Εμπρός.. πίσω!

Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη

Το 10 το καλό, είναι το 10 το καρό. Το «καλό το δέκα» λοιπόν, προέρχεται από την κολτσίνα (ή κοντσίνα ή κολιτσίνα) και εκφράζει είτε μια καλή ευκαιρία, ένα καλό συμβάν, μια καλή κατάσταση που μας έτυχε ώστε να νιώσουμε λίγο σαν τον Γκαστόνε (=το πιο τυχερό παπί στον κόσμο), είτε την αξιοποίηση μιας ευκαιρίας που μας παρουσιάζεται, είτε τέλος, την επιλογή της κατάλληλης ευκαιρίας από ένα σύνολο περιπτώσεων.

Συνώνυμη έκφραση, από τον αθλητικό χώρο, είναι η «λίρα εκατό» που στο πρόσφατο ματς της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου για την πρόκριση στο Μουντιάλ, βρέθηκε στο πόδι του Σαλπιγγίδη. Παραμένοντας στον ίδιο χώρο, τη φανέλα με το νούμερο 10, φοράει συνήθως ο καλύτερος παίχτης της ομάδας, μετά την ιστορική καταγραφή μεγάλων παιχτών που φορούσαν την ομάριθμη φανέλα και συνήθως είναι οι «μέσοι» ή οι γκολτζίδες.

Μεταπηδώντας στο χώρο της παιδείας, που καταφέρνει να παραμένει ο σχετικός-άσχετος όλων (από το «γνωστοί-άγνωστοι» δανεισμένο) και μας κάνει να νιώθουμε άτυχους που περπατούμε σε διαφθαρμένους χώρους της, η Υπουργός Παιδείας προανήγγειλε την κατάργηση της βάσης εισαγωγής του 10. Θα καταργηθεί έτσι μια «διαχωριστή γραμμή» και θα λυθεί το όλον πρόβλημα. Τα ΤΕΙ της ιχθυοκαλλιέργειας και της φυτικής-ζωικής παραγωγής (!!) δεν θα κλείσουν. Νέες θέσεις καθηγητών θα προκύπτουν, νέα γενιά ομοϊδεατών καθηγητών θα εδραιωθεί, νέος υποβιβασμός επιστημών θα συμβεί. Προφανώς, σε όλα τα εκπαιδευτικά συστήματα ανά των κόσμο, όπου υπάρχει αιώνες τώρα μια βάση -επιλογής και ορίου- δεν υπάρχουν οι «προοδευτικοί» που θα ομιλήσουν για ρατσιστικό ή δημαγωγικό μέτρο. Και μάλλον τελικά αυτό είναι και το μεγάλο θέμα όλων. Στη χώρα μας, δεν υπάρχει η βάση. Όχι μόνο του 10, αλλά δείτε το γενικότερα. Αλλιώς δεν θα εξέλιπε η αξιοκρατία και δεν θα υπήρχε η πολιτική συνέχεια κληρονομικώ δικαίω.

Ένας φίλος, δημοσιογράφος, ο Θ.Δ., εύστοχα σχολίασε ότι μάλλον η κ. Διαμαντοπούλου, με τη δήλωση στήριξης στους πανεπιστημιακούς για το indymedia, «εξαγόρασε» την ανοχή τους για την κατάργηση της βάσης του δέκα. «Πώς αλλιώς θα αναβαθμιστεί το ελληνικό πανεπιστήμιο, αν δε έχει φοιτητές με βαθμολογία κάτω του δέκα;» Δεν σας μοιάζουν όλοι οι εναλλασσόμενοι υπουργοί Παιδείας να παίζουν με την θεσμοθέτηση και έπειτα την άρση των ίδιων μέτρων, με φόντο μικροπολιτικά κριτήρια; Τέτοια στειρότητα ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων σε ένα Υπουργείο που προσφέρεται για νέες τομές, πράγματι είναι θλιπτική. Τέτοια στασιμότητα ιδεών, σε ένα χώρο που υποτίθεται γεννά τη γνώση όμως, είναι καταθλιπτική.

Πριν βάλω ως κατακλείδα λέξη την «κατάντια», αναρωτιέμαι αν θα θίξει η νέα υπουργός το θέμα της αξιολόγησης των καθηγητών ή θα προτιμήσει τους ασφαλείς διαδρόμους με φωτιές που δεν καίνε;