Η Γκεμπελική προπαγάνδα, τα ψέματα και η αλήθεια για την Αργεντινή

 Αυτές τις μέρες αναπαράγονται πληθωρικά στα κεντρικά κυρίως ΜΜΕ εικόνες μικροταραχών στην Αργεντινή που συμπληρώνονται με βαρύγδουπα σχόλια των εντεταλμένων σχολιαστών ότι, « αν φύγουμε από το ευρώ θα γίνουμε Αργεντινή».

Πρόκειται για μια εντυπωσιακή παράσταση διαστρέβλωσης της πραγματικότητας. Η χώρα αυτή, αποτελεί φωτεινό παράδειγμα απεξάρτησης από ένα σκληρό νόμισμα όπως το δολάριο, με το οποίο είχε συνδεθεί το νόμισμά της το πέσος. Στην πραγματικότητα, η Αργεντινή είχε ως νόμισμά της το δολάριο και μόνο η ονομασία του διέφερε. Πρόκειται για παρόμοια περίπτωση με τη δική μας, όπου το σκληρό ευρώ εξοντώνει την ελληνική οικονομία και τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Για να μη μας μπαίνουν «κακές ιδές», τα συστημικά κεντρικά ΜΜΕ μα βομβαρδίζουν με αισχρά ψέματα για την Αργεντινή, χρησιμοποιώντας και διογκώνοντας κατά το δοκούν διάφορα συνηθισμένα γεγονότα για όλες τις χώρες.

Οι «πορτοκαλί» κινητοποιήσεις και η συστημική προπαγάνδα

Μια πρόσφατη περίεργη απεργία των αστυνομικών στην Αργεντινή, επέτρεψε σε κάποια κλεφτρόνια να κάνουν πλιάτσικο σε..

καταστήματα και αυτό οι Γκεμπελίσκοι και πολλοί άσχετοι και επιπόλαιοι ακόλουθοί τους, το μεθερμηνεύουν ως μαζική αντικυβερνητική διαμαρτυρία ! Κατά καιρούς αναπαράγονται κάποιες «πορτοκαλί» κινητοποιήσεις, ως δήθεν λαϊκή αγανάκτηση. Αλλά αν προσέξει κανείς τις φωτογραφίες και τα σχετικά βίντεο, θα δει λίγες εκατοντάδες συγκεντρωθέντες που είναι αναμενόμενο, υποκινούμενοι ή μη, να συνευρίσκονται σε διαδηλώσεις σε μια δημοκρατική χώρα 40 εκ. κατοίκων.

Γίνονται πολύ συχνές αναφορές στην προσωρινή παρακράτηση ενός Αργεντίνικου πολεμικού σκάφους σε κάποιο αμερικανοκρατούμενο λιμάνι της Αφρικής, με απόφαση δικαστηρίου των ΗΠΑ, ύστερα από δικαστικές απαιτήσεις κατόχων Αργεντίνικων ομολόγων που δε δέχτηκαν τη συμψηφιστική πρόταση για την αποπληρωμή με κούρεμα των παλαιότερων χρεών. Και αυτό, σε αντίθεση με τους περισσότερους που αποδέχτηκαν και εξοφλήθηκαν στο ακέραιο. Το πολεμικό σκάφος σύντομα αφέθηκε ελεύθερο με άλλη απόφαση, κάτι που τα ΜΜΕ λησμόνησαν να αναφέρουν.

