ΤΙ ΕΡΓΟ ΠΑΙΧΘΗΚΕ ΤΟ 1947 ΣΤΟΝ ΟΗΕ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΟΥΡΕΣ ΟΙ ΣΙΩΝΙΣΤΕΣ

Δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ;;;
Από: Alan Hart --- November 03, 2009

"Information Clearing House"

Τη Δευτέρα 12 Οκτωβρίου, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Νετανιάχου, άνοιξε (όπως είναι ήδη γνωστό) τη χειμερινή σύνοδο της Knesset (Ισραηλινής Βουλής), μετά τις αλυσιδωτές αντιδράσεις, για την "Έκθεση Goldstone", που κατηγορεί το Ισραήλ, για διάπραξη εγκλημάτων πολέμου και υποσχέθηκε ότι ποτέ δεν θα επέτρεπε να δικαστούν Ισραηλινοί ως εγκληματίες. Αλλά αυτό δεν ήταν το κύριο μήνυμά του. Ήταν μία έκκληση, που σκέφτηκε να διατυπώσει, διότι με τη κατάσταση απελπισίας, στην οποία βρίσκεται η "παλαιστινιακή ηγεσία", κατά πάσα πιθανότητα η ηγεσία του "Προέδρου" Αμπάς, η Φατάχ και οι άνθρωποί του, ηγέτες που θεωρούνται από πάρα πολλoύς, ότι δεν συμπεριφέρονται πλέον ως Παλαιστίνιοι, αλλά ως Αμερικανοί -και- ως Ισραηλινοί Stooges στην καλύτερη περίπτωση και στη χειρότερη προδότες.
Ο Νετανιάχου κάλεσε εκ νέου την τωρινή (Παλαιστινιακή) ηγεσία να συμφωνήσει και να αναγνωρίσει το Ισραήλ ως εβραϊκό κράτος, λέγοντας, πως αυτό ήταν, και αυτό παραμένει, το κλειδί για την ειρήνη. Και συνέχισε και και γι 'αυτό.
"Για 62 χρόνια οι Παλαιστίνιοι έχουν να λένε «ΟΧΙ» για το εβραϊκό κράτος. Κάνω για άλλη μια φορά έκκληση στους Παλαιστίνιους γείτονές μας - να πουν «ΝΑΙ» για το εβραϊκό κράτος. Αν δεν αναγνωριστεί το Ισραήλ ως το κράτος των Εβραίων, δεν θα είναι σε θέση να επιτύχουν την ειρήνη. Η αναγνώριση αυτή αποτελεί ένα βήμα που απαιτεί θάρρος και με την παλαιστινιακή ηγεσία θα πρέπει να πούμε στον κόσμο της, την αλήθεια - ότι αν δεν υπάρξει η αναγνώριση αυτή, δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη. Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στους Παλαιστίνιους ηγέτες, παρά να δείξουν θάρρος, για την αναγνώριση του εβραϊκού κράτους. Αυτό ήταν και παραμένει το πραγματικό κλειδί για την ειρήνη".
Η Ha'aretz, Όπως επισημαίνει στην έκθεσή της, η απαίτηση του Νετανιάχου, για την παλαιστινιακή αποδοχή του Ισραήλ ως εβραϊκού κράτους, είναι ένας "μοναδικός τρόπος, για να εξασφαλίσει την αναγνώριση του δικαιώματος ύπαρξης του Ισραήλ και όχι απλώς την αναγνώριση του Ισραήλ" (η υπογράμμιση δική μου). Αυτό, όπως προσθέτει η Ha'aretz, είναι η αναγνώριση που Νετανιάχου και πολλοί άλλοι Ισραηλινοί θεωρούν, ως τον πραγματικό πυρήνα της ισραηλο-παλαιστινιακής σύγκρουσης.
Στο όνομα του ρεαλισμού, την επιθυμία για το "απλώς να αναγνωρίσει" Ισραήλ - θα σήμαινε, να αποδεχθεί και να ζήσει ειρηνικά με το Ισραήλ εντός των προ του Ιουνίου 1967 συνόρων - έχει εδώ και καιρό, την επίσημη παλαιστινιακή και συνολική αραβική-θέση. Γιατί να επιμένει σταθερά, στην άμεση αναγνώριση του "δικαιώματος ύπαρξης του Ισραήλ", και γιατί, πραγματικά, έχει σημασία τόσο πολύ να τον Σιωνισμό, το να αναγνωρίσουν οι Παλαιστίνιοι αυτό το δικαίωμα;
Η απάντηση είναι η εξής.
Σύμφωνα με την ιστορία που γράφεται από τον νικητή, τον Σιωνισμό, στο Ισραήλ δόθηκε πιστοποιητικό γέννησής του και έτσι νομιμοποιήθηκε από ένα τμήμα, του ψηφίσματος της 29ης Νοεμβρίου 1947 του ΟΗΕ. Αυτό είναι ανόητη προπαγάνδα.

