«Αρχίζουμε ξανά!» Συσπείρωση γύρω από αφορισμούς και δόγματα;

Επανερχόμενος ο κ. Θανάσης Τσιριγώτης μας προτρέπει μέσα από τις στήλες εκπαιδευτικής πύλης να λάβουμε μέρος σε αγωνιστικές πρωτοβουλίες. Εναντίον ποιου; Του τέρατος που επιτίθεται και θέλει να δολοφονήσει την υπάρχουσα μισθωτή εργασία στην παιδεία. Της συμμορίας που απαρτίζεται από διεθνείς και εγχώριους παράγοντες. Αν παρακάμψουμε το οξύτατο ύφος και την προσπάθεια συμπύκνωσης της πολιτικής κριτικής σε κατά ριπάς συνθηματολογία, σε χαρακτηρισμούς συγκεκριμένων πράξεων, μένει η επιχειρηματολογία: Δείχνει με το δάχτυλο ο αρθρογράφος το Υπουργείο Παιδείας ως πάτρονα ενός «εμφύλιου». Αυτό σημαίνει ότι ο εκπαιδευτικός κι ο συνδικαλιστής (κατά μέσον όρο) βαδίζουν στο δρόμο της αλληλεγγύης και της συλλογικότητας. Είναι πράγματι έτσι;

«Πρέπει να βαδίσουμε τον ίδιο δρόμο» σύμφωνα με τον αρθρογράφο. Μέλος του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ ήταν ο κ. Τσιριγώτης. Χρόνια συνδικαλιστής και μάχιμος εκπαιδευτικός. Δεν υπέπεσε ποτέ στην αντίληψή του τα τελευταία χρόνια κάποια καίρια ευθύνη του συνδικαλισμού για την έκπτωση της παιδείας; Είτε αυτή είναι στην ΟΛΜΕ, είτε στις ΕΛΜΕ, είτε στους αιρετούς των Υπηρεσιακών Συμβουλίων; Από πού προκύπτει η μανιχαϊστική προσέγγιση «Υπουργείο=κακό, Δάσκαλος=θύμα»; Αν όντως είναι τόσο «πρόβατα» κάποιοι εργαζόμενοι, τότε, για να αμυνθούν έναντι των «λύκων», κάπου υπονοείται ένας τσοπάνης, κάπου τα τσοπανόσκυλα. Μήπως κάπου είναι και το μαντρί;

Να μη χαλάμε τα e-mail μας προς το υπουργείο μας λέει ο κ. Τσιριγώτης. Όμως τουλάχιστον τα μηνύματα αυτά είναι σε δημόσια θέα. Δεν ξέρω αν θα έχουν την τύχη του “meafora.gr” (πρωτοβουλία Σπηλιωτόπουλου), όμως δεν μπορώ να πετροβολήσω μια δημόσια κατάθεση απόψεων, μπορώ να διεκδικήσω την καλύτερη αξιοποίησή της, να πάω το βήμα αυτό ένα βήμα πιο πέρα. Έχουμε επιτέλους έναν υφυπουργό με τακτική παρουσία στη δημόσια συζήτηση μέσω του blog του. Πόσα από τα μέλη του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ διαθέτουν κάτι αντίστοιχο; Πόσα μέλη του Δ.Σ. αντί για τα e-mail τους μας παραπέμπουν στα κινητά τους τηλέφωνα μέσα από ιστοσελίδα της ΟΛΜΕ; Πόσα απαντούν σε μηνύματα; Ποια είναι η συνολική εικόνα της ιστοσελίδας της ΟΛΜΕ; Η αγωνιστικότητα είναι ασύμβατη με την ηλεκτρονική επικοινωνία; Πώς θα διαβάζαμε το άρθρο του κ. Τσιριγώτη άμεσα; Θα μας το έστελνε υπηρεσιακά; Γιατί δεν κάνει δικές του ιστοσελίδες διαβούλευσης ο συνδικαλισμός; Γιατί δεν κάνουν οι σύλλογοι καθηγητών; Να λέμε τα στραβά εκατέρωθεν.

Και για να μη πολυλογούμε, εννοείται πως και η πλέον άριστη επικοινωνία δεν εξασφαλίζει την ουσία. Όμως η ουσία για το συνδικαλισμό μας χάθηκε πάμπολλες φορές. Ποια ήταν η στήριξη του τοπικού συνδικαλισμού στην επανειλημμένη δημόσια ιδιώτευση σχολείων; Ποια ήταν η αντίδρασή του κατά της κερδοσκοπικής και αντιπαιδαγωγικής σύμπραξης ΥπΕΠΘ-ΕΡΤ3 το 2006; Έφτασε η Β΄ ΕΛΜΕ-Θ να περιλάβει στον ετήσιο απολογισμό τους και ψεύδη, προκειμένου να αποκομίσει αγωνιστικές δάφνες από τη νίκη κατά της ιδιώτευσης, ενώ αρχικά, κωλυσιεργούσε και αρνιόταν το Δ.Σ. της κάθε επίσημη τοποθέτηση για το ίδιο θέμα. Στην αγωνιστική μας κινητοποίηση για το θέμα των ωρομισθίων ως θέμα διάλυσης ενός σχολείου σε εκπαιδευτικό επίπεδο (αφήστε το θέμα της εργασιακής αλληλεγγύης) βρήκαμε ως δάσκαλοι απρόσμενους αντίπαλους -και συμμάχους μεταξύ τους- το σύνολο της Δ΄ ΕΛΜΕ-Θ, τη διοίκηση του σχολείου, μέλη του συλλόγου διδασκόντων και μέλη του συλλόγου γονέων. Η ΟΛΜΕ δεν πήρε δημόσια θέση. Ποιών όμηροι είναι τελικά οι ωρομίσθιοι; Στο θέμα της συστηματικής αλλοίωσης των πρακτικών του συλλόγου διδασκόντων του Μ.Σ.Θ. τι θέση πήρε η Δ΄ ΕΛΜΕ-Θ; Πώς αντέδρασε η ίδια ΕΛΜΕ όταν διευθυντής σχολείου προγραμμάτισε εικονική συνεδρίαση για την επιμόρφωση (πρωτοβουλία Στυλιανίδη) την ημέρα του προσυνεδρίου της ΟΛΜΕ στη Θεσσαλονίκη; Να πάμε σε μεγαλύτερη κλίμακα; Υπόθεση νοθείας βαθμολογιών στις πανελλαδικές του 2007. Ακόμα να ακούσει η κοινωνία μια σαφή τοποθέτηση για τα αίτια και τα πρόσωπα που δημιούργησαν την κατάσταση. Να πάμε στο κεντρικό νευρικό σύστημα της παιδείας; Ποια αντίσταση προέβαλε η ΟΛΜΕ στην επιλογή στελεχών του 2007; Ποιες είναι οι προτάσεις της για τη διαφάνεια και την ουσία της διαδικασίας;

Δεν είναι γενικός απολογητής της ΟΛΜΕ ο αρθρογράφος. Όμως τα λίγα παραδείγματα, δείχνουν ότι αντιφάσκει πλήρως η κατάδειξη της πολιτικής ηγεσίας και των επιχειρηματιών ως αποκλειστικών υπεύθυνων της εργασιακής ανασφάλειας / υποβάθμισης. Αυτό που δεν λέγεται συνήθως σε μια αριστερή ανάλυση (συχνά και σε μια φιλελεύθερη), είναι η συμμετοχή του εργαζόμενου στην διαιώνιση της κακής κατάστασης, του πελατειακού μηχανισμού. Όταν μάλιστα η συγκεκριμένη εργασία είναι το λειτούργημα του δασκάλου, αυτό που εντέχνως αποσιωπάται είναι η σχέση εργασιακών δικαιωμάτων και παιδαγωγικών θεμάτων.

Όσο για την «τηλεοπτική δημοκρατία των 8μμ»: θα συμφωνήσω, όχι αφοριστικά εννοείται. Σε επίπεδο εκπαιδευτικών θεμάτων βλέπουμε επί χρόνια τα ίδια πρόσωπα από το χώρο μας (τόσο σε ιδιωτικά κανάλια, όσο και στην ΕΡΤ)

Πού θα συμφωνήσουμε με το Θ. Τσιριγώτη; α) Ό,τι δεν μας χωρίζει «τίποτα, αν εξαιρέσεις το φόβο και την άγνοια». β) «όποιος δε θέλει να ζυμώσει… διαβουλεύεται θεατρικά!» Πού διαφοροποιούμαστε; Έχει αποδειχθεί ότι όποιος δε θέλει να ζυμώσει παιδαγωγικά… κωφεύει ή κραυγάζει συνδικαλιστικά! Σε ειδικές κυβερνητικές προτάσεις (ακόμα και στημένες), σε απουσία προτάσεων ο εκπαιδευτικός (όπως συνηθίσαμε να λέμε) δεν κερδίζει φωνασκώντας γενικόλογα, καλώντας σε συσπείρωση γύρω από μηδενισμούς και δόγματα, όταν μάλιστα στην καμπούρα του έχει πλήθος καταγεγραμμένων αντιφάσεων. Έτσι θα χάσει και το τελευταίο τμήμα αξιοπιστίας του στην κοινωνία. Και χωρίς αυτήν, τα εργασιακά θέματα δεν παλεύονται. Ή για να το πούμε αλλιώς, ένας σιωπηρός σύλλογος διδασκόντων, ένας απονευρωμένος συνδικαλισμός, ένας ιδιοτελής αιρετός που ανήκουν; Στη Δραπετσώνα ή στην Εκάλη;

9.12.2009

Στέργιος Ζυγούρας

http://www.alfavita.gr/anakoinoseis/diktika5129.php

http://users.thess.sch.gr/szygouras/themata/mpdi.htm

http://users.thess.sch.gr/szygouras/apom-syllog.htm

http://users.sch.gr/szygouras/themata/thesmoi-paideia2007-09/thesmoi-paideia2007-09.pdf

http://users.sch.gr/szygouras/epikair/2009/oxi-stoxop-ekpaid.htm