Οι Γκεμπελίσκοι διαδίδουν ότι, υπάρχει έντονη λαϊκή αγανάκτηση, αφού χύθηκε αίμα στις μαζικές διαδηλώσεις. Αφήνουν πονηρά να αιωρείται η εντύπωση ότι αυτό συμβάινει σήμερα. Στην πραγματικότητα, οι μεγάλες μαζικές κινητοποιήσεις, η αιματοχυσία, οι διαδηλώσεις με τις κατσαρόλες, συνέβησαν πριν από δρκατρία περίπου χρόνια, το Δεκέμβριο του 2001, όταν η χώρα είχε φτάσει στον οικονομικό Καιάδα, πριν και όχι μετά από την αποσύνδεσή του από το δολάριο. Πρόσφατα, ακούσαμε έκπληκτοι τον κ. Στουρνάρα να μας λέει από το Megalo κανάλι ότι, ο Υπουργός Οικονομικών της Αργεντινής μας συμβουλεύει να μην ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους ! Και λίγο παλαιότερα, τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να ισχυρίζεται ειρωνικά ότι, από τη χώρα δραπέτευσε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δηλ. ο αντίστοιχος Τσίπρας. Στην πραγματικότητα, εκείνος που το έσκασε κακήν κακώς με ελικόπτερο από το προεδρικό μέγαρο στις 21/12/2001, ήταν ο Πρωθυπουργός Ντε Λα Ρούα. Μια μέρα πριν εξαφανίστηκε ο μισητός Υπουργός Οικονομικών Ντομίγκο Καβάγιο. Δηλαδή οι αντίστοιχοι Σαμαράς και Στουρνάρας. Ο τελευταίος μας λέει τώρα να ακούσουμε τις συμβουλές του Καβάγιο. Τρελά πράγματα. Βέβαια, οι φαιοχίτωνες προπαγανδιστές, αντιπαρέρχονται το γεγονός ότι, ο Αργεντίνικος λαός στηρίζει μαζικά τους Κίρτσνερ.

Οι συστημικοί προπαγανδιστές καταστροφολογούν ψευδόμενοι ασύστολα για τη σημερινή πολιτική και οικονομική κατάσταση της Αργεντινής. Κανείς βέβαια δεν ισχυρίστηκε ότι δεν υπάρχουν προβλήματα. Αλλά στην πραγματικότητα, η κατάσταση της οικονομίας της Αργεντινής είναι σήμερα πολύ καλύτερη σε σχέση με την εποχή της σύνδεσης του νομίσματός της,του πέσος, με το δολάριο, πριν δηλ. το 2001. Η μεγαλύτερη απόδειξη για αυτό είναι οι θετικοί οικονομικοί δείκτες που δημοσιεύουν διεθνείς οίκοι, αλλά και η New York Times, ακόμα και αυτή η CIA ( ! ). Οι οποίοι δείχνουν ότι, η οικονομία της Αργεντινής από κατάσταση απελπιστικής ύφεσης, πέρασε σε εντυπωσιακή ανάπτυξη αμέσως μετά την έξοδο από τη ζώνη του σκληρού δολαρίου και την υποτίμηση του νομίσματός της ( βλ. σχετικό ιστόγραμμα). Αλλά η μεγαλύτερη διάψευση της ασύδοτης προπαγάνδας του κατεστημένου είναι το γεγονός ότι, το κόμμα του Νέστωρ και Κριστίνας Κιρτσνερ, κερδίζει όλες τις εκλογές πάνω από δέκα συνεχόμενα χρόνια. Προφανώς ο Αργεντίνικος λαός κάτι περισσότερο ξέρει. Αλλά ας ρίξουμε μια σύντομη ματιά στα γεγονότα όπως πραγματικά συνέβησαν και όχι όπως τα διαστρεβλώνουν ασύδοτα, οι διεθνείς και οι δικοί μας καθ΄ έξιν παραπληροφοριοδότες.

Αναδρομή στην ιστορία : η σύνδεση του πέσος με το δολάριο

Η Αργεντινή βίωσε μια δύσκολη οικονομική περίοδο με πολύ υψηλό πληθωρισμό στη δεκαετία του 1980. Το 1990, ο τότε πρόεδρος Κάρλος Μένεμ με τον υπερυπουργό Οικονομικών Ντομίνκο Καβάγιο, συνδέουν το πέσος με το δολάριο με ισοτιμία 1: 1. Ιδιαίτερα μετά το 1995, η οικονομία βυθίζεται στην ύφεση. Τον Ιούνιο του 2000, μια γενική απεργία 30 ημερών παραλύει τη χώρα. Το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα και η Διαμερικανική Τράπεζα Ανάπτυξης, ένας τρισυπόστατος φορέας αντίστοιχος της δικής μας Τρόικας, επιβάλλει ένα νεοφιλελεύθερο δεσμευτικό «σχέδιο διάσωσης», με αποκρατικοποιήσεις, απολύσεις στο δημόσιο, περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές και απελευθέρωση των εργασιακών σχέσεων. Ακολουθούν κοινωνικές συγκρούσεις με θύματα. Με τις αντιδράσεις να πολλαπλασιάζονται, η Τρόικα παρέχει νέο δάνειο ύψους 39,7 δις δολαρίων.

