Δυνάμεις κατοχής στο λιμάνι

Σε μια χώρα που κράτος και πολίτες συναγωνίζονται για το ποιος θα πρωτοστατήσει στη μη εφαρμογή των νόμων, η εικόνα που παρουσιάζει το λιμάνι του Πειραιά ίσως δεν έπρεπε να εκπλήσσει κανέναν.. Μια ομάδα καλοβολεμένων συνδικαλιστών, μαθημένων να εργάζονται οι άλλοι και για λογαριασμό τους, αποφάσισε να τινάξει στον αέρα ένα σημαντικό κομμάτι της έτσι κι αλλιώς δοκιμαζόμενης οικονομίας μας. Πιστή στο φασιστικό σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», το οποίο κάθε κοινωνική ομάδα μπορεί να το προσαρμόζει κατά το δοκούν, και να λέει «νόμος είναι το δίκιο του φοιτητή», ή «νόμος είναι το δίκιο του τραπεζίτη» κλπ, η ομάδα αυτών των αργόσχολων συνδικαλιστών, καθοδηγούμενη από το ΚΚΕ έκλεισε το λιμάνι και εμφάνισε άλλη μια αποκρουστική εικόνα της χώρας μας στην κινεζική εταιρία που είχε τη φαεινή ιδέα να έλθει να επενδύσει στην Ελλάδα.

Οