Κοινωνικό ολοκαύτωμα

Η ανθρωπότητα και ιδιαίτερα η χώρα μας βιώνουν, σήμερα, μια βαρβαρότητα χωρίς ιστορικό προηγούμενο: Τη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής (βαθιάς και αδιέξοδης) κρίσης κατάρρευσης και αποσύνθεσης, συνακόλουθα και την κτηνωδία του καθεστωτικού της οικοδομήματος: Του πλανητικού φασισμού και των πολύχρωμων κυβερνητικών και κομματικών ανδρεικέλων του.

Αυτή η ΦΡΙΚΗ του κοινωνικού ολοκαυτώματος δεν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς τις πλάτες των παραδοσιακών κομμάτων της «αριστεράς».

Η ενσωμάτωση αυτών των κομμάτων (σοσιαλδημοκρατικών και σταλινογενών), στις ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ και τις στρατηγικές της παγκοσμιοποίησης (του χρηματιστηριακού «διεθνισμού»), αποτελεί τη μεγαλύτερη και πιο συντριπτική ήττα του εργατικού και λαϊκού ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ.

Και είναι αυτή η ΣΥΝΤΡΙΒΗ που άνοιξε το δρόμο στη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα και κτηνωδία.

Είναι αυτή η «αριστερά» που συνέβαλε και πρωτοστάτησε στη διάλυση των πάντων, στη διάλυση κάθε αρμού και άρθρωσης του εργατικού και λαϊκού κινήματος, αλλά και της επαναστατικής σκέψης…

Και είναι αυτή η «αριστερά» που στηρίζει και διασώζει, σήμερα, το κατοχικό μας καθεστώς, που αγωνίζεται στο να γίνει ο ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ του κοινωνικού μας ολοκαυτώματος και ΟΧΙ ο καταλύτης της ανατροπής του…

Αυτή, όμως, η κοινωνική τραγωδία δεν μπορεί να συνεχιστεί επ’ αόριστον. Έχει ημερομηνία λήξεως. Την ημερομηνία που ο ελληνικός λαός θα εξεγερθεί και θα σαρώσει του πάντες…

Το παρακάτω κείμενο δίνει, πολύ συνοπτικά, μια την εικόνα, έστω λειψή, της γενοκτονίας μας.

Το διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://greki-gr.blogspot.gr/2013/12/blog-post_4322.html
ΠΗΓΗ:
http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=403999

Μη βιώσιμη η χώρα για τους πολίτες

Είναι κοινή, καθημερινή διαπίστωση ότι το ελληνικό πρόγραμμα δεν βγαίνει και ότι σύντομα θα απαιτηθούν νέα μέτρα λιτότητας για να συμπληρώσουν την αδυναμία των προηγούμενων. Ο φαύλος κύκλος, στον οποίο μπήκε η χώρα από τις πολιτικές των Μνημονίων και της μονόπλευρης εσωτερικής υποτίμησης-πτώχευσης, έχει φέρει τους πολίτες στα όρια της απόγνωσης και της αναξιοπρέπειας.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής και του ΟΑΕΔ, η ανεργία όχι μόνο δεν υποχωρεί, αλλά εξακολουθεί να γιγαντώνεται. Ακόμη και τον άκρως τουριστικό μήνα Σεπτέμβριο, η απασχόληση μειώθηκε αντί να αυξηθεί, με το συνολικό αριθμό ανέργων να ανέρχεται σε 1.376.463 άτομα.

Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό. Η βαθιά κρίση, η συνεχής ύφεση, έχουν οδηγήσει κυριολεκτικά στο περιθώριο της ζωής το 60% του εργασιακά ενεργού πληθυσμού της χώρας, καθώς του στερούν... τη δυνατότητα να εργαστεί και να παράξει τα στοιχειώδη μέσα αυτοσυντήρησής του.

Πιστεύει άραγε κάποιος, με σώας τα φρένας, ότι μια χώρα που μπορεί να δώσει δουλειά μόλις στο 40% του εργατικού προσωπικού της είναι βιώσιμη οικονομικά και κοινωνικά; Περιμένοντας μάταια μια ανάπτυξη που δεν έρχεται, οι Ελληνες πολίτες βιώνουν τη χειρότερη καταστροφή παραγωγικών δομών που γνώρισε ποτέ δυτικοευρωπαϊκό κράτος εν καιρώ ειρήνης.

Η μαζική ανεξέλεγκτη ανεργία έχει αλυσιδωτές συνέπειες. Με δεδομένο ότι μόλις ένας στους δέκα ανέργους έχει σήμερα πρόσβαση σε κάποιο επίδομα, είναι φανερό ότι έχουμε μπροστά μας ένα κοινωνικό ολοκαύτωμα.

Η ολοκληρωτική κατάρρευση της απασχόλησης και των εισοδημάτων οδηγεί αυτόματα και στην πλήρη αδυναμία ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του απέναντι στην Εφορία. Ηδη άλλοι 500.000 φορολογούμενοι προστέθηκαν μέσα στο 2013 στους υπόλοιπους 2.695.791 φορολογουμένους (!) που οφείλουν συνολικά στο Δημόσιο περίπου 63 δισ. ευρώ.

Και μέσα σε όλα, έρχεται να προστεθεί και η συμφωνία της κυβέρνησης με την τρόικα για μερική άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών, όπως απαιτούσαν οι δανειστές. Κι εδώ τα πράγματα είναι σκληρά. Το ξεπάγωμα των κατασχέσεων στην πρώτη κατοικία απειλεί να αφήσει άστεγους και έκθετους σε διεθνή κοράκια χιλιάδες συμπολίτες μας.

Την αποκλειστική ευθύνη για τη δραματική και αδιέξοδη κατάσταση έχουν οι κυβερνώντες, οι οποίοι επιμένουν προκλητικά να ισχυρίζονται ότι δήθεν υπηρετούν το κοινό καλό με την πολιτική τους.

Απεργάζονται -και γι' αυτό είναι άκρως επικίνδυνοι- μόνο την καταστροφή μας.

 

 

 

ρεσαλτο