Μια φορά και έναν καιρό γεννήθηκαν δύο δίδυμα, το ΠαΣοΚ και η ΝΔ

Του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη
Η ιστορία μας ξεκινάει πριν από 37 περίπου χρόνια.
Θα ευχόμασταν να ήταν παραμύθι αλλά δεν χρειάζονται ευχές. Είναι τόσο αληθινή που ξεπερνάει τη μαγεία του παραμυθιού. Για να μπορέσετε να νιώσετε πραγματικά την παραμυθένια αυτή ιστορία, βάλτε τον εαυτό σας δίπλα στο τζάκι, μια κρύα φθινοπωρινή νύχτα του Νοεμβρίου, τρώγοντας κάστανα και ακούγοντας τη γιαγιά να αφηγείται.

Ζούσαν κάποτε στη μικρή μας χώρα, ο μπαμπάς Ελληνικός Καπιταλισμός, του γένους των Λάτσηδων και των Μποδοσάκηδων, και η μαμά Αστική Δημοκρατία, του γένους των Καραμανλήδων και των Παπανδρέου.

Είχαν περάσει και οι δύο μια περίοδο κόντρας και τσακωμών μεταξύ των, που είχε φτάσει μέχρι και στον πρόσκαιρο χωρισμό. Για εφτά ολόκληρα χρόνια, ο μπαμπάς Καπιταλισμός συζούσε με μία άλλη που την έλεγαν Δικτατορία. Τώρα όμως οι σχέσεις αποκαταστάθηκαν πάλι, αν και λίγο έλλειψε ο χωρισμός τους να ήταν μόνιμος γιατί εμφανίστηκε ένα παλικάρι με μούσια και μακριά μαλλιά, Πολυτεχνείο το έλεγαν, που όχι μόνο κατηγορούσε ευθέως την Δικτατορία αλλά έβρισκε και πολλά κουσούρια στην Αστική Δημοκρατία.

Με τα πολλά η Δικτατορία έφυγε και η Αστική Δημοκρατία, επανήλθε στην αγκαλιά του Καπιταλισμού.
Αφού, λοιπόν, οι σχέσεις του ζευγαριού ομαλοποιήθηκαν, δεν άργησαν να έρθουν και τα χαρμόσυνα νέα.

Η μαμά Αστική Δημοκρατία γέννησε άλλα δύο παιδιά. Δύο υγειέστατα δίδυμα. Το ένα το ονόμασαν Νέα Δημοκρατία και το άλλο το ονόμασαν ΠαΣοΚ.

Ως νέα και χαριτωμένα παιδάκια που ήταν, ο κόσμος τα υποδέχτηκε με καλές προθέσεις. Βλέπετε, τα υπόλοιπα παιδιά του ζευγαριού, είχαν πια μεγαλώσει ενώ η Αριστερά, του γένους των Βελουχιώτηδων και των Μπελογιάννηδων, ένα άλλο παιδάκι που ερχόταν για παιχνίδι από την άλλη γειτονιά, μάλλον έψαχνε να ξεκαθαρίσει το γενεαλογικό του δέντρο και δεν είχε χρόνο να δείξει τις αρετές του στον κόσμο. Έτσι ο κόσμος δεν του έδωσε πολύ μεγάλη προσοχή. Στο παιδάκι αυτό, απαγορευόταν παλιότερα να παίζει στην αυλή γιατί θεωρούνταν επικίνδυνο για τα άλλα παιδάκια , αλλά η Αστική Δημοκρατία έπεισε το σύζυγό της να δεχτούν και την Αριστερά στην αυλή, ελπίζοντας πως θα σταματήσει κάποια στιγμή να κάνει φασαρίες.

