Η performance του κ. Σαμαρά..

Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη

Ενώπιόν σου, θα παραδεχτώ σήμερα ότι έχω κατακυριευτεί από μια διαστροφική εμμονή. Καθετί που διαβάζω το αναγάγω στο νου μου σε θέμα που άνετα συνδυάζεται με την πολιτική επικαιρότητα και ευκόλως πια μου έρχονται τρόποι συσχέτισης άσχετων ειδήσεων με σχετικά με μένα πολιτικά πρόσωπα και καταστάσεις. Δεν σου ζητώ να μου προτείνεις λύση. Την ξέρω. Πρέπει να σταματήσω να γράφω και να αρχίσω το.. ψάρεμα. Μέχρι να το αποφασίσω όμως, σου εκθέτω το νέο μου συνειρμικό συλλογισμό.

Διαβάζοντας λοιπόν, για την επικείμενη μεγαλύτερη σε διάρκεια performance της (586 ωρών), που θα παρουσιάσει η Μαρίνα Αμπράμοβιτς στο ΜοΜα, συνειρμικά διαπίστωσα ότι έχει κοινά στοιχεία με την ήδη εκτελούμενη performance του νέου Προέδρου της ΝΔούλας. Δες..

Στον μεγάλο τοίχο του αίθριου, στον 2ο όροφο του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, θα καρφωθούν 10 ξύλινα ράφια, σαν σκαλοπάτια (από 14 Μαρτίου έως 31 Μαϊου). Η εκκεντρική σέρβα καλλιτέχνις, θα ξεκινήσει από το πρώτο -σε ύψος 15 μέτρων- και θα κατεβαίνει στο χαμηλότερο. Σε κάθε ένα «ράφι» θα κάθεται περίπου μία εβδομάδα. Οι θεατές θα χρησιμοποιούν αναπαυτικές σεζλόνγκ αλλά και κιάλια για να βλέπουν κάθε λεπτομέρεια. Αν θέλουν, θα μπορούν να κάθονται εκεί με τις ώρες, όπως κι εκείνη. Σε κάθε «ράφι» θα χρησιμοποιεί διαφορετικά αντικείμενα τα οποία θα τα αφήνει εκεί όταν κατεβαίνει στο επόμενο. Σκάλες φτιαγμένες από ξυράφια θα συνδέουν το ένα με το άλλο, απαγορεύοντας τη χρήση τους. Ενας γερανός θα τη μεταφέρει κάθε μέρα πάνω και κάτω. Δεν θα αποχωρίζεται το ράφι της ούτε για να πάει στην τουαλέτα. Θα μένει εκεί επτά ώρες κάθε μέρα και 10 κάθε Παρασκευή που το ΜοΜΑ έχει διευρυμένο ωράριο. Θα ξεκουράζεται τις Τρίτες, που το μουσείο παραμένει κλειστό. Η performance θα βιντεοσκοπηθεί ολόκληρη.

«Συμβολίζει το προσωπικό και πνευματικό ταξίδι του καλλιτέχνη», εξηγεί η ίδια. «Είναι η κάθοδος του "εγώ". Οι καλλιτέχνες "χτίζουν" το προφίλ τους, όπως οι σταρ του Χόλιγουντ. Εγώ το γκρεμίζω. Επιπλέον μ' αρέσει η ιδέα τού να κατέβω σταδιακά στο επίπεδο των θεατών, πολύ ανοιχτή και ευάλωτη».

Σε κάποια «ράφια» θα εμφανίζεται εντελώς γυμνή. Σκέφτεται σε ένα απ' αυτά να φοράει μόνο ένα τεράστιο ντίλντο. Οταν σπούδαζε, ένας καθηγητής τής είπε ότι δεν έχει τα αρ...δια να γίνει καλλιτέχνις. Κι εκείνη πλάνταξε στο κλάμα που δεν είναι άντρας. Τώρα παίρνει την εκδίκησή της.

Συνολικά, η performance (δεν έχει αποκαλύψει ακόμη τον τίτλο) θα είναι ένας εντελώς δικός της κύκλος ζωής. Το 2011 θα παρουσιάσει την παράσταση «Η ζωή και ο θάνατος της Μαρίνας Αμπράμοβιτς»!

Σκέψου τώρα το παράδειγμα του κ. Σαμαρά. Ξεκίνησε πιάνοντας "ταβάνι" στο χρηματιστήριο πολιτικών αξιών μετά το γκρέμισε, τώρα πάλι ανέβηκε στο υψηλότερο σκαλί του κόμματός του και σιγά σιγά κατεβαίνει. Έτσι εξάλλου, συμβαίνει με τους διάττοντες πολιτικούς αρχηγούς, τόσο στο κόμμα του όσο και σε άλλα (βλ.π. Αβέρωφ, Έβερτ, Ράλλης). Με τις κινήσεις του, τις απαρχαιωμένες σκέψεις και τις επιλογές προσώπων, την έντονη αστάθεια στο βηματισμό του (απόκτημα από τον χρόνιο αποκλεισμό του από το προσκήνιο), γκρεμίζει ο ίδιος το "εγώ" του σκαλί-σκαλί. Στο διάβα του, δεν υπάρχουν ξύλινα καρφιά αλλά βαρίδια από πρόσφατες καραμανλικές εποχές, αλλά και από άλλες δικές του προσωπικές έριδες. Βασικός χώρος όπου τελείται η performance του είναι η Ρηγίλλης, όπου περνά αμέτρητες ώρες πάνω από ήδη καταδικασμένα σχέδια εκσυγχρονισμού ενός κόμματος με βαθιές ρίζες σε συντηρητικές συνήθειες. Ίσως του αρέσει η ιδέα να κατέβει σταδιακά στο επίπεδο των πολιτών, πολύ ανοιχτός και ευάλωτος, αλλά αμελεί ότι το έχει κάνει άλλος πριν από αυτόν (ΓΑΠ) και αυτός απλά θα τον μιμηθεί, βοηθώντας έτσι την επίσπευση του χρόνου στην πτώση του. Δεν ξέρω αν του είπε κανείς ότι δεν έχει τα αρ..δια να γίνει πολιτικός, αλλά είμαι σίγουρος ότι τώρα δεν μπορεί να πάρει την εκδίκησή του και βλέπω το 2011 να παρουσιάσει την παράσταση "Η πολιτική ζωή και ο πολιτικός θάνατος του Αντώνη Σαμαρά"!