Αθηνοκεντρικού κρατιδίου, ήθελε και θέλει ακόμη και σήμερα, να παρασιτεί ατιμώρητα και αδιαμαρτύρητα σε βάρος της υπόλοιπης χώρας.

Μετά από πιέσεις που έφτασαν μέχρι τον δικαστικό διορισμό προσωρινής διοίκησης, το Δ.Σ. της Ομοσπονδίας αποφάσισε επιτέλους να προκηρύξει εκλογές στις 18.9.11, παρά το γεγονός ότι ήδη από το Φεβρουάριο του 2010 δεν υπάρχει έγκριση του οικονομικού απολογισμού και βέβαια ούτε απαλλακτική Γενική Συνέλευση. Η γνωστή παρέα έχει πολλά να προστατεύσει από μια νέα ανεξάρτητη διοίκηση και είναι βέβαιο πως θα χρησιμοποιήσει κάθε μεθόδευση για να παραμείνει αυτή ή οι αχυράνθρωποι της στις «καρέκλες». Γι’ αυτό ένα πράγμα έπρεπε με κάθε τρόπο να επιτευχθεί. Η αποδυνάμωση όσων είχαν την πρωτοβουλία να παραδώσουν στον αρμόδιο εισαγγελέα τα στοιχεία της κακοδιαχείρισης. Έτσι, το Δ.Σ. αποφάσισε στην συνεδρίαση του της 7.9.11 να θέσει ως προϋπόθεση συμμετοχής στις εκλογές την κατάθεση άδειας ασκήσεως επαγγέλματος κομμωτή. Δηλαδή δικαιούται κάποιος να είναι μέλος σωματείου, μπορεί να εκλέγεται στο Σωματείο του, μπορώ ως εκλεγμένος αντιπρόσωπος να εκλέγει άλλους, αλλά ο ίδιος δεν μπορεί να είναι υποψήφιος για να εκλεγεί. Στο τέλος, ύστερα από νέα συνεδρίαση του Δ.Σ. καθορίστηκε ότι η προϋπόθεση των παραπάνω δικαιολογητικών αφορούσε μόνον έναν συγκεκριμένο συνδικαλιστή, με την συμπληρωματική απόφαση ότι δεν μπορεί τελικά να συμμετάσχει ούτε στη Γενική Συνέλευση. Και με γνωμάτευση του νομικού συμβούλου της Ομοσπονδίας παρακαλώ...Όλα αυτά ύστερα από εισήγηση της παράταξης του ΚΚΕ και με την αγαστή συνεργασία του ΠΑ.ΣΟ.Κικού προεδρείου. «Αριστερό» άλλοθι: ότι είναι επιχειρηματίας κομμωτηρίου και όχι κομμωτής. Πραγματική αιτία: η Γραμματεία της Ομοσπονδίας ελέγχεται από το ΚΚΕ και βαρύνεται με όλες τις ευθύνες της κακοδιαχείρισης. Το κερασάκι ήταν ύβρεις, υπαινιγμοί, λογής συκοφαντίες αλλά και απειλές για την ακεραιότητα του ίδιου και της οικογένειάς του. Τέτοια Δημοκρατία, είχαμε να ζήσουμε από το καιρό της χούντας.

Είναι πολλά τα χρόνια που τον τόπο κουμαντάρει αυτή η φιγούρα του ΠΑΣΟΚΝΙΤΗ παμπόνηρου μπαρμπεράκου. Αυτού που επιμένει πεισματικά να απομυζά το μεδούλι του τόπου μέχρι τις ύστερες ώρες μας, θεωρώντάς το κυνικά, ως τρίχες...

Επισυνάπτω για όποιον ενδιαφέρεται ακριβή αποσπάσματα από το πόρισμα της Ελεγκτικής Επιτροπής και του ανεξάρτητου λογιστικού γραφείου που διεξήγαγαν τον έλεγχο.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗΣ

16.11.11

(με την παράκληση της μέγιστης δυνατής αναδημοσίευσης)

  

ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΓΚΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

Απώλεια 2 μπλοκ του έτους 2009

Σε μπλοκ είσπραξης του 2008 No 247 έχει εισπραχθεί το ποσό των 30.455 ευρώ με ημερομηνία 19/11/2002

Σε καμία δήλωση προς την εφορία δεν έχει υπογράφει ο πρόεδρος της ομοσπονδίας. Σε υπόδειξη των υπογραφών του δεν αναγνώρισε καμία δική του, αλλά και δεν αναγνωρίστηκε ποιος είναι ο υπογράφων.

Οι συνδρομές αντιπροσώπων των σωματείων δεν αναγράφονται στις ετήσιες οικονομικές δηλώσεις.

Τα λογιστικά βιβλία δεν συμφωνούν με την πραγματική εικόνα, λόγω έλλειψης παραστατικών.

