Γεύμα «νεαρών» προχωρημένης ηλικίας..

Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη

Από την μια, ακούω τον κ. Μεϊμαράκη να μιλά για την ανάγκη θέσπισης ενός ανώτατου ορίου ηλικίας των πολιτικών και από την άλλη, παρακολουθώ δια ζώσης (χθες, νωρίς το απόγευμα στη «Brasserie» επί της Βαλαωρίτου) την απογοήτευση της κ. Δαμανάκη και της κ. Βάσω Παπανδρέου που δεν πήραν κάποιο σημαίνον θώκο. Μ’ αρέσει που ο κ. Μεϊμαράκης μιλά σε α’ πληθυντικό πρόσωπο και δηλώνει ειλικρινώς ότι «όλους εμάς, που συμμετείχαμε στη τελευταία διακυβέρνηση, ο κόσμος μας έχει βαρεθεί». Προσθέτει δε, ότι δεν θέλει και δεν θα δεχτεί κάποιο αξίωμα από το νέο αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας και σημειώνει ότι «δεν μπορούμε να ταλαιπωρούμε τους νέους και να εμποδίζουμε την ανάδειξή τους, αφής στιγμής με τη γενιά των 30άρηδων και 40άρηδων δεν μπορούμε να συνυπάρχουμε. Είμαστε ξεπερασμένοι..». Ο πρώην Υπουργός γνωρίζει ότι το κόμμα του πλήρωσε ακριβά τα ηλικιακά «βαρίδια», τους γόνους τους και τους συν αυτώ και μοιάζει να έχει διδαχθεί από το παρελθόν και να μιλά με τη σοφία των γηρασκόμενων. Άλλοι στο κόμμα του, εθελοτυφλούν μπρος στα ιστορικά συμπεράσματα και στους εκπορευμένους αυτών «νόμους». Ποιος μπορεί άραγε να διαφωνήσει με τον «Λαγό» και ιδεολογικά συνεπή Μεϊμαράκη, που περιγράφει συγχρόνως και τον σύγχρονο ιό της πολιτικής ελληνικής σκηνής;; Και όμως, υπάρχουν διαφωνούντες…Και εντός και εκτός της ΝΔούλας. Πολλοί από το παλιό, «ιστορικό» ΠΑΣΟΚ εκφράζουν αδιακρίτως τα παραπονά τους για τον παραγκωνισμό και αφοπλισμό τους από τον Πρωθυπουργό. Το διαπίστωσα, παρακολουθώντας live τις δύο προαναφερθείσες υπεραιωνόβιες κυρίες της πολιτικής να συσπειρώνονται και με θλιμμένο ύφος να συζητούν για τα επόμενα βήματα διατήρησής τους, πάνω από μια πράσινη σαλάτα και ένα ριζότο που έμοιαζε με σπανακόρυζο της θειάς μου...