Ανοχή τέλος για συγκυβέρνηση και μιντιοκρατία

“  Η προσπάθεια υποκατάστασης του ανεπαρκούς πολιτικού προσωπικού από τα συστημικά ΜΜΕ πέρα από αναποτελεσματική και αντιδεοντολογική είναι και επικίνδυνη. ”

Του Κώστα Καπνίση

Έχει παραγίνει το κακό. Το τελευταίο χρονικό διάστημα και ειδικά σε μια περίοδο που η ελληνική κοινωνία βυθίζεται όλο και περισσότερο στην ανθρωπιστική καταστροφή, η επίθεση των συστημικών ΜΜΕ, τα οποία προσπαθούν με κάθε τρόπο να υπερασπιστούν το σενάριο περί μη εκλογών, έχει ξεπεράσει κάθε επιτρεπόμενο όριο. Την ίδια στιγμή, σε ιδιωτικές συζητήσεις σημαντικά στελέχη της πολιτικής ζωής του τόπου όλων των αποχρώσεων και πολιτικών αντιλήψεων, παραδέχονται και ξεκινούν οι ίδιοι μάλιστα μια συζήτηση με τον εξής τίτλο: «Η χειρότερη Βουλή από συστάσεως ελληνικού Κράτους». Βεβαίως, αμέσως μετά από αυτή τη φράση ξεκινά το …πανηγύρι. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτές οι συζητήσεις και τα «πηγαδάκια» έχουν αρχίσει να πυκνώνουν τον τελευταίο καιρό.

Τεράστιες οι πολιτικές ευθύνες των αρχηγών, οι οποίοι συνθέτουν τις εκλογικές λίστες με το «χρίσμα» του υποψηφίου που επιθυμούν στην κάθε εκλογική περιφέρεια, αγνοώντας επιδεικτικά τις ικανότητες και την προσωπικότητα και επιλέγοντας αυτόν που θα φέρει τους «σταυρούς». Άλλωστε ακόμα και οι ίδιοι οι υποψήφιοι σε δηλώσεις τους μιλούν για την λεγόμενη «μάχη του σταυρού». Στο παιχνίδι μπαίνουν τα συστημικά ΜΜΕ, τα οποία «φιλοτεχνούν» τον μεγάλο πολιτικό υποψήφιο, τέτοιον που δεν έχει ξαναπεράσει από την παγκόσμια πολιτική σκηνή, αλλά κάνει την χάρη στα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που κυριάρχησαν στην ελληνική πολιτική σκηνή της χώρας την τελευταία εικοσαετία και κυριολεκτικά κατέστρεψαν τον τόπο.

Σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις, φιλοξενούνται στα συστημικά ΜΜΕ, άνθρωποι αξιόλογοι, οι οποίοι κάνουν εκτενή αναφορά στο σοβαρό αυτό ζήτημα και την επόμενη ημέρα της εμφάνισής τους αρκετοί αναρωτιούνται «Γιατί αυτός ο άνθρωπος να μην είναι βουλευτής;». Η απάντηση είναι πολύ απλή. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, το σύστημα φροντίζει να έχει και να «διαφημίζει» ανθρώπους, οι οποίοι δεν παράγουν πολιτική σκέψη. Εκεί είναι η πηγή του κακού, αλλά και το αξίωμα ότι το σύστημα μπορεί να έχει το κεφάλι του ήσυχο. Όσο πιο χαμηλού επιπέδου και περιορισμένων δυνατοτήτων το στελεχιακό προσωπικό των κομμάτων, τόσο πιο εύκολα εξασφαλίζεται το γεγονός ότι άνθρωπος που δεν μιλά, γιατί πολύ απλά δεν δύναται, είναι ακίνδυνος για την ολιγαρχία.

Στην αρχή, η ελληνική κοινωνία χαμογελούσε, σαστισμένη μεν διασκεδάζοντας δε με ανάλογες χιουμοριστικές εκπομπές, οι οποίες στο παρελθόν έκαναν θραύση, εκτοξεύοντας παράλληλα την τηλεθέαση στα ύψη και εξασφαλίζοντας στα συστημικά ΜΜΕ πακτωλό εσόδων από την διαφήμιση, η οποία εισέρρεε στα ταμεία των καναλιών. Από ένα σημείο και μετά και όταν τα πράγματα έγιναν σοβαρά για την καθημερινότητα της ελληνικής κοινωνίας, οι πολίτες σταμάτησαν να γελούν. Άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι το γέλιο τους βγήκε ξινό γιατί οι άνθρωποι, τους οποίους σατίριζαν οι χιουμοριστικές εκπομπές, έπαιρναν «πολιτικές» αποφάσεις για το μέλλον του ελληνικού λαού και της χώρας. Το τελευταίο χρονικό διάστημα και ενώ υπάρχουν πια ελάχιστες χιουμοριστικές εκπομπές, οι άνθρωποι έχουν πάψει να γελούν. Δύσκολα μπορεί κάποιος που έχει την στοιχειώδη κοινωνική συνείδηση και ανθρωπιά να γελά με τον πόνο των συνανθρώπων του.

Τα ίδια τα συστημικά ΜΜΕ, τα οποία στήριξαν και ακόμα στηρίζουν ανθρώπους, με τους οποίους κάποτε γελούσε και το …ποικιλόχρωμο ερίφιο, τώρα κάνουν μια «στροφή» στην κριτική, εκ του ασφαλούς βέβαια, «τσουβαλιάζοντας» το πολιτικό σύστημα, λέγοντας ότι όλοι ίδιοι είναι άρα «ας πορευτούμε με αυτούς που έχουμε κι ας είναι και κακοί». Βέβαια τα ίδια έλεγε και η Χρυσή Αυγή που κάποιοι μάλιστα την ήθελαν και «σοβαρή» για να συνεργαστεί με την ΝΔ. Αυτό ακριβώς το βαφτίζουν «πολιτική σταθερότητα». Αναμφίβολα, ο τόπος χρειάζεται Δημοκρατία και κανονική πολιτική σταθερότητα. Αυτό θα πρέπει να το προσέξουν ιδιαίτερα τα ΜΜΕ, τα οποία το πρωί προβάλλουν τον πόνο του άλλου και το βράδυ στηρίζουν τις μημονιακές πολιτικές και τα πολιτικά στελέχη που τις υπηρετούν. Η ελληνική κοινωνία έχει πλέον μετατραπεί σε ένα «καζάνι που βράζει», όπως λένε και τα συστημικά ΜΜΕ, μόνο που δεν κάνουν κάτι για να σταματήσουν τον βρασμό και το καπάκι δύσκολα πλέον μπορεί να συγκρατηθεί αν η κατάσταση συνεχιστεί ως έχει.

Η προσπάθεια υποκατάστασης του ανεπαρκούς πολιτικού προσωπικού από τα συστημικά ΜΜΕ πέρα από αναποτελεσματική και αντιδεοντολογική είναι και επικίνδυνη. Δεν είναι δυνατόν η πολιτική ζωή του τόπου να υποκαθίσταται από μια γελοία «Τηλεοπτική Δημοκρατία». Τούτο το κυβερνητικό σχήμα με το υπάρχον δυναμικό έχει τερματίσει. Κάθε προσπάθεια επιμήκυνσης του πολιτικού του βίου μόνο χειρότερα δεινά μπορεί να φέρει στον τόπο. Η πολιτική και κοινωνική ανοχή για την συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου έχει τελειώσει εδώ και καιρό για τον ελληνικό λαό…
periodista