Ποιοι τα “φάγανε”;;;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ
Μονοπωλείται στις μέρες μας η ειδησεογραφία από τις εξελίξεις στον επιχειρηματικό κόσμο και όχι μόνο, για υποθέσεις που περιγράφουν ένα χορό εκατοντάδων εκατομμυρίων στον οποίο συμμετέχουν τρανταχτά ονόματα επιχειρηματιών που μέχρι τώρα εμφανίζονταν δαφνοστεφανωμένοι ή φωτοστεφανωμένοι, ευρισκόμενοι στο απυρόβλητο από κάθε ψόγο (τουλάχιστον επίσημα) από τη μια και στη θαυμαστή προβολή ως επιτυχημένων από την άλλη, προκαλώντας τον φθόνο ημετέρων τους, αλλά και αντιπάλων τους.
Επιχειρηματίες που κάθε κόμμα εξουσίας φρόντιζε να προσεταιρισθεί για να έχει την υποστήριξη που χρειαζόταν, για να αποδείξει στους οπαδούς του, τους χαχόλους ιθαγενείς, ότι έχει δύναμη και μάλιστα μεγάλη και στον επιχειρηματικό κόσμο και στην «υψηλή κοινωνία».
Όταν μικροεπιχειρηματίες με παραγωγικές και εφαρμόσιμες ιδέες έβρισκαν αυτιά και πόρτες τραπεζών κλειστές για χρηματοδότηση των σχεδίων τους, για τη δημιουργία μονάδων που θα προσέφεραν και εισφορές στα δημόσια ταμεία αλλά και θέσεις εργασίας, κάποιοι άλλοι με μοναδικό τους προσόν το «όνομα» είχαν το κλειδί και άνοιγαν πόρτες και χρηματοκιβώτια τραπεζών και τραβούσαν όσα χρήματα ήθελαν σε εξαψήφια νούμερα με μοναδικό εξασφαλιστικό κάλυμμα αυτό ακριβώς το «όνομα» και μόνο.
Μπορεί ο μικροεπιχειρηματίας να υποχρεωνόταν προκειμένου να δανειστεί πενήντα ή εκατό χιλιάδες ευρώ να υποθηκεύσει το σπίτι του, το κτήμα του, την οικογενειακή του υπόσταση τέλος πάντων, αυτοί όμως οι «τρανοί» χωρίς κανένα πρόβλημα, με ένα και μόνο τηλεφώνημα στον Διευθυντή, τον Γενικό Διευθυντή ή ακόμα και τον Πρόεδρο του «δικού» τους πιστωτικού ιδρύματος (ανάλογα με το ποσό), μπορούσαν να ενθυλακώνουν τεράστια ποσά, ποσά που ο πολίτης είχε εμπιστευτεί στο ίδρυμα για την εξασφάλισή του και που το ίδρυμα είχε την υποχρέωση να διαχειριστεί με σύνεση, με διαφάνεια και αποτελεσματικότητα.
Ποσά που κανείς αρμόδιος από τα πιστωτικά ιδρύματα δεν έλεγχε τον προορισμό τους και την χρήση τους.
Τελικά αυτά τα ιδρύματα καταντήσανε «εργαλεία» ανομίας, με την τοποθέτηση σε αυτά κομματικών στελεχών που κλήθηκαν να διαχειριστούν τεράστια ποσά για να βολευτούν οι «ημέτεροι» χωρίς έλεγχο, χωρίς διαφάνεια, σε βάρος της εθνικής οικονομίας και αυτό γιατί όλα αυτά τα θαλασσοδάνεια επιβαρύνουν τον εθνικό κορβανά.
Από παντού τώρα μετά τις δικαστικές ενέργειες που εξελίσσονται και βγαίνουν στη φόρα τα «πεπραγμένα» διοικήσεων τραπεζών (περιλαμβανομένου και του ΤΤ) και επιχειρηματιών, προβάλλονται οι απορίες και ο καταλογισμός ευθυνών στην εποπτεύουσα αρχή, την Τράπεζα της Ελλάδας, για την αποτελεσματικότητα των ελέγχων που ήταν και είναι υποχρεωμένη να ασκεί στα πιστωτικά ιδρύματα, ως προς την διαχείριση των κεφαλαίων που τους έχει εμπιστευτεί τόσο ο λαός, όσο και το κράτος με τις ενισχύσεις που τους παρέχει (πάλι σε βάρος του λαού).
