Σιγά μη φοβηθώ..

Δημήτρης Μηλάκας

Ο ναζισμός φυτρώνει από τη σπορά του φόβου, που μεγαλώνει καθώς ποτίζεται από τη βία. Ένα τέτοιο απεχθές «φυτό» είναι η Χρυσή Αυγή, η οποία γιγαντώθηκε τα τελευταία τρία χρόνια στη χώρα. Η σπορά του φόβου έγινε με αξιοσημείωτη μέθοδο. Φρόντισαν γι’ αυτό οι τοκογλύφοι δανειστές της χώρας, οι οποίοι στηρίχθηκαν σε ένα πρόθυμο να τους εξυπηρετήσει εγχώριο σύστημα: Οι πολιτικές – οικονομικές ελίτ βοήθησαν στη δημιουργία του αδιέξοδου, της ασφυξίας και των ενοχών της κοινωνίας για την ίδια την καταστροφή της!
Σημαντικότατο ρόλο στη διαιώνιση αυτού του φόβου έπαιξαν (και εξακολουθούν να παίζουν) τα ΜΜΕ προβάλλοντας τον «μονόδρομο» της καταστροφής ως τη «μόνη λύση», κατασυκοφαντώντας ως «βία» και «άκρα» κάθε δημοκρατική μορφή αντίστασης και πολιτικής έκφρασης και δίνοντας την απεγνωσμένη μάχη της οπισθοφυλακής ενός πολιτικού συστήματος που επιμένει να μην αναλαμβάνει τις ευθύνες του.
Οι καθημερινές απειλές που εκτοξεύονται από «παραθυράτους» πολιτικούς και τηλεαστέρες, για την καταστροφή που θα προκύψει αν δεν προχωρήσουμε σε περικοπές, σε απολύσεις και σε απόλυτη συμμόρφωση με τις επιθυμίες των δανειστών, ήταν η συστηματική προπαγάνδα με την οποία βομβαρδίστηκε συστηματικά και βομβαρδίζεται ακόμη μια κοινωνία, μεγάλο μέρος της οποίας έχει καταστραφεί!
Ταυτόχρονα η βίαιη ανατροπή της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων προβλήθηκε από την πολιτική ελίτ του τόπου (με την άψογη συνδρομή των μηχανισμών των ΜΜΕ) ως «αναγκαιότητα», παράλληλα με τη συκοφάντηση κάθε προσπάθειας κοινωνικής αντίστασης στο ξήλωμα εργασιακών κεκτημένων και δικαιωμάτων.
Κάπως έτσι, εύκολα και γρήγορα, φτάσαμε στην απόγνωση μεγάλου μέρους πληθυσμού της χώρας και στο άνοιγμα της ναζιστικής αγκάλης, που ξέρει πώς να εκμεταλλευτεί την αμάθεια, την οργή, την απόγνωση και κυρίως την παντελή έλλειψη ιστορικής μνήμης.
Η ευκολία να αναλαμβάνουν την εργολαβία διαχείρισης της κοινωνικής απόγνωσης είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των ναζί. Είναι όμως και η αχίλλειος πτέρνα τους, καθώς καμία κοινωνία δεν μπορεί να συντηρηθεί «καταναλώνοντας» οργή. Χρειάζεται όραμα και πρόταση διεξόδου. Απ’ αυτά οι ναζί δεν έχουν και είναι υποχρεωμένοι, για να υπάρξουν, να σπέρνουν τον φόβο. Όμως, ποιος τους φοβάται;

το Ποντίκι