Το Μάρτιο του 2001, ο Ντομίγκο Καβάγιο που επανέρχεται στη θέση του Υπουργού Οικονομικών υπό τις ευλογίες του ΔΝΤ, προωθεί νέα σειρά σκληρών μέτρων λιτότητας, με συνέπεια το κλείσιμο εκατοντάδων επιχειρήσεων και την επιτάχυνση της ύφεσης. Ακολουθεί κοινωνική αναταραχή που κορυφώνεται με τη γενική απεργία της 20ης Ιουλίου 2001. Λόγω της μαζικής φυγής καταθέσεων από τις τράπεζες, η κυβέρνηση τις μπλοκάρει και επιτρέπει την ανάληψη μόνο μικροποσών, εφαρμόζοντας το πιλεγόμενο corralito. Την ίδια περίοδο, τα δημοσιονομικά έσοδα καταρρέουν προκαλώντας παράλυση της οικονομίας, βαθιά ύφεση και ελλείψεις βασικών αγαθών πρώτης ανάγκης. Η Αργεντινή, μια χώρα με τεράστια γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγική δυναμική, αδυνατεί να θρέψει τους πολίτες της. Ο οίκος Fitch την υποβιβάζει σε καθεστώς χρεοκοπίας. Το ΔΝΤ ανακοινώνει ότι δε θα καταβάλλει τη δόση του δανείου του 1,26 δις δολαρίων εκείνης της περιόδου.

Τα Δεκεμβριανά

Ακολουθούν νέες ταραχές και στις 12 Δεκεμβρίου 2001 κηρύσσεται γενική απεργία. Όλη η χώρα βρίσκεται στους δρόμους με εμπροσθοφυλακή το «κίνημα της κατσαρόλας» που συγκρούεται με την αστυνομία, με 35 νεκρούς, χιλιάδες τραυματίες και 4.500 συλλήψεις. Στις 19/12/2001 ο Υπουργός Οικονομικών, Ντομίγκο Καβάγιο εξαφανίζεται. Δυο μέρες μετά, στις 21/12/2001, ο Πρόεδρος Ντε Λα Ρούα με τη γυναίκα του, δραπετεύουν με ελικόπτερο από την ταράτσα του προεδρικού μεγάρου. Τη διακυβέρνηση αναλαμβάνει αρχικά ο Α. Ροντρίγκεζ Σάα, και πολύ σύντομα ο Ε. Ντουάλτε.

Ο τελευταίος, τον Ιανουάριο του 2002 αποδεσμεύει το πέσος από το δολάριο και το υποτιμά κατά 55%. Η Τρόικα πιέζει σκληρά και στη χώρα επικρατεί κοινωνική αναταραχή. Το Μάιο του 2003, Πρόεδρος ανακηρύσσεται τελικά ο Νέστορ Κίρστνερ. Παρ' όλες τις πιέσεις της Τρόικα, αυξάνει τους κατώτερους μισθούς και τις συντάξεις κατά 40-50% και παίρνει επιπλέον μέτρα για την ενίσχυση της εσωτερικής ζήτησης. Διαπραγματεύεται σκληρά την αποπληρωμή των χρεών, με προϋπόθεση το κούρεμα του 70% και τελικά αποσπά τη συναίνεση των περισσότερων δανειστών. ( Στο αυριανό άρθρο, θα ολοκληρωθεί το όλο θέμα με αναφορά στη σημερινή πραγματικότητα της Αργεντινής)

Η σημερινή πραγματικότητα

Ο Νέστορ Κίρστνερ που ανέλαβε με στιβαρότητα το πηδάλιο της Αργεντινής το 2003, έφυγε από τη ζωή στις 27/10/2010, σήμερα λατρεύεται σαν ήρωας. Η σύζυγός του Κριστίνα Φερνάντες Κίρστνερ που τον διαδέχτηκε στην προεδρία, ψηφίστηκε από τo 53% του Αργεντίνικου λαού στις γενικές εκλογές του Οκτωβρίου 2011. Κέρδισε ξανά τις τελευταίες ενδιάμεσες εκλογές του Οκτωβρίου 2013, παρ' όλη τη φυσιολογική φθορά της εξουσίας, την ανελέητη υπονόμευση από το διεθνές και εσωτερικό κατεστημένο και το γεγονός ότι, η ίδια δε συμμετείχε στον προεκλογικό αγώνα γιατί ήταν για μακρύ διάστημα κλινήρης ύστερα από σοβαρό ατύχημα.

