ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΕΡΤΣΕΤΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΖΩΙΔΗΣ

Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου

www.apostoloupanos.gr

egerssi@otenet.gr

twitter: @egerssi

Κάποιοι λίγοι, μεταξύ αυτών και ο υπογράφων, δικαιωνόμαστε απόλυτα όταν βροντοφωνάζαμε από την πρώτη στιγμή της υποταγής μας στα Μνημόνια, πως πολύ σύντομα η χώρα θα μετατραπεί σε αποικία χρέους της Γερμανίας αφού πρώτα θα έχει εξαθλιωθεί ο λαός μας και η πατρίδα μας θα έχει απεμπολήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Υπεύθυνες αυτής της απόλυτης υποταγής μας είναι οι «εκλεγμένες» κυβερνήσεις του Γιώργου Παπανδρέου και του Αντώνη Σαμαρά, οι οποίες υφάρπαξαν την ψήφο του Ελληνικού λαού, όταν τον παραμύθιαζαν προεκλογικά με ασύστολα ψεύδη και ατέρμονες υποσχέσεις καθώς επίσης, η διορισμένη κυβέρνηση Παπαδήμου από τους ίδιους πολιτικούς ολετήρες Παπανδρέου και Σαμαρά. Αυτές οι κυβερνήσεις καταπάτησαν το Σύνταγμα και βίασαν απάνθρωπα τον Ελληνικό λαό. Έκαναν κουρελόχαρτο το Σύνταγμά μας, το οποίο στο, άρθρο 1 προστάζει: “Toπολίτευμά μας είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία και όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα”.

Αυτές οι κυβερνήσεις παρέδωσαν τα κλειδιά της χώρας στους απεσταλμένους των επικυρίαρχων Γερμανών (Ράιχεμπαχ, Φούχτελ) και ΗΠΑ (Τόμσεν) και τους έδωσαν το δικαίωμα να αλωνίζουν ελεύθεροι σε όλα τα Υπουργεία, γινόμενοι  κάτοχοι ακόμη και των αμυντικών στρατιωτικών σχεδίων της πατρίδας μας, αλλά και στους Δήμους. Για τον λόγο αυτό, δεν θα πρέπει να μας δημιουργηθεί καμιά απορία, εάν αύριο-μεθαύριο δούμε σε καίρια Υπουργεία γερμανούς πολιτικούς ή τεχνοκράτες, προκειμένου να υλοποιήσουν απόλυτα τις δεσμεύσεις της χώρας, που είναι η ολοσχερής υποθήκευση των εδαφών της και κατά συνέπεια η αρπαγή όλου του ορυκτού μας πλούτου. Που θα ορίσουν ξένο τεχνοκράτη ως διοικητή στην ΤτΕ (Τράπεζα της Ελλάδος), προκειμένου να μην έχουμε το δικαίωμα να «κόψουμε» Εθνικό νόμισμα, εάν και εφ΄ όσον τούτο καταστεί κάποια στιγμή αναγκαίο.
Άλλωστε, αυτές οι κατοχικές δυνάμεις (όπως παραδέχτηκε ο πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης, Ρουπακιώτης) υποχρέωσαν την σημερινή καθεστωτική κυβέρνηση να προχωρήσει σε συλλήψεις και φυλακίσεις εκλεγμένων αντιπροσώπων του Ελληνικού λαού, διασύροντας την προσωπικότητα, την ανθρώπινη υπόσταση αλλά και την θεσμική τους ιδιότητα διά μέσω χολιγουντιανών παραστάσεων, από τη στιγμή που πολλοί έγκριτοι νομικοί της πατρίδος μας (Κούγιας, Δημητρακόπουλος κ.α) ισχυρίζονται πως το κατηγορητήριο είναι αβάσιμο και στις δίκες που θα ακολουθήσουν θα καταπέσουν όλες οι κατηγορίες.
Ωστόσο, και η Δικαιοσύνη από τη μεριά της εξάντλησε όλη την υπέρμετρη “ευαισθησία της” με τις κινηματογραφικές συλλήψεις και φυλακίσεις των βουλευτών της “Χρυσής Αυγής”. Φυλακίσεις που εν πολλοίς έγιναν υπό το καθεστώς της ωμής και ιταμής παρέμβασης που άσκησαν ο Υπουργός Δημόσιας Τάξεως (Δένδιας) και ο Υπουργός Δικαιοσύνης (Αθανασίου, πρώην Πρόεδρος Δικαστών και Εισαγγελέων), αλλά και ο Πρωθυπουργός της χώρας, ο οποίος ξέχασε τις προεκλογικές εξαγγελίες τις δικές του αλλά και του κόμματός του για μια Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη. Από την άλλη μεριά που είναι η “ευαισθησία” της Δικαιοσύνης στο πολύκροτο πολιτικο-οικονομικό σκάνδαλο της Siemens που επί 4 χρόνια καρκινοβατεί; Που είναι η “ευαισθησία” της Δικαιοσύνης στον κίνδυνο παραγραφής των αδικημάτων που διέπραξαν οι Υπουργοί των κυβερνήσεων Παπανδρέου-Παπαδήμου που εμπλέκονται στη λίστα Λαγκάρντ; Για αυτό το θέμα είναι άξιο αναφοράς το πρωτοσέλιδο της Κυριακάτικης εφημερίδος «το παρόν» που αναφέρει: «Δεν μπορεί να αυτοκτονήσει η Δικαιοσύνη. Έγκλημα η παραγραφή με πρόσχημα τη λίστα Λαγκάρντ. Τα εγκλήματα των μνημονίων δεν παραγράφονται». Άλλωστε, το πρώτο μνημόνιο κρίθηκε συνταγματικό από την πλήρη Ολομέλεια του ΣτΕ, όπως επίσης, όλες οι απεργίες κατ΄ απόφασή τους κρίνονται παράνομες και αντισυνταγματικές!
Επειδή η Ιστορία πολλές φορές επαναλαμβάνεται, θα ήθελα στο σημείο αυτό θα ανατρέξω στο 1834, τότε που το νεοσύστατο ελληνικό κράτος βρίσκεται υπό βαυαρικό καθεστώς (όπως σήμερα), έπειτα από τη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια (27 Σεπτεμβρίου 1831). Ο Όθωνας (πρώτος Βασιλεύς της Ελλάδος) είναι ακόμα ανήλικος, οπότε μέχρι την ενηλικίωσή του οι κυβερνητικές αρμοδιότητες βρίσκονται στα χέρια τριμερούς επιτροπής αποτελούμενης από Βαυαρούς, με Πρόεδρο τον Κόμη Ιωσήφ Λουδοβίκο Άρμανσμπεργκ. Τα συμφέροντα, λοιπόν, της αντιβασιλείας επιτάσσουν τη σύλληψη και φυλάκιση μεγάλων αγωνιστών και οπλαρχηγών, όπως ο Κολοκοτρώνης και ο Πλαπούτας. Ο λόγος; Επικαλούνται συνομωσία αυτών με σκοπό την ανατροπή του Όθωνα. Στην πραγματικότητα φαίνεται να είναι ενοχλημένοι από την φιλοκαποδιστριακή και τη φιλορωσική τους τοποθέτηση. Συλλαμβάνονται νύχτα. Το υπουργικό συμβούλιο δεν είναι ενημερωμένο. Είναι απόφαση αποκλειστικά της Αντιβασιλείας. Όταν γνωστοποιείται το γεγονός εκδηλώνονται αντιδράσεις από κάποιους υπουργούς, αλλά και από το λαό, χωρίς όμως να φέρουν αποτέλεσμα.  