Σχολιάζει ο
Νίκος Κλειτσίκας
http://www.nikosklitsikas.gr/
“
Επιτέλους ένας αρχηγός της αριστεράς που δεν διάβασε Μαρξ και δεν δαιμονοποιεί τον καπιταλισμό”… επισημαίνει το χρηματοπιστωτικό σύστημα στην Ιταλία, για την εκλογή του Matteo Renzi στην...
ηγεσία του “Δημοκρατικού Κόμματος” Ιταλίας, του πάλαι
ποτέ μεγαλύτερου κομμουνιστικού κόμματος της δύσης, του Κομμουνιστικού
Κόμματος Ιταλίας με ηγέτη τον Ενρίκο Μπερλίνγκουερ.
Τα ΜΜΕ ήδη τον ανακήρυξαν ως «Ο Μπλερ της ιταλικής αριστεράς».
Και σ’ αυτό τα ΜΜΕ έχουν δίκιο. Είναι κι αυτός, όπως ο Μπλερ κι ο
Γιώργος Παπανδρέου στην Ελλάδα, «παιδιά» του Κλίντον! Εκείνης της
επονομαζόμενης αμερικάνικης «αριστεράς». Αξίζει κάποιος να δει την
ταινία «
The special relationship» και να βγάλει συμπεράσματα…
Λοιπόν, Matteo Renzi ο νέος ηγέτης της ιταλικής «αριστεράς», ο
άνθρωπος Μη Κυβερνητική Οργάνωση ή σωστότερα ο νεοφιλελεύθερος φέρελπις
νέος που αναφώνησε: “Δεν θέλω να πεθάνω Χριστιανοδημοκράτης“.
Δεξιός από οικογενειακή παράδοση. Ο πατέρας του στέλεχος της
Χριστιανικής Δημοκρατίας και δημοτικός Σύμβουλος στην Rignano sull'Arno
(1985 - 1990) με το κόμμα της Χριστιανικής Δημοκρατίας.
Με την κατάρρευση της παραδοσιακής δεξιάς οργανώθηκε στο
Λαϊκό Κόμμα Ιταλίας
(Partito Popolare Italiano), που αποτέλεσε τη συνέχεια της Χ.Δ. Μια
λαμπρή θητεία και καριέρα στελέχους στη νέα δεξιά (1996-2002), που ήθελε
να είναι η σύγχρονη κεντροδεξιά.
Οι καιροί απαιτούσαν εκσυγχρονισμούς και το διπολικό αμερικάνικο σύστημα (
Ρεπουμπλικάνοι, Δημοκρατικοί),
μαζί με την πολιτική απάτη των προκριματικών εκλογών για τις ηγεσίες
των κομμάτων, όπου ο «λαός» πέρα κι έξω από τα κόμματα αποφασίζει
«δημοκρατικά» τον ηγέτη (
στην Ευρώπη εισήλθε με τον καινοτόμο κι εκσυγχρονιστή πολιτικό Γ. Παπανδρέου), μπήκαν στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή.
Έτσι ο Matteo Renzi μεταπήδησε στο κεντρώο κόμμα
Δημοκρατία είναι Ελευθερία – Η Μαργαρίτα (Democrazia è Libertà - La Margherita), από το 2002 - 2007, το οποίος αργότερα αποτέλεσε συνιστώσα της ιταλικής «Ελιάς» (
περισσότερα στο βιβλίο: Ιταλικές Πολιτικές Εκλογές 2006).
Δήμαρχος της Φλωρεντίας από το 2009.
Φανατικός θιασώτης του «
Τρίτου Δρόμου» (ούτε αριστερά, ούτε δεξιά), της
σοσιαλδημοκρατίας, του εκσυγχρονισμού, του
κοινωνικού Χριστιανισμού και φυσικά «Ευρωπαϊστής».
Ο αγαπημένος του «χρηματοπιστωτικού» συστήματος και ερωτευμένος με την πολιτική της κυρίας Μέρκελ.
Με την «εκλογή» του Matteo Renzi στην ηγεσία του Δημοκρατικού Κόμματος Ιταλίας (
να σημειώσουμε ότι είναι κόμμα αδελφό του ΠΑΣΟΚ και συμμετέχει στη Σοσιαλιστική Διεθνή του ΓΑΠ),
η Ιταλία μπαίνει σε μια φάση πλήρους αποστασιοποίησης με το ιστορικό
πολιτικό παρελθόν της αριστεράς. Μετά τις αλλεπάλληλες αποτυχίες των
εγχειρημάτων μετάβασης από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας σε ένα σκληρά
νεοφιλελεύθερο κόμμα, τώρα η νίκη είναι εφικτή!
