Δεν έχουμε ακόμα ξεμπερδέψει με τον Κουβέλη

Κανείς δεν ασχολείται με τον Κουβέλη. Από την ημέρα που αυτός εγκατέλειψε την κυβέρνηση, κι έγινε η τρικομματική απλή συγκυβέρνηση, κανείς δεν ασχολείται με τον Κουβέλη. Εννοείται, κανείς δεν ασχολείται, μες την αμεριμνησία και τον παρορμητισμό μας.
Ο Κουβέλης πήγε και αυτός στη Δ.Ε.Θ. Και μίλησε. Έκανε από εκεί δύο δηλώσεις –δύο όλες κι όλες. Με την πρώτη ξεκαθάρισε ότι «ο τόπος δεν χρειάζεται εκλογές». Τη διαπίστωσή του αυτή τη συνδύασε με έτερη δήλωση ότι «εκείνο που χρειάζεται ο τόπος είναι αλλαγή πολιτικής». Μόνο στο βρόμικο μυαλό και τη φθονερή ψυχή του Κουβέλη συνδυάζονται αυτά τα δύο.
Η δεύτερη δήλωση που έκανε ήταν πανομοιότυπη. Ξεκαθάρισε ότι δεν χρειάζονται εκλογές. Ξανά. Έχει, φαίνεται, κάποια συναίσθηση ότι κανείς δεν ασχολείται μαζί του. Κι έκρινε ότι όφειλε, καλού-κακού, να το επαναλάβει. Για να μην αφήσει σε κανέναν καμιά αμφιβολία, ούτε τη παραμικρή ότι, αν οι εξελίξεις φέρουν Σαμαρά και Βενιζέλο σε δυσχερή θέση, οι δυό τους ας μην ανησυχούν. Ο Κουβέλης και οι βουλευτές του θα βάλουν πλάτες. Το ακούει αυτό ο Σαμαράς και στριμώχνει τους επίσημους κυβερνητικούς με την προληπτική κατηγορία της δολιοφθοράς.
Μάλιστα! Ο Κουβέλης βγήκε από τον αγώνα, κάθησε στον πάγκο, και όταν δεν χαζολογεί με τους Λοβέρδους και τους Καστανίδηδες, πετάει από εκεί πέτρες, μπουκάλια και κέρματα στην αντίπαλη ομάδα. Ιδού δολιοφθορά· κατ’ επάγγελμα!
Έλα, όμως, που τα κέρματα έχουν όλα δύο όψεις, και με τον Κουβέλη ασχολούνται κάποιοι τελικά. Λ.χ., εκείνοι στας Ευρώπας που υποτίθεται ότι ο Σαμαράς επιδιώκει να φοβίσει, λέει· διότι τάχα όλα κρέμονται από μια κλωστή, λέει. Να το λάβουν υπόψη τους, λέει, ότι κινδυνεύει. Και να χαλαρώσουν, λέει.
Χα! Αυτοί όμως δεν είναι σαν κι εμάς. Ασχολούνται. Γνωρίζουν ότι υπάρχει ο Κουβέλης. Δεν χάφτουν από τέτοια. Θα αξιώσουν να τηρηθεί το πρόγραμμά τους απαρέγκλιτα. Ατρόμητοι και ατάραχοι.
Έχει δίκαιο ο Τσίπρας. Η τακτική του είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη. Ευτυχώς, δηλαδή, που υπάρχει και κάποιος δικός μας που ασχολείται με τον Κουβέλη. Αλλιώς, δεν βλέπω να ξεμπερδεύουμε κάποια στιγμή με δαύτον. Επιτέλους.
sotosblog