Βοήθεια! Ήλθε η ηλεκτρονική διακυβέρνηση!

Ο μηδέποτε αποκτήσας αρμοδιότητες Υφυπουργός Εσωτερικών (και άλλων τινών: “Αποκέντρωσης & Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης”) κύριος Ντίνος Ρόβλιας παρητήθη του αξιώματός του την 14η του παριππεύσαντος μηνός Δεκεμβρίου του σωτηρίου έτους 2009. Την επομένη (15η Δεκεμβρίου) διαπρύσιοι έντυποι και ηλεκτρονικοί κήρυκες εγνωστοποίησαν εις την πόλη και την οικουμένη (urbi et orbi) ότι η “παραίτηση” εγένετο αποδεκτή. Πότε όμως δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως η παραίτηση του τιτουλαρίου Υφυπουργού της Ηλεκτρονικής (τρομάρα τους!) Διακυβέρνησης; “Αυθημερόν!” θα απαντούσε (και θα απαιτούσε, ζητώντας έως και δημοψήφισμα, αν εξακολουθούσε να κατοικοεδρεύει στα αντιπολιτευτικά έδρανα) ο λάτρης των νέων τεχνολογιών “όλα στο διαδίκτυο-λεφταϋπάρχουν” Γεωργάκης Παπανδρέου. “Αυθημερόν”;;; Τι λέτε καλέ! Η παραίτηση του κυρίου Ρόβλια έγινε επισήμως αποδεκτή με το Προεδρικό Διάταγμα υπ’ αριθμ. 3 της 11ης Ιανουαρίου 2010, το οποίο δημοσιεύεται στο ΦΕΚ υπ’ αριθμ. 2 της 11ης Ιανουαρίου 2010, τεύχος Πρώτο.
Αξιοπρόσεκτες οι εξής “λεπτομέρειες”:
1) Το “απολυτήριο” ΦΕΚ φέρει ημερομηνία 11 Ιανουαρίου, ετέθη όμως σε κυκλοφορία μόλις στις 14 Ιανουαρίου 2010 – ακριβώς ένα μήνα μετά από την υποβολή της ροβλείου παραιτήσεως (οποία ταχύτης!).
2) Το “απολυτήριο” ΦΕΚ δεν αναφέρει πότε υπέβαλε την παραίτησή του ο πολυτάλαντος (πλην αδικημένος) τέως (πλέον) Υφυπουργός. Πολύ σεμνά και διακριτικά αρκείτει στην διατύπωση: “Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας… έχοντας υπόψη… γ. την παραίτηση που υπέβαλε ο Κωνσταντίνος Ρόβλιας…”. Δηλαδή, ο κύριος Υφυπουργός περνούσε τυχαία έξω από το Μέγαρο της Ηρώδου του Αττικού, είδε φως και προσεφέρθη εκουσίως ως νήπιον επί σφαγή… Γιατί δεν ακουλουθείται και εδώ το τυπικό, που είναι υποχρεωτικό ακόμη και για τον τελευταίο Γραμματικό της τελευταίας εναπομείνασας Κοινότητας, δηλαδή “έχοντας υπόψη την από 14 Δεκεμβρίου 2009 παραίτηση που υπέβαλε ο Κωνσταντίνος Ρόβλιας…”; Εκτός κι αν η “παραίτηση” ΔΕΝ υποβλήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου, αλλά ραγκούσιοι δίαυλοι (ή, επί το παπανδρεϊκότερον, “δίαυλες”) “διέρρευσαν” την περί παραιτήσεως “πληροφορία”, οπότε ακολούθησε ένας μηνιαίος (και εόρτιος) “άγνωστος πόλεμος”, με κατάληξη το Προεδρικό Διάταγμα 3/2010… Ίσως έτσι να εξηγείται και η “παραμονή” του ονόματος του κυρίου Ρόβλια στον δικτυακό τόπο του Υπουργείου “του” επί ικανό διάστημα μετά την θεαματική έξοδό του από το κυβερνητικό σχήμα.
3) Επειδή η “παραίτηση” τυπικά ισχύει από της δημοσιεύσεώς της στο ΦΕΚ, και επειδή η μόνη ημερομηνία στο ΦΕΚ είναι (”εντέχνως” ή εκ παραδρομής;) η 11η Ιανουαρίου 2010, ευλόγως διερωτάται ο αφελής διοικούμενος και βαρέως φορολογούμενος πολίτης: άραγε ο “παραιτηθείς” κύριος Ρόβλιας εμισθοδοτείτο ως Υφυπουργός μέχρι και την 11η Ιανουαρίου 2010 (διότι τότε έπαυσε να είναι Υφυπουργός, παρά τις προ μηνός δηλώσεις, τους βρυχηθμούς και τα ξόρκια των αυλικών του κυρίου του). Άρα, επί ένα μήνα ο κύριος Ρόβλιας δεν ήταν μόνον τιτουλάριος, ήταν και αόρατος Υφυπουργός (άλλο ένα θαύμα του οσίου Ιωάννου του Ραγκούση του δημαρχοκτόνου!).
4) Όταν το Υπουργείο (!) Εσωτερικών (!!) Αποκέντρωσης (!!!) & Ηλεκτρονικής (!!!!) Διακυβέρνησης (!!!!!) χρειάζεται ένα ολόκληρο μήνα για να δημοσιεύσει στο ΦΕΚ την “παραίτηση” ενός διακοσμητικού Υφυπουργού (εσωτερικού χώρου), μπορεί κανείς να φανταστεί τι πανικός πρόκειται να επικρατήσει καθ’ άπασαν την Χώραν, όταν, λόγω “Καλλικράτη”, θα απαιτηθεί εν μιά νυκτί η δημοσίευση εκατοντάδων χιλιάδων (ναι, δεν πρόκειται περί υπερβολής: εκατοντάδων χιλιάδων) διοικητικών πράξεων; Εκτός κι αν αυτός είναι ο πραγματικός σκοπός της ραγκούσειας “αρχιτεκτονικής”: η μίμηση όχι του Καλλικράτη, αλλά του Σαμψών (που, όπως και να το κάνουμε, βρίσκεται πλησιέστερα στα υπουργικά ιδεώδη…).

Φ