Η «Ελιά», με ηγέτη τον υπουργός της δεξιάς τη δεκαετία του ’70
Ρομάνο Πρόντι, τους μετέπειτα ηγέτες Veltroni, Rutelli, Franceschini,
Bersani, τους δελφίνους που μεγάλωσαν και ανατράφηκαν σε μασονικές
στοές, λόμπυ και Ιδρύματα μελετών, δεν έφεραν επιθυμητά αποτελέσματα και
η κυριαρχία του Μπερλουσκόνι παρέμεινε αδιαμφισβήτητη.
Τώρα ανατέλλει η «νέα εποχή»… από τον Μπερλουσκόνι στον Ρέντζι… όπως ακριβώς αρέσει στους διεθνείς τραπεζίτες!
Ο Fernando Rossi, φίλος,
γερουσιαστής με τους Ιταλούς Κομμουνιστές στην κυβέρνηση Πρόντι
(2006), με διαύγεια πολιτικής σκέψης κι έξω από το σύστημα της
Μιντιοκρατίας και τραπεζιτών, περιγράφει με σαφήνεια την «ανάπτυξη του
είδους»: από τον Μπερλουσκόνι στον Ρέντζι
«-
Λιγότερο πλούσιος, σε σχέση με τον Μπερλουσκόνι
-
Πιο νέος, σε σχέση με τον Μπερλουσκόνι
-
Λιγότερο πουτανιάρης, σε σχέση με τον Μπερλουσκόνι
-
Περισσότερο σιωνιστής, έχοντας πίσω του τους De Benedetti και Itzhak Yoram Gutgeld, σε σχέση με τον Μπερλουσκόνι
-
Λιγότερο εθνικιστής, σε σχέση με τον Μπερλουσκόνι
-
Περισσότερο υπάκουος στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Μέρκελ, σε σχέση με τον Μπερλουσκόνι
-
Λιγότερο βαθειά στα αντικρουόμενα συμφέροντα, σε σχέση με τον Μπερλουσκόνι
-
Περισσότερο δουλοπρεπής απέναντι στις εντολές του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, σε σχέση με τον Μπερλουσκόνι
-
Λιγότερο φίλος της σικελικής μαφίας, σε σχέση με τον Μπερλουσκόνι
-
Περισσότερο σεβαστός από το παγκόσμιο εγκληματικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, σε σχέση με τον Μπερλουσκόνι
-
Λιγότερο μπλεγμένος με Don Verzè, ILVA, TAV, κ.λπ., σε σχέση με τον Μπερλουσκόνι
-
Περισσότερο συνδεδεμένος με τις εταιρίες παραγωγής καρκίνου, εκείνες των καύσεων απορριμμάτων, σε σχέση με τον Μπερλουσκόνι
-
Λιγότερο φίλος του Πούτιν (επόμενος στόχος μετά τη Συρία), σε σχέση με τον Μπερλουσκόνι
- Σε καλύτερη συσκευασία για να πουληθεί ως κάτι "νέο", σε σχέση με τον Μπερλουσκόνι».
Μέσα από τις προσωπικές φωτογραφίες του νεοφιλελεύθερου ηγέτη της «αριστεράς» στην Ιταλία, μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα:
Με τον ηγέτη της Χριστιανικής Δημοκρατίας Ciriaco De Mita, οικογενειακό φίλο, Μπος της Τοσκάνης και… εκλεκτός μασόνος
Ο Renzi στην κολυμπήθρα της νέας δεξιάς
Το ντεμπούτο του στα ΜΜΕ μέσω τηλεοπτικών παιχνιδιών, όπως το TANTA
FORTUNA, που κέρδισε εκατομμύρια λιρέτες (honi soit qui mal y pense!)
Και χθες που ανάλαβε τα καθήκοντα του πρεσβευτή των ΗΠΑ και του
Ισραήλ, στην Ιταλία της τρόικας και της συγκυβέρνησης δεξιάς,
ακροδεξιάς, κεντροαριστεράς… για τη "σωτηρία" της "πατρίδας"
Για τη σχέση του Renzi και τις «φιλίες» με το χρηματοπιστωτικό σύστημα:
il fatto quotidiano
Habemus klone!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου