"ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ"......ΜΙΑ ΕΚΔΟΧΗ ΤΗΣ "ΙΣΤΟΡΙΑΣ ... ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΡΗ ΛΟΓΙΚΗ

Anemos

Για ν α δούμε τι έχουμε εδώ...

Μία χούντα.

Που γέμισε την Ελλάδα μίσος, ή μάλλον διατήρησε το μίσος που δημιουργήθηκε στη διάρκεια του δεύτερου πολέμου και του... συνηθισμένου εμφυλίου που ακολούθησε. Που αν δε ζητούσαν συγνώμη οι Αμερικανοί, ακόμη και σήμερα οι δεξιοί και ακροδεξιοί, θα μας τσαμπουνάγανε ότι ήταν αυθόρμητη κίνηση των... συνταγματαρχών.

Και ξιπάστηκαν οι μαριονέτες όπως γίνεται συνήθως κι έβγαλαν γλώσσα ακόμη και στους υποκινητές και στηρίζοντές τους, κρατώντας παράλληλα σφιχταγκαλιασμένη την καρέκλα που τους έδωσαν γιατί λέει... ο κομμουνιστικός κίνδυνος εξακολουθούσε να υπάρχει και ο λαός έπρεπε να μείνει κι άλλο στο γύψο.

Είχαμε τα κλασικά όλων των δεξιών ή αριστερών δικτατοριών. Ο ένας ρουφιάνευε τον άλλο και τέτοια ωραία. Οι φυλακές γεμάτες αντιφρονούντες. Και όσα μπορεί κανείς ακόμη να φανταστεί. Ήταν η περίοδος που άρχισε να παρενοχλεί η καλή μας γειτόνισσα εξ' ανατολών.

Τι συμβαίνει μετά; Μία διάλυση πορείας φοιτητών της νομικής που οδηγεί τους μισούς μέσα στο χώρο του Πολυτεχνείου και τελικά στις γνωστές ιστορίες που οι μεν τις υποβαθμίζουν και οι δε τις φουσκώνουν. Ανατροπή του ενός δικτάτορα και μία πιο σκληρή δικτατορία που δοκιμάζει τελικά όλη την ανικανότητά της στο πραξικόπημα στην Κύπρο, τρεις εποχές μετά. Και τον άλλο "εθνάρχη" τον περίεργο Μακάριο, να καλεί τους Τούρκους σε βοήθεια, χωρίς να υπολογίζει πως η δικτατορία ανατρέπεται. Η κατάκτηση με όπλα, όχι.

Μιλάμε δηλαδή για μία περίοδο, που οι μεγαλύτεροι ηλίθιοι, συμπτωματικά βρέθηκαν στις πιο νευραλγικές θέσεις. Οι προηγούμενοι και μετέπειτα ηλίθιοι βρίσκονταν στο εξωτερικό μετρώντας το κομμάτι της πίτας που θα τους αναλογούσε στη βέβαιη μεταπολίτευση που φαινόταν στο βάθος του τούνελ και φυσικά αυτό που ακολούθησε ήταν το εξής... Διχοτόμηση της Κύπρου και δημιουργία του γνωστού statusquo στη μεγαλόνησο. Κόλπο γκρόσο από τον εδώ "εθνάρχη" με νομιμοποίηση του ΚΚΕ. Κανονικοποίηση και εδώ λοιπόν των ανήσυχων ψυχών. Τους έδωσαν εκεί και μερικές γιορτούλες, μερικές κατακτήσεις να κατακτήσουν, φεμινιστικές υπερβολές να ασχολούνται, πράσινες ανησυχίες, καθώς και ότι άλλο μπορούσαν να φανταστούν που θα συνέτριβε την επαναστατική τους διάθεση. Αποτέλεσμα; Πρέπει να απαντηθεί αυτή η ερώτηση; Και ποιος δεν ξέρει την κατάντια του ΚΚΕ; Αν ήξεραν οι συνταγματάρχες το μέλλον του ΚΚΕ, δε θα τολμούσαν ποτέ να εκφράσουν απόψεις περί "κομμουνιστικού κινδύνου" για να μη γίνουν πιο γραφικοί κι από το μουστάκι τους.

Στη συνέχεια κι αφού πριν ψήφισαν αρκετά δέντρα, 7 χρόνια μετά ο κόσμος φώναξε ανάσταση όταν ήρθε η... "αλλαγή". Γιατί αυτό το "ανάσταση"; Η αλήθεια είναι πως τότε μόνο οι Νεορωμιοί αριστεροί πίστεψαν πως έπεσε η χούντα. Είχαν ήδη ταυτιστεί όσοι δεν ήταν "αλλαγμένοι" από το δημαγωγό αρχηγό τους, με τη χούντα. Ξαφνικά νόμιζες πως σταμάτησαν να υπάρχουν νεοδημοκράτες. Κανείς του δε φανερωνόταν. Είχαν κρυφτεί στις τρύπες τους και έβλεπαν τους άλλους να κυβερνούν, φοβούμενοι πως η χώρα πλέον καταστρέφεται. Και βέβαια δεν είχαν τη διάθεση να κάνουν τίποτα γι αυτό.

Το ΠΑΣΟΚ σε ένα ρεβανσιστικό παροξυσμό, ξήλωσε ακόμη και τα δεξιά μυρμήγκια από τις τρύπες στους σοβάδες των γερασμένων κυβερνητικών κτηρίων. Εκδικήθηκε όλους όσους ήταν μακρυά από από τη δική του θέση στον κύκλο του μίσους. Γιατί όσο κι αν αυτές οι αηδιαστικές ομαδοποιήσεις σε αριστερούς και δεξιούς αφορούν τη διάταξη των καθισμάτων στη βουλή, μεταφορικά είναι ένας κύκλος που ξεκινάει από την ακροδεξιά, και περνώντας από το μέσο της περιμέτρου, κλείνει πάλι στο ίδιο σημείο αλλάζοντας όνομα. Ακροαριστερά. Η ειδοποιός διαφορά της ακροαριστεράς από την ακροδεξιά έγκειται στη γωνία θέασης.

Οι κετροαριστερές μαριονέτες λοιπόν, βάπτισαν φασίστες όλους όσους ήταν από την άλλη μεριά.
Οι άλλες μαριονέτες, οι εκπρόσωποι των απέναντι, ποτέ δεν αρνήθηκαν στην ουσία αυτούς τους χαρακτηρισμούς, έμμεσα αποδεχόμενοι αυτούς. Έτσι, η πόλωση μεγιστοποιήθηκε. Πλέον είναι οι μεν και οι δε. Δεν υπάρχει άλλος μέσα στον κύκλο του μίσους. Μόνο κάτι περίεργοι που κάνουν κύκλους τα μάτια τους και βλέπουν θολά. Η πόλωση αυτή έφτασε μετά σε ειδικά δικαστήρια, δηλαδή σε μεγαλύτερο μίσος. Στη συνέχεια, μόλις επρόκειτο να ψηφιστεί κάποιο νομοσχέδιο, η "δημοκρατική" παράταξη έκανε ότι έκανε κι ο αρχηγός της επί χούντας. Αποχωρούσε.

Και μετά; Κατ' εντολή πάλι των Αμερικανών, η πλέον υποδουλωμένη και στην Ε.Ε. Ρωμιοσύνη, ανοίγει τα σύνορα, προκειμένου να κάνει φιλοδυτικούς τους Βαλκάνιους. Στη συνέχεια, οι Ρωμιοί άλλαξαν αυτοκίνητα και σπίτια. Αλλά δεν είναι δικά τους. Είναι των τραπεζών.

Μετά όσοι κάποτε μετέφεραν αντιχουντικές βόμβες υπέστειλαν σημαίες για να σηκωθούν οι Τουρκικές και ευχαρίστησαν τους Αμερικανούς (που είχαν τότε εγκαθιδρύσει τη χούντα) στη Βουλή.

Η ιστορία αλλάζει μη επισημαίνοντας κάποια σημεία. Σβήνοντας μνήμες. Έτσι ακριβώς όπως οι Έλληνες δεν έμαθαν ποτέ τι εστί Θεοδοσιάνειος και Ιουστινιάνειος κώδικας, έτσι δε θα μαθαίνει από δω και στο εξής πολλά άλλα κρίσιμα σημεία της ιστορίας σε ένα οργανωμένο σχέδιο απόλυτης υποδούλωσης σε συγκεκριμένες λογικές.