‘Όταν ήρθε ο καιρός τα παιδιά να πάνε στο Κοινοβούλιο όλα ήταν χαρούμενα. Στις εξετάσεις που έγιναν το 1974, η Νέα Δημοκρατία, πήγε καλύτερα από όλους. Σχεδόν αρίστευσε. Το ΠαΣοΚ από τη μεριά του, δεν τα πήγε και τόσο καλά, αν και πέρασε τις εξετάσεις. Η αλήθεια είναι πως το ΠαΣοΚ είχε δυσκολότερο τοκετό σε σχέση με τη Νέα Δημοκρατία γι’ αυτό και στα πρώτα τους χρόνια η σωματική ανάπτυξη της Νέας Δημοκρατίας ήταν καλύτερη από αυτή του ΠαΣοΚ.

Στις επόμενες εξετάσεις το μικρό ΠαΣοΚ μεγάλωσε ενώ η Νέα Δημοκρατία φρόντισε να κάνει τη μικρή μας χώρα, μέλος ενός σοκολατένιου σπιτιού που ονομαζόταν ΕΟΚ. Πρόκειται για το ίδιο σοκολατένιο σπίτι στο γνωστό παραμύθι «Χάνσελ και Γκρέτελ» με οικοδέσποινα την καλοσυνάτη γριούλα που τρώει τα παιδάκια που φιλοξενεί, αφού πρώτα τα ψήσει στο φούρνο της, πριν εκείνα το πάρουν χαμπάρι.

Στις επόμενες εξετάσεις του 1981 ήρθε η ώρα του ΠαΣοΚ να αριστεύσει ενώ η Νέα Δημοκρατία, μόλις που έπιασε τη βάση. Το ΠαΣοΚ κατηγορήθηκε ότι αρίστευσε στις εξετάσεις επειδή αντέγραψε τα περισσότερα θέματα από τη μικρή Αριστερά και πως χωρίς τα σκονάκια που διέθετε θα έπιανε πάτο. Ένα από τα βασικά θέματα εξέτασης στην έκθεση ιδεών, όπου το ΠαΣοΚ αντέγραψε από την Αριστερά ήταν το «Ο δρόμος προς το Σοσιαλισμό».

Σα να μην έφταναν οι αντιγραφές, άρχισε να υπόσχεται πως η χώρα μας θα πάψει να είναι μέλος και του σοκολατένιου σπιτιού, αλλά και του άλλου παρόμοιου ζαχαρένιου σπιτιού που ονομαζόταν ΝΑΤΟ. Φυσικά, καμία από τις παραπάνω υποσχέσεις δεν τηρήθηκαν.

Βέβαια, φταίει και η Αριστερά που «άφησε» το ΠαΣοΚ να αντιγράψει χωρίς να αντιδράσει κάνοντάς του, πολλές φορές, τα γλυκά μάτια. Πέρασε καιρός να καταλάβει η Αριστερά ποιος ήταν ο πραγματικός χαρακτήρας του ΠαΣοΚ. Το κακό όμως για κείνη είχε γίνει.

Ακολούθησαν και άλλες εξετάσεις στις οποίες, άλλοτε πρώτευε το ΠαΣοΚ και άλλοτε η Νέα Δημοκρατία. Κάθε που πλησίαζε ο καιρός για τις εξετάσεις, μέγας τσακωμός ξεσπούσε στην αυλή, ανάμεσα στα δίδυμα.

Ήταν τόσο έντονος ο τσακωμός που θα μπορούσε κάποιος να ξεγελαστεί νομίζοντας πως δεν είναι δίδυμα αδέλφια αλλά ορκισμένοι εχθροί.


Όλα περνούσαν όταν έφτανε η ώρα για φαγοπότι και για ύπνο. Έτρωγαν μέχρι σκασμού και έπιναν εις υγεία των κορόιδων. Οι γονείς τους, τα έβλεπαν και καμάρωναν. Και η Αριστερά τα έβλεπε παρακολουθώντας από το παράθυρο, αλλά οι καταγγελίες της ήταν χλιαρές και οι άνθρωποι δεν την πίστευαν. Άλλωστε οι άνθρωποι, όλο και κάποιο κοκαλάκι «τσιμπούσαν» ή έπιναν καμιά γουλίτσα κρασί από το φαγοπότι της ευτυχισμένης οικογένειας που έκαναν πως δεν έβλεπαν την υποκρισία και το ψέμα.