Σε ερώτηση που ετέθη στον λογιστή της ομοσπονδίας για την ασυμφωνία μεταξύ των βιβλίων με τις δηλώσεις, η απάντηση του ήταν πως «τα βιβλία του πάντα δεν συμφωνούσαν με την πραγματική εικόνα»

Δεν γνώριζε η διοίκηση πως το διαχειριστικό έτος περιλαμβάνει 12 μήνες και όχι 14 μήνες όπως στις συγκεντρωτικές καταστάσεις αναγράφουν.».

ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ

Η ενημέρωση και τήρηση των φορολογικών και οικονομικών βιβλίων της ομοσπονδίας μπορεί να χαρακτηριστεί κατά ελάχιστον ως πρόχειρη με χαρακτηριστικά εγγραφές στο βιβλίο εξόδων που δεν καλύπτονται από παραστατικά όπως οι εγγραφές α) Στις 11/12/2008 δαπάνη ποσού 15.612,41 ευρώ άνευ Φ.Π.Α. με αιτιολογία « Διεθνής Ομοσπονδία» άνευ παραστατικού και β) Στις 31/12/2008 δαπάνη ποσού 94.226,81 ευρώ άνευ Φ.Π.Α. με αιτιολογία « Υπέρ Σκοπών ».

Η τήρηση αρχείου εσόδων - εξόδων καθώς και πληρωμών - εισπράξεων με οργανωμένο τρόπο κατά είδος δεν υφίσταται (π.χ. φάκελος έκδοση περιοδικού, φάκελος διαγωνισμών, φάκελος εκθέσεων κλπ.).

Η διαφύλαξη των παραστατικών της ομοσπονδίας είναι ανεπαρκής. Παρουσιάστηκε απώλεια ενός ολοκλήρου μπλοκ αποδείξεων εισπράξεων, απουσία αποδείξεων αρκετών δαπανών. Υπάρχουν καταχωρήσεις όπως για παράδειγμα στις 31/12/2009 ποσό δαπανών 94.266,81 με αιτιολογία « Υπέρ σκοπών » χωρίς παραστατικά.

Κατά την διάρκεια της ελεγχόμενης περιόδου δεν τηρήθηκαν βασικές αρχές του καταστατικού της ομοσπονδίας για την οικονομική διαχείριση αυτής. Ήτοι δεν υπήρξαν ή δεν μας εδόθησαν : I) Αποφάσεις του Δ.Σ. για τις πληρωμές, II) Εντάλματα πληρωμής υπογεγραμμένα από τον πρόεδρο και τον γραμματέα του Δ.Σ. , III) Τα γραμμάτια είσπραξης δεν είχαν αριθμηθεί και θεωρηθεί από τον πρόεδρο της ελεγκτικής επιτροπής πριν την χρησιμοποίηση τους και IV) Τα γραμμάτια είσπραξης δεν είχαν προσυπογραφεί από τον πρόεδρο του Δ.Σ. Ως αποτέλεσμα των παραπάνω υπήρξε μεγάλη δυσκολία στον έλεγχο των εσόδων - δαπανών και των εισπράξεων - πληρωμών.

Κατά την άποψη μας προκύπτουν πιθανές ευθύνες αστικές και ποινικές για το Διοικητικό Συμβούλιο και ιδιαίτερα για τον προεδρείο αυτού από πιθανή έγκλιση κάποιου που έχει έννομο συμφέρον.

2. Η φορολογική κατάσταση της ομοσπονδίας χαρακτηρίζεται ως ανακριβής και ανεπαρκής. Έχουν υποβληθεί ψευδείς ( μηδενικές ) δηλώσεις ΦΠΑ νια τα Α,Β,Γ,Δ τρίμηνα του έτους 2009 κατά παράβαση του Ν. 1642/1986 περί ΦΠΑ ως έχει τροποποιηθεί καθώς και ανακριβής δήλωση ΦΠΑ για το Δ τρίμηνο του έτους 2008. Η απόκρυψη εσόδων ή εξόδων, η μη απόδοση ΦΠΑ κλπ. συνιστούν φορολογικές παραβάσεις και αποτελούν ποινικό αδίκημα σε περίπτωση έλεγχου από τις φορολογικές αρχές.

Οι δηλώσεις Φ.Π.Α. που έχουν υποβληθεί για το έτος 2009 είναι όλες μηδενικές. Ουδεμία αντιστοιχία ή λογική με τα πραγματικά αρχεία της ομοσπονδίας.

Δυστυχώς οι δηλώσεις που έχουν υποβληθεί στο taxis net δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα των βιβλίων σας, είναι όλες μηδενικές.

Η οικονομική διαχείριση και κατάσταση της ομοσπονδίας, είναι προβληματική και ιδιαίτερα ευάλωτη σε περίπτωση ελέγχου από τα μέλη της ομοσπονδίας ή οποιονδήποτε έχει έννομο συμφέρον.