Από την πλευρά πάλι της Τράπεζας της Ελλάδος για όλα αυτά που συμβαίνουν δεν ακούγεται τίποτα. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Λες και δεν υπάρχει. Γιατί;;; Δεν υπάρχει καμιά ανησυχία;;;
Μα και βέβαια δεν υπάρχει ανησυχία. Η ΤτΕ βρίσκεται στο απυρόβλητο και μάλιστα με το Νόμο.
Ποιο Νόμο;;; Τον Νόμο 3601 ΦΕΚ   Α 178/1-8-2007 που αφορά στην «επάρκεια ιδίων κεφαλαίων Πιστωτικών Ιδρυμάτων και άλλες διατάξεις».
Και επειδή όπως όλοι γνωρίζουμε ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, αυτό το «άλλες διατάξεις» είναι που -όπως πάντα-  κρύβει το ζουμί.
Αναφέρεται λοιπόν στο Άρθρο 69 του παραπάνω Νόμου, στην παράγραφο 5:
«Ο Διοικητής, οι Υποδιοικητές, τα μέλη συλλογικών οργάνων και το εν γένει προσωπικό της Τράπεζας της Ελλάδος δεν ευθύνονται αστικά έναντι τρίτων για πράξεις ή παραλείψεις κατά την άσκηση των καθηκόντων τους εντός των κατά τον παρόντα νόμο αρμοδιοτήτων τους, καθώς επίσης εντός των λοιπών αρμοδιοτήτων τις οποίες ασκεί η Τράπεζα της Ελλάδος κατ ανάθεση δημόσιας εξουσίας, εκτός αν τα υπαίτια πρόσωπα βαρύνονται με δόλο».
Καταλάβατε τώρα;;;
Εκτός από την ανευθυνότητα των υπουργών και βουλευτών που έχει κατοχυρωθεί συνταγματικά, υπάρχει και η ανευθυνότητα κατοχυρωμένη με νόμο, αυτή των αρμοδίων της Τράπεζας της Ελλάδος.
Να γιατί (τουλάχιστον έτσι πιστεύω) δεν γίνεται κανένας έλεγχος για τις ευθύνες που προκύπτουν από τη διαχείριση των αποθεματικών των Ταμείων που ενώ ήταν κατατεθειμένα στην Τράπεζα της Ελλάδος, εξανεμίσθηκαν αφού μετατράπηκαν χωρίς εξουσιοδότηση από τις διοικήσεις τους (διαφορετικά θα ήταν υπόλογες) σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου που στη συνέχεια «κουρεύτηκαν», και τώρα ψάχνουμε να βρούμε πως θα καλύψουμε τα ελλείμματα κόβοντας συντάξεις και παροχές υγείας.
Έτσι αναδύεται στην επιφάνεια και πάλι το γνωστό ερώτημα που είχε διατυπώσει παλαιότερα ένας μεγάλος πολιτικός «Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο»;;;;;;;;;;; Μήπως η ΤτΕ;;;;
Άποψή μου είναι ότι πρέπει:
Α) Να καταργηθεί άμεσα και αναδρομικά το παραπάνω άρθρο για να φωτιστούν τα γεγονότα και να καταλαγιάσει η μπόχα που έχει αναδυθεί από τον βόθρο που έχει ανοίξει και να καταλογιστούν οι ευθύνες εκεί που πρέπει.
Β) Να απαγορευτεί με νόμο η χρηματοδότηση από τα πιστωτικά ιδρύματα  επιχειρήσεων και επιχειρηματιών με μοναδική εξασφάλιση το άνευ ουσίας κάλυμμα, το «όνομα», ή όπως άλλως λέγεται «η προσωπική εγγύηση».
Γ)  Να απαιτηθούν και να επιστραφούν άμεσα και με κάθε τρόπο ακόμα και με άμεση δήμευση περιουσιακών στοιχείων τα «δανεικά και αγύριστα» και να διεκδικηθούν με δικαστική συνδρομή σε όποιο μέρος του κόσμου και αν βρίσκονται.
Αυτά προς το παρόν, καλή σας μέρα και καλό Σ.Κ.