Ορίζεται δίκη με κατηγορούμενους τους Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και Δημήτριο Πλαπούτα. Πρόεδρος του “Εγκληματικού Δικαστηρίου” ο Αναστάσιος Πολυζωίδης (διακεκριμένος νομικός). Ήταν εκδότης της Εφημερίδας “Απόλλων” μέσα από την οποία εκδήλωνε την αντίθεσή του απέναντι στον Καποδίστρια και στον Κολοκοτρώνη, που ήταν ένθερμος υποστηρικτής της πολιτικής που εφάρμοζε ο Καποδίστριας. Μέλη του οι Δικαστές Δ.Σούτσος, Γ.Τερτσέτης, Α.Βούλγαρης (γραμματέας, υπάλληλος υπουργείου, που σε αυτή τη δίκη εκτελεί χρέη δικαστή!). Επίτροπος της επικρατείας (σημερινός Εισαγγελέας), ο Εδουάρδος Μάσον (Ευραιοσκωτσέζικης καταγωγής). Κατά τη διάρκεια της πολύκροτης αυτής δίκης λαμβάνουν χώρα ψευδομαρτυρίες, κατηγορίες ανυπόστατες, απροκάλυπτες παρεμβάσεις της Αντιβασιλείας. Υπέρτατος σκοπός η καταδίκη των Κολοκοτρώνη-Πλαπούτα για εσχάτη προδοσία. Οι τρεις εκ των πέντε δικαστών υποτάσσονται στις άνωθεν εντολές (Σούτσος, Φραγκούλης, Βούλγαρης). Όμως, οι Πολυζωίδης και Τερτσέτης αρνούνται κατηγορηματικά να υπογράψουν την καταδίκη των δυο αγωνιστών όχι μόνο παραδεχόμενοι την απουσία αποδεικτικών στοιχείων, αλλά και αντιλαμβανόμενοι την ύπαρξη σκευωρίας. Τελικά η δίκη ολοκληρώθηκε με την ανάγνωση της αποφάσεως που καταδίκαζε εις θάνατον τους δυο ήρωες. Οι δυο καταδικασθέντες οδηγούνται άμεσα στην φυλακή και περιμένουν να οδηγηθούν στο θάνατο, ενώ οι δυο δικαστές που πήγαν κόντρα στις άνωθεν προσταγές-επιταγές καθαιρούνται από το αξίωμά τους και φυλακίζονται κι αυτοί. Παραπέμπονται σε δίκη ως “ένοχοι άρνησης υπηρεσίας και παραβίασης της εχεμύθειας, με σκοπό ιδιοτελή προς βλάβη του κράτους”. Παραδόξως στη δίκη τους, επίτροπος είναι και πάλι ο άνθρωπος της τρόικας, Μάσον. Στη διάρκεια της δίκης ήταν μνημειώδης η απολογία του Τερτσέτη και ως τέτοια καταγράφηκε στα Δικαστικά χρονικά. Ήταν μια αγέρωχη, συναισθηματική και συνάμα πατριωτική απολογία: “…Ποιος είσαι εσύ, ώ Επίτροπε, που ήρθες στην χώρα μας να μας δικάσεις; Είσαι αλλόεθνος και για να είσαι αλλόεθνος δεν μπορεί να είσαι δίκαιος. Δεν μπορείς να δικάσεις Έλληνες...Ξέρεις να λες Ελλάδα στα ελληνικά, μα τίποτε δε νιώθεις από ό,τι σπουδαίο, μεγάλο και αιώνιο κρύβει τούτη η λέξη στα σπλάχνα της…Κατάλαβες τη θέση του εισαγγελέα σε Ελληνικό δικαστήριο αλλά δεν έχεις θέση στην Ελληνική δικαιοσύνη. Θέλεις να δικάσεις Έλληνα με τον πατριωτισμό του Εγγλέζου…Δεν είμαι από την Σπάρτη, δεν είμαι Αθηναίος, πατρίδα μου έχω όλη την Ελλάδα…Ο Εθνισμός μας! Ο Εθνισμός μας, ω Επίτροπε, είναι θεμελιωμένος εις τα αίματα οκτακοσίων χιλιάδων Ελλήνων φονευθέντων εις τον αγώνα. Και δεν ήταν θέλημα Θεού ημείς, εις την 26^η Μαΐου, να φθάσομεν εις τόσην αναισθησίαν, ώστε να εξαλείψει την λατρείαν του εθνισμού από τα σπλάχνα μας η επωμίδα του Υπουργού…”. Το δικαστήριο αθώωσε τους δυο κατηγορουμένους. Οι απολογίες Τερτσέτη και Πολυζωίδη δεν άφησαν κανέναν ασυγκίνητο. Ήταν ομολογία πίστεως, ήταν μνεία στην Πατρίδα, στην Ελευθερία, στη Δικαιοσύνη, στην Αξιοπρέπεια. Μίλησαν καθαρά, με αντρειοσύνη και κόντρα στις ξένες εκείνες δυνάμεις που επιβουλεύονταν πάντοτε τα συμφέροντα του Έλληνα και που προσπάθησαν με απειλές και άλλα πλάγια μέσα να τους φιμώσουν. Αγωνίστηκαν με κάθε κόστος για την απόδοση της δικαιοσύνης. Σεβόμενοι απόλυτα το αξίωμά τους, τους ανθρώπους που είχαν απέναντί τους. Τελικά, σεβάστηκαν κάθε έννοια δικαίου, και υπηρέτησαν με τη στάση τους τον ελληνικό λαό, που τους δικαίωσε ευθύς για τη στάση που επέδειξαν και που θα συνεχίζει να τους δικαιώνει εις τους αιώνας (απόσπασμα της Εκπαιδευτικού, Εύας Μυλωνά)!!!
Συνεπώς και στις μέρες μας που η πατρίδα μας είναι μια χώρα χρέους των δυνάμεων κατοχής, που όλες οι αποφάσεις της κυβερνήσεώς μας εγκρίνονται από τους Διεθνείς τοκογλύφους-δανειστές μας, θα περιμένει ο Ελληνικός λαός εν ονόματί του η Ελληνική Δικαιοσύνη να του εξασφαλίσει το δικαιώματα αξιοπρεπούς επιβίωσης και συνάμα να του εξασφαλίσει τα κυριαρχικά του δικαιώματα που αποκτήθηκαν με αιματηρούς αγώνες του Έθνους των Ελλήνων.
Με την ελπίδα λοιπόν, πως είναι δυνατόν η Δικαιοσύνη μας να γεννήσει νέους Τερτσέτηδες και Πολυζωίδηδες, εύχομαι καλή λευτεριά!