Καλοπληρωμένοι.εκβιαστές

ΤΟΥΣ πήραν στα σοβαρά και σήκωσαν ψηλά τον αμανέ. Χωρίς ιδιαίτερες σπουδές, κόπο και ξενύχτια τα παλικάρια κι έχοντας μάθει την «τέχνη» εμπειρικά. Στου κασίδη του κεφάλι. Κι ύστερα ήρθαν οι.συνδικαλιστές. Πήραν την τύχη του κλάδου απάνω τους. Παιχνίδια με την εξουσία «αποδοτικά» και με το αζημίωτο και των δυο πλευρών. «Σε απειλώ με απεργίες, μου αυξάνεις το μισθό. Κι αν δεν μπορείς, μου δίνεις επιδόματα. Ο κλάδος αναπνέει, οι εργαζόμενοι νιώθουν το χρέος τους να με (ξανα)ψηφίσουν».

ΕΤΣΙ λειτούργησαν, αυτά πέτυχαν. Με την Πολιτεία (διάβαζε εκάστοτε κυβέρνηση) να μην αντιστέκεται και με τα δημόσια ταμεία να αδειάζουν. Για τους εργαζόμενους και «εργαζόμενους» των ΔΕΚΟ και άλλων υπηρεσιών κοινής ωφελείας χωρίς σημαντική ωφέλεια. Κι ανέβηκαν μισθοί στα ύψη, ανέβασαν και τη μύτη ψηλότερα κάτι τύποι που είχαν στο χέρι τους την Πολιτεία, είχαν και το καταναλωτικό κοινό. Για να κατεβάζουν διακόπτες ΔΕΗτζήδες ή να σηκώνουν χειρόφρενο λεωφοριατζήδες. Με τη σιγουριά τη μονιμότητας και με την τρέλα των συνδικαλιστών.

ΚΑΙ τον ΟΣΕ πού τον βάζεις; Μέχρι «υπεύθυνο αμαξοστοιχίας» σοφίστηκαν οι τύποι, για να βολέψουν τα παιδιά τους. Πληρώναμε, πληρώνονταν και τα χρόνια πέρασαν. Με τσέπες γεμάτες έναντι ασήμαντων υπηρεσιών και κανένας τους δε το πρόσεξε πως υπήρχαν μεροκαματιάρηδες του κόπου και του ιδρώτα. Την ίδια στιγμή που έγραφε το κοντέρ για τους ευνοουμένους-υψηλόμισθους π.χ. της ΔΕΗ, άνθρωποι έλιωναν στο μεροκάματο της βιοτεχνίας ή στη σκαλωσιά του καύσωνα.

ΚΑΙ τώρα; Καλείται να πληρώσει τα σπασμένα αυτός που πάντα πλήρωνε. Τη δίψα των πολιτικών για ψήφο και την τρέλα των συνδικαλιστών για εκβιασμό και προσωπική τους ανέλιξη. Κάτι τόλμησε να ψελλίσει για περικοπές η Κυβέρνηση και η Αθήνα νέκρωσε. Μας τύλιξε η μπόχα του εκβιασμού και νιώθει όμηρος ο έλληνας εκείνων που πάσκιζε μη τους δυσαρεστήσει.

ΑΝ σε τρομάζουν οι περικοπές ΔΕΚΟίτη των δυο και τριών χιλιάρικων το μήνα, παραιτήσου και μην εκβιάζεις. Πριν σε παραιτήσουν. Για να τελειώνουμε. Ουδείς αναντικατάστατος.

Θανάσης Ι. Νικολαΐδης