Του Θανάση Καρτερού
Ο επί των οικονομικών μας Γιάννης Στουρνάρας εμφανίστηκε για άλλη μια
φορά προχθές αυστηρός και συνάμα άκρως αφοσιωμένος στην ιδέα της
κοινωνικής δικαιοσύνης και της εξάλειψης των τάξεων: Υπάρχουν περιθώρια
στοχευμένων περικοπών σε δαπάνες καταργώντας, π.χ., κοστοβόρες
εξαιρέσεις στο ασφαλιστικό σύστημα από τους γενικούς κανόνες, εξαιρέσεις
που δεν είναι κοινωνικά δίκαιες και χωρίζουν τους πολίτες σε πατρίκιους
και πληβείους. Έτσι ακριβώς το είπε και αντήχησε σχεδόν κομμουνιστικό.
Έχει ιδεολογία συνεπώς ο άνθρωπος. Όλοι τους εκεί στο Μαξίμου και στα
πέριξ έχουν ιδεολογία. Θέλουν να καταργήσουν τις ταξικές διαφορές
πατρικίων και πληβείων. Με μέτρα στοχαστικά και στοχευμένα, αστόχαστα
και στοχοποιημένα, που έχουν όμως σαφή στόχο: Να μας μετατρέψουν όλους
σε πληβείους. Έτσι που να ζούμε επιτέλους σε ένα κόσμο εργαζομένων και
συνταξιούχων χωρίς πατρικίους, οι οποίοι στο κάτω-κάτω εκτός από
κοστοβόροι είναι και ενοχλητικοί.
Παρά την καλή του διάθεση, δείχνει όμως μια διστακτικότητα ο
υπουργός. Αν, παραδείγματος χάρη, αποφάσισε να εξισώσει τον πατρίκιο των
1.000 ευρώ με τον πληβείο των 300 (ό,τι πάρεις 300!), τότε γιατί
επιτρέπει να υπάρχουν πατρίκιοι με έστω μειωμένο επίδομα ανεργίας και
πληβείοι χωρίς καθόλου επίδομα; Πατρίκιοι με συλλογικές συμβάσεις
(ακόμα!) και πληβείοι με ατομικές; Πατρίκιοι ασφαλισμένοι και πληβείοι
με μπλοκάκι; Γιατί εν γένει να διαιωνίζονται τέτοιες διαφορές; Έχουν
λοιπόν μπροστά τους δρόμο τόσο ο Στουρνάρας όσο και τα κοινωνικά δίκαια
μέτρα του.
Υπάρχουν φυσικά κι εκείνοι οι οποίοι επιμένουν ότι αν τα μέτρα της
αταξικής συνομοταξίας Μαξίμου-Στουρνάρα δεν ήταν τόσο αυστηρά
στοχευμένα, αν δεν περιορίζονταν δηλαδή αποκλειστικά και μόνο σε
συντάξεις, μισθούς, κοινωνικές δαπάνες, αλλά στρέφονταν προς τη μεγάλη
ιδιοκτησία, τα μεγάλα κέρδη, τη μεγάλη φοροδιαφυγή, τους μεγάλους
τραπεζίτες, τους μεγάλους εν γένει, τότε και η κοινωνική δικαιοσύνη θα
ένιωθε πιο άνετα, αλλά και τα δημόσια έσοδα του κράτους θα ήταν
μεγαλύτερα. Αυτοί όμως αγνοούν την κυβερνητική δέσμευση ότι δεν θα
υπάρξουν οριζόντια μέτρα – μόνο στοχευμένα. Και τι πιο στοχευμένο από
τους συνταξιούχους για παράδειγμα, οι οποίοι ως στόχοι είναι ιδανικοί,
αφού δεν μπορούν να τρέξουν να κρύψουν, ή να κρυφτούν;
Όσο για την ντροπή, αυτή ούτε ως οριζόντια ούτε ως στοχευμένη
απασχολεί εκείνους που πάνε να καταργήσουν μαζί με τους πατρίκιους και
τη λογική μας…
Πηγή
avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου