Το αντιπροσωπευτικό σύστημα εμφανίστηκε τον 18ο αιώνα ως μία κατάκτηση των πολιτών απέναντι στην μοναρχία "ελέω θεού" η οποία κυριαρχούσε στην Ευρώπη και ως παραχώρηση του βασιλέα προς τους πολίτες οι οποίοι, εμπνευσμένοι από τις ιδέες του διαφωτισμού, διεκδικούσαν πολιτικά δικαιώματα. Προκειμένου μάλιστα να εξωραϊστεί το σύστημα των αντιπροσώπων στα μάτια του λαού ονομάστηκε "αντιπροσωπευτική δημοκρατία".
Η "αντιπροσωπευτική δημοκρατία" δεν αποτελεί ασφαλώς δημοκρατία με την πραγματική έννοια, όπως αυτή καθιερώθηκε στην αρχαία Ελλάδα. Πρόκειται μάλλον για ολιγαρχία, διότι η εξουσία δεν ασκείται απευθείας από τους πολίτες αλλά από τους αντιπροσώπους τους.
Οι αντιπρόσωποι εμφανίστηκαν αρχικώς ως "μεσολαβητές" ανάμεσα στον λαό και τον Βασιλιά, έχοντες το τεκμήριο της έκφρασης της λαϊκής βούλησης. Σιγά - σιγά όμως περιόρισαν ή εξαφάνισαν την μοναρχία και σε πολλές περιπτώσεις αυτονομήθηκαν από τους εντολείς τους επιφυλάσσοντας για τον εαυτό τους ποινική ασυλία και ιδιαίτερα προνόμια.
Οι εκπρόσωποι του λαού, αφού έδιωξαν τον βασιλιά, δεν παρέδωσαν την εξουσία στον λαό όπως ώφειλαν , αλλά την σφετερίστηκαν μέσα από Συντάγματα που θέσπισαν οι ίδιοι, την κράτησαν για τον εαυτό τους και νομίζουν ότι πρέπει να βρίσκονται υπεράνω των νόμων και της δικαιοσύνης
Εχθροί του λαού δεν είναι πλέον οι Βασιλείς αλλά οι δήθεν εκπρόπσωποί του."Η χώρα αυτή και η δημοκρατία μας πρέπει να ντρέπονται για όσα αναγκάζεται να υπομείνει ο πατέρας μου. Αυτή η πολιτική ηγεσία θα μετανιώσει διότι παραδόθηκε και πάλι σε μια δικαστική εξουσία που προσπαθεί να καταστρέψει οποιονδήποτε επιχειρεί να περιορίσει τις υπερεξουσίες της» δήλωσε η κόρη του πρώην Πρωθυπουργού της Ιταλίας κ. Μπερλουσκόνι επειδή η χθες η Γερουσία αποφάσισε να του αφαιρέσει την ιδιότητα του Γερουσιαστή ως αποτέλεσμα της ποινικής καταδίκης του. Η κ. Μπερλουσκόνι διαμαρτύρεται και δηλώνει ότι ντρέπεται για την δημοκρατία στην χώρα της επειδή η δικαστική εξουσία τόλμησε να καταδικάσει έναν εκπρόσωπο του λαού. Ωστόσο, στην αληθινή δημοκρατία ουδείς, ούτε οι εκπρόσωποι του λαού, είναι υπεράνω του νόμου.
Η ιταλική δικαιοσύνη, αποτελεί φωτεινό παράδειγμα και λαμπρή εξαίρεση στα συντάγματα της "αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας" διότι δεν έχει διστάσει και στο παρελθόν να καταδικάσει πολιτικούς οι οποίοι ασκούσαν ανώτατα αξιώματα. Ωστόσο η στάση της δεν προέκυψε τυχαία. Η ανεξαρτησία της βασίζεται στο Σύνταγμα, διότι, όπως ορίζει το άρ. 104 του ιταλικού Συντάγματος διοικείται από Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο τα 2/3 του οποίου εκλέγονται από τους ίδιους τους δικαστές. Απεναντίας, η ηγεσία της ελληνικής δικαιοσύνης, σύμφωνα με το άρ. 90 του ελληνικού Συντάγματος εκλέγεται από την εκάστοτε κυβέρνηση και ,επιπλέον το πολιτικό σύστημα έχει εξασφαλίσει συνταγματικώς την ποινική ασυλία του. Φρονίμως ποιούντες φρόντισαν κατά το δυνατόν να μην βρεθούν ποτέ στην θέση του Μπερλουσκόνι. Πηγή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου