Μας βίασαν τα όνειρα και τα εξαφάνισαν

Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου


Πατάω φρένο στη θεματολογία και στην ειδησεογραφία για να κάνω μια θλιβερή διαπίστωση που δυστυχώς τείνει να μετατραπεί σε μάστιγα.





ΖΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣ ΟΝΕΙΡΑ…. Και σα να μην έφτανε αυτό ζούμε κρεμασμένοι από τις τηλεοράσεις σαν τον βαρυποινίτη που απέχει λίγα βήματα από την ηλεκτρική καρέκλα, για τι θα πει η τρόικα, η Μέρκελ, ο Σαρκοζί, οι τράπεζες για το «κούρεμα» του χρέους και κατά προέκταση την εξέλιξη της ζωής μας…
Χθες το βράδυ το Alter και ο Χατζηνικολάου είχε συνέντευξη τον Πάγκαλο, το Mega είχε τον Παπακωνσταντίνου και τον Παπαθανασίου. Η αλαζονεία που επιδείκνυαν όλοι τους και η πίστη στις ιδεολογίες τους με αηδίασε πραγματικά. Φυσικά για ακόμη μια φορά άλλα τους ερωτούσαν και άλλα απαντούσαν, προασπιζόμενοι ιδεολογίες, συμφωνίες και ότι όλοι τους οδήγησαν με το δικό τους τρόπο τη χώρα σε υγιές μονοπάτι…
Την ίδια ώρα, τι να σας γράφω τα ζείτε και τα ξέρετε, αύξηση ανεργίας, τα πορτοφόλια τρύπησαν, οι υποχρεώσεις δεν βγαίνουν, ο χειμώνας για πολλά σπίτια θα είναι χωρίς θέρμανση…
Μας έχουν οδηγήσει να μην έχουμε να βάλουμε πετρέλαιο στο σπίτι μας να ζεσταθούν τα παιδιά μας, μας γάμησαν την αξιοπρέπεια και τα όνειρα και πρέπει να ζούμε σαν μηχανές.





Ο ρόλος του δημοσιογράφου ποιος είναι;


Η τροπή που έχουν πάρει οι εξελίξεις φαίνεται πως στάθηκαν υπαίτιες για να πέσουν οι μάσκες των πληρωμένων δημοσιογράφων, οι οποίοι ενώ το παρόν και το μέλλον της χώρας μας και των ονείρων μας καταρρέει συνεχίζουν να επικροτούν την κυβέρνηση…ένα ζάπινγκ στα κεντρικά δελτία θα κάνει και το πιο χαζό τηλεθεατή να αντιληφθεί περί τινός πρόκειται। Χθες στην εφημερίδα είχα μια συζήτηση, για το ποιος ο ρόλος μας στην κοινωνία। Μου έχουν κάνει πολλές φορές παρατήρηση ότι βάζω σχόλια στα κείμενα μου ή ακόμη και ότι γράφω σαν blogger। Και συνεχίζουν λέγοντας μου, ότι αν είμαι μάγκας δημοσιογράφος μέσα από τα κείμενα μου θα περνάω τα μηνύματα και όχι υπό τη μορφή σχολίων. Διαφωνώ ριζικά και κάθετα με τη σκατο-δημοσιογραφία που έχουν επιβάλλει οι δήθεν σχολές δεοντολογίας. Γράφεις για να ενημερώνεις τον κόσμο και όχι να του βάζει επιπλέον αινίγματα.
Όταν ο άλλος δεν έχει να πάρει γάλα στο παιδί του δεν του γράφεις αινιγματικά, απευθυνόμενος σε γάτα-αναγνώστη, γιατί ο άλλος και να είναι γαμιέται όλη μέρα στη δουλειά για να βγάλει ένα μεροκάματο για το παιδί του, το δάνειο, το σούπερ-μάρκετ,το φροντιστήριο, τη βενζίνη, το πετρέλαιο τώρα. Σε διαβάζει μια στιγμή για να καταλάβει τι παιχνίδια παίζουν πάνω στην πλάτη του.



Γενιά χωρίς όνειρα=ρομπότ του συστήματος

Ποιο ήταν το επίτευγμα της σημερινής Κυβέρνησης; Αφάνισε τα όνειρα της νέας της γενιάς. Όταν δουλεύω το ταξί, όταν περπατώ στο δρόμο, όταν κοιτώ ανθρώπους, στο βλέμμα τους διακρίνω στενοχώρια. Στη συζήτηση μαζί τους αντιλαμβάνομαι πως δεν έχει μείνει χώρος για όνειρα. Τα κατάφεραν οι αγάμητοι τεχνοκράτες τραπεζικοί υπόδουλοι του χρήματος του καντράν των υπολογιστών; Μας έκαναν μηχανήματα; Μας έκαναν να ζούμε με 500 ευρώ και να λέμε και ευχαριστώ όταν μας σπάνε το τσαμπουκά.



Κακό θέατρο από βουλευτές του ….λου
Βλέπω τις δημοσκοπήσεις και τρελαίνομαι, άνθρωποι ακόμη υποστηρίζουν τους επί δεκαετίες κλέφτες και τώρα έχουν φορέσει το προσωπείο του σωτήρα. Ε δεν γίνεται ρε πούστη μου!!! Καταντάει γελοίο. Τις προάλλες πριν ψηφιστεί το άλλο νομοσχέδιο που το είχαν βαφτίσει απαραίτητο για τη σωτηρία της χώρας, πάλι κακά θέατρα παίχτηκαν από βουλευτάκους. Ένας μαλάκας από την Ηλεία, μου διαφεύγει το όνομα του αν το θυμάστε γράφτε το στα σχόλια, είπε διαφωνώ ριζικά αλλά δεν μπορώ να πάω ενάντια στη γραμμή του κόμματος. Και τι σε ψηφίζουν ρε μαλάκα οι άνθρωποι στο νομό σου και στο χωριό σου, για να πας κόντρα στο κόμμα αν θίγονται οι ζωές οι δικές τους και των παιδιών τους.
ΥΓ: Το κομμάτι αυτό δε το διάβασα μια φορά, για να το διορθώσω. Είναι ακριβώς όπως μου βγαίνει από μέσα μου. Οργή γι’ αυτούς που αφάνισαν τα όνειρα του αύριο. Θυμός για τη δημοσιογραφία των δημοσίων σχέσεων. Προβληματισμός και φόβος όχι μόνο για τα χρόνια που έρχονται, αλλά για το τι ξημερώνει αύριο. 

 

pinakio