Τα δίδυμα του Καπιταλισμού και της Αστικής Δημοκρατίας, εναλλάσσονταν στις πρωτιές των εξετάσεων κάτι που έκανε τους δύο γονείς να νιώθουν ευτυχία, ασφάλεια και, βέβαια, να περνάνε καλά.

Τα χρόνια περνούσαν σχετικά ήρεμα και ευτυχισμένα, για την οικογένεια, οι δουλειές αυγάταιναν και το βιος μεγάλωνε.

Μέχρι που κάποια μέρα, έφτασε στο σπίτι μαντάτο κακό από το σοκολατένιο σπίτι.

Η καλοσυνάτη γριούλα που έτρωγε τα παιδιά που φιλοξενούσε, αφού πρώτα τα έψηνε στο φούρνο, ζήτησε από την οικογένεια να της στείλουν ακόμη περισσότερα παιδιά για «φιλοξενία». Ήταν ο γνωστός αβάσταχτος φόρος που έπρεπε να πληρώνει η οικογένεια για να μπορεί να περνάει καλά. Μόνο που τα τελευταία χρόνια η γριούλα είχε γίνει αχόρταγη. Το όνομά της, Αγγέλα, καμία σχέση δεν είχε με τις πράξεις της.

Όχι, τα παιδιά που έστελνε η οικογένεια ως φόρο, δεν ήταν τα δικά της αλλά άλλων οικογενειών, χωρίς πλούτη και ιστορικές καταβολές. Οπότε δεν είχε πρόβλημα να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της γριούλας.

Όμως, άρχισαν πλέον να αντιδρούν έντονα οι οικογένειες εκείνες που έχαναν τα παιδιά τους. Αντιδρούσαν τόσο πολύ που απειλούσαν να μπουν στο σπίτι της οικογένειας και να γευτούν λίγα από τα πλούτη που υπήρχαν εκεί μέσα.

Ήταν η εποχή που το ΠαΣοΚ είχε πρωτεύσει, πάλι με σκονάκια και υποσχέσεις, στις τελευταίες εξετάσεις και διαφωνούσε, τάχα, με τη Νέα Δημοκρατία, η οποία υποστήριζε, μπροστά σε κόσμο, πως πρέπει να σταματήσουν να στέλνονται παιδιά ως φόρος στην γριούλα του σοκολατένιου σπιτιού. Όταν επέστρεφαν τα δύο αδέλφια στο σπίτι τους, συνέχιζαν να σχεδιάζουν μαζί τις επόμενες κινήσεις τους.

Η γριούλα του σοκολατένιου σπιτιού θύμωσε. Δεν ήθελε να υπάρχουν διαφωνίες στο θέμα της προσφοράς παιδιών ούτε στα λόγια. Οι οικογένειες που έχαναν τα παιδιά τους άρχισαν να γίνονται επικίνδυνοι, τόσο που η γριούλα έχασε την ψυχραιμία της και ζήτησε από τα δύο αδέλφια να κάνουν φανερά αυτό που έκαναν κρυφά στο σπίτι ως δίδυμα αδέλφια που ήταν. Να σταματήσουν, δηλαδή, να κάνουν πως τσακώνονται και να συναινέσουν, κάνοντας τη συναίνεσή τους αυτή, γνωστή σε όλους. Σε αντίθετη περίπτωση απείλησε τους ανθρώπους πως τα παιδιά που θα «φιλοξενούσε», θα έχαναν το δικαίωμα να δαγκώσουν λίγο από το σοκολατένιο σπίτι, πριν τα ψήσει για να τα φάει.

Οι άνθρωποι δεν ικανοποιήθηκαν από τα λόγια των διδύμων για την ανάγκη αυτής της συναίνεσης και άρχισαν να σκέφτονται πως αν θέλουν να σώσουν τα παιδιά τους, πρέπει να πάρουν οι ίδιοι την υπόθεση στα χέρια τους.

Αυτό και έκαναν. Το πώς, ας το σκεφτεί και ας το συμπληρώσει ο καθένας μόνος του.

ΠΗΓΗ:
http://kyrgiakischristos.wordpress.com/