Αυτή είναι η κληρονομιά του Πολυτεχνείου...
Ψωμί με πιστωτικές κάρτες.
Φαινομενική παιδεία.
Φαινομενική ελευθερία.
Συνέχιση των εθνικών προδοσιών.
Μίσος των μισών νεορωμιών έναντι των άλλων μισών.

Αντί να είναι γιορτή της δημοκρατίας, οι "δημοκράτες" "δεξιοί" δεν πήγαιναν καν να καταθέσουν στεφάνια (άλλωστε μάλλον κανείς δεξιός δε βρέθηκε μέσα στο Πολυτεχνείο), ενώ όταν άρχισαν να το κάνουν, οι άλλοι "δημοκράτες" οι "αριστεροί", τους πετούσαν πέτρες... Είναι αυτή η δημοκρατική διάθεση που αντικατοπτρίζεται στους τοίχους με το σχιζοφρενές σύνθημα "ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ" γραμμένο από φασίστες "δημοκράτες". Είναι αυτό ακριβώς που έκαναν και οι χριστιανοί στην προσπάθειά τους να μας "σώσουν" με το ζόρι. Αλλά η δημοκρατία μαριονετάκια, δε σκοτώνει τους ανθρώπους. Τους αναβαθμίζει. Όποιος σκοτώνει έναν ύποπτο μελλοντικής δολοφονίας είναι "φασίστας" δολοφόνος και τελεία.

Όπως και να 'χει, δε μπορεί να γίνει δεκτή σα γιορτή της δημοκρατίας, ο εορτασμός γεγονότων που οι μεν έχουν θεοποιήσει, ενώ οι δε αισθάνονται απέχθεια απέναντι στις υπερβολές της ιστορίας. Και οι υπερβολές δεν έκαναν καθόλου καλό στους ήρωες του Πολυτεχνείου. Γιατί πλέον, αντί να ασχολούμαστε με το "αδέλφια μας στρατιώτες", ασχολούμαστε με το κατά πόσο το άρμα έλιωσε "δεκάδες" φοιτητές, ή κανένα. Κάτι που δεν έχει καμία σημασία. Και κανένα να μην έλιωσε και κανείς να μη σκοτώθηκε στο χώρο του Πολυτεχνείου, δε μειώνεται το γεγονός πως ο κόσμος επαναστάτησε απέναντι στο δυνάστη. Και τι διαφορά έχουν οι μέσα νεκροί από τους έξω; Το παλικάρι που ξάπλωσε και πέρασε το άρμα από πάνω του, σε απόλυτη συνέχεια των ηρώων προγόνων των Ελλήνων αρκεί. Κι ας μη τσαλαπατήθηκε από τις ερπύστριες. Μερικές φορές βλαμένοι Ρωμιοί δε "θέλει νεκροί χιλιάδες να ναι στους τροχούς". Μερικά γεγονότα δεν τα υποβαθμίζει το κατά πόσο "οι ζωντανοί δίνουν το αίμα τους". Αυτό που τα υποβαθμίζει περισσότερο, είναι οι υπερβολές και το ασυνεχές μέλλον. Και αυτό ακριβώς έγινε. Κλάψτε από την ασυνέχεια της εξέγερσης και από την αλλαγή ρόλων μέσω ρεβανσιστικών πράξεων.

Μέχρι λοιπόν τα γεγονότα που θα σημάνουν την πραγματική έναρξη της δημοκρατίας, μέχρι τη μέρα που ο καρκίνος της κοινωνίας, τα κόμματα, καταργηθούν, καληνύχτα μας.

Χτυπήστε ελεύθερα. Και σε αντίθεση με ότι συνέβαινε μέχρι τώρα, θα αναρτηθούν ακόμη και τα υβριστικά σχόλια. Αρκεί να ακολουθήσει διάλογος. Έστω και υβριστικός. Διαφορετικά, θα αφαιρεθούν μόλις διαπιστωθεί πως διάλογος δεν έγινε.