• Στην πρώτη πρόταση των Ηνωμένων Εθνών, χωρίς τη συναίνεση της πλειοψηφίας του λαού της Παλαιστίνης, δεν έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν για την κατάτμηση της Παλαιστίνης ή να διαθέσουν οποιοδήποτε μέρος της επικράτειάς του, σε μια μειοψηφία ξένων μεταναστών, προκειμένου να διαπιστωθεί η επικρατούσα κατάσταση.
• Παρ' όλα αυτά, λόγω στενότητας των χρονικώς περιθωρίων, και μόνο μετά από νόθα ψηφοφορία, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ είχε εγκρίνει ψήφισμα για την κατάτμηση της Παλαιστίνης και τη δημιουργία δύο κρατών, ενός αραβικού, ενός Εβραϊκού, με την Ιερουσαλήμ διχοτομημένη Αλλά το ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης (του ΟΗΕ) ήταν μόνο μια πρόταση - με την έννοια ότι δεν θα μπορούσε να έχει αποτέλεσμα, δεν θα μπορούσε γίνει πολιτικά αποδεκτή, εάν δεν διαθέτει έγκριση από το Συμβούλιο Ασφαλείας.
• Η αλήθεια είναι ότι η (νόθα) πρόταση κατάτμησης (της Παλαιστίνης) της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, ποτέ δεν πήγε στο Συμβούλιο Ασφαλείας για να την εξετάσει. Γιατί δεν συνέβη αυτό;;; Επειδή οι ΗΠΑ γνώριζαν ότι, εάν εγκριθεί, θα μπορούσε να υλοποιηθεί μόνο με τη βία, αλλά δεν μπορούσαν, με δεδομένη την έκταση των αραβικών και άλλων μουσουλμανικών κρατών που αντιδρούσαν!!! Και ο Πρόεδρος Τρούμαν, δεν ήταν διατεθειμένος να κάνει χρήση βίας, για την κατάτμηση της Παλαιστίνης.
• Έτσι, το τμήμα (εκείνο) του σχεδίου, πάσχει (κατέστη άκυρο)και το ζήτημα, του τι στο διάολο θα κάνουμε με την Παλαιστίνη - μετά τη Βρετανική κατοχή της περιοχής, είχε επιδεινωθεί και (η Βρετανία) έφυγε, παραδίδοντας ουσιαστικά τη Παλαιστίνη στη σιωνιστική τρομοκρατία - κι έτσι το ζήτημα επιστράφηκε πίσω στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, για περαιτέρω συζήτηση. Την επιλογή αυτή ευνόησε και η προτεινόμενη από τις ΗΠΑ προσωρινή λύση υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Ενώ υπήρχε η Γενική Συνέλευση για να συζητάμε, το Ισραήλ προτιμά να κηρύξει μονομερώς τις δικές του αποφάσεις, στις οποίες στηρίζει την ύπαρξή του - δείχνοντας, πραγματική περιφρόνηση, στη θέληση της οργανωμένης διεθνούς κοινότητας, συμπεριλαμβανομένης της Εξωτερικής πολιτικής του Τρούμαν.

Η αλήθεια της εποχής ήταν, ότι το σιωνιστικό κράτος, το οποίο τέθηκε σε λειτουργία, κυρίως ως αποτέλεσμα των προβλεπόμενων (από τον Σιωνισμό) εθνικών εκκαθαρίσεων (σε βάρος των Αράβων), δεν είχε κανένα δικαίωμα να υπάρχει και, μέχρι το σημείο, δεν θα μπορούσε από μόνο του, να έχει δικαίωμα να υπάρχει. Αν αυτή (η ύπαρξη) δεν έχει αναγνωρισθεί και δεν έχει νομιμοποιηθεί, από αυτούς που στερήθηκαν τη γη τους και τα δικαιώματά τους, κατά τη δημιουργία του σιωνιστικού κράτους. Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, μόνο οι Παλαιστίνιοι θα μπορούσαν να δώσουν στο Ισραήλ τη νομιμότητα που λαχταρούσε.
Και διότι η νομιμότητα, ήταν το μόνο πράγμα που οι Σιωνιστές δεν μπορούσαν και δεν μπορούν να λάβουν από τους Παλαιστινίους με τη βία.
Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Νετανιάχου, έκανε πολλά περισσότερα, από μια μικρή ανάλυση σε αυτό το θέμα που ανέπτυξε (με αφορμή την "Έκθεση Goldstone").
Οι ηγέτες του Ισραήλ, γνωρίζουν όλη την αλήθεια, που συνοψίζεται στη παραπάνω (ανάλυση). Ήρθε η ώρα (να δείξει) και ο υπόλοιπος κόσμος ότι το γνωρίζει.
Ο Alan Hart είναι πρώην ξένος ανταποκριτής του ITN και του BBC Panorama, που κάλυπτε πολέμους και συγκρούσεις, όπου και αν λάμβαναν χώρα στον κόσμο και ειδικά στη Μέση Ανατολή. Είναι συγγραφέας του βιβλίου: Ο Λάθος Μεσσίας (Σιωνισμός, ο πραγματικός εχθρός των Εβραίων). Έχει για blog το www.alanhart.net
Αναρτήθηκε από Μίμη

ΜΠΑΡΜΠΑΝΙΚΟΣ