Αύξηση Καθαρού Εγχώριου Προϊόντος σε Αργεντινή και Βραζιλία, 2000 - 2012

Πηγή : Paul Krugman : Down Argentina way, The New York Times,3/5/2012

Σήμερα, πάνω από δεκατρία χρόνια μετά τη δραπέτευση του Ντε Λα Ρούα με ελικόπτερο το 2001, η Αργεντινή, χωρίς φυσικά να έχει λύσει όλα της τα προβλήματα, βρίσκεται σε πολύ καλύτερη κατάσταση από πριν. Ανέκτησε την ανταγωνιστικότητά της με το υποτιμημένο πέσος και ανέστρεψε την ύφεση. Οι επενδύσεις τριπλασιάστηκαν, δημιουργήθηκαν 3 εκ, νέες θέσεις εργασίας, η εσωτερική κατανάλωση αναζωπυρώθηκε, η οικονομία αυξάνεται εντυπωσιακά, ξεπερνώντας το ρυθμό ανάπτυξης της γειτονικής Βραζιλίας ( βλ. σχετικό διάγραμμα ).

Τα ελλείμματα συρρικνώθηκαν, οι μισθοί και οι συντάξεις αυξήθηκαν, τα επίπεδα της φτώχειας μειώθηκαν κατά 50%, η ανεργία έπεσε στο 7% και ο επίσημος πληθωρικός στο 10%. (Ο ανεπίσημος πληθωρισμός λέγεται ότι ανέρχεται σε επίπεδα της τάξης του 15-20%). Η χώρα συμμετέχει ενεργά στη διεθνή οικονομική ζωή, με τις εξαγωγές των προϊόντων της να αυξάνονται διαχρονικά. Η ισοτιμία του εθνικού της νομίσματος σήμερα ανέρχεται στο λογικό ύψος των 100 πέσος προς 1 δολάριο, γεγονός που επιτρέπει ισχυρή ανταγωνιστικότητα της οικονομίας με ικανοποιητική σχετικά συναλλαγματική σταθερότητα. Η κυβέρνηση της χώρας κατέβαλλε στους διεθνείς πιστωτές, το τελευταίο ποσό των συμφωνηθέντων χρεών ύψους 2,5 δις δολαρίων στις 29 Ιουλίου 2012.

Η ανατρεπτική, στιβαρή και αποτελεσματική αυτή κυβερνητική πολιτική, είχε ως επίκεντρο την αποδέσμευση του πέσος από το σκληρό δολάριο που έπληττε την ανταγωνιστικότητα της Αργεντινής, σε συνδυασμό με μέτρα ελέγχου των εισαγωγών και της εξαγωγής κεφαλαίων, κάτι που δεν είναι αποδεκτό από τη σημερινή διεθνή τάξη πραγμάτων. Εκτός από ριζική βελτίωση της οικονομικής πραγματικότητας της χώρας, αυτή η πορεία χάρισε στους πολίτες της, όπως οι ίδιοι το αναγνωρίζουν, ένα υπέρτατο αγαθό που συμποσούται σε τρεις λέξεις : « ελπίδα, αξιοπρέπεια, εργασία»( βλ. το έξοχο σχετικό ρεπορτάζ του Γ. Αυγερόπουλου στην ΕΡΤ). Γι΄αυτό και η συντριπτική τους πλειοψηφία, τη στηρίζει, παρ' όλη τη λυσσαλέα υπονόμευσή της από το πανίσχυρο διεθνές κατεστημένο.

Όσο και αν τα κατευθυνόμενα δικά μας και διεθνή μέσα μαζικής παραπληροφόρησης με τους Γκεμπελικούς παπαγαλιστές τους, διαστρεβλώνουν ασύδοτα την πραγματικότητα για τα γεγονότα στην Αργεντινή, δεν μπορούν να αντιστρέψουν την κυρίαρχη αλήθεια. Το γεγονός ότι σήμερα ο η χώρα, με το δικό της νόμισμα και την εθνική αναπτυξιακή πορεία που ακολουθεί, βιώνει καλύτερες μέρες από την εποχή που είχε εναποθέσει τις τύχες της στο σκληρό δολάριο και στην ξένη οικονομική κηδεμονία του διεθνούς χρηματιστηριακού κεφαλαίου.

drachmi5.gr

/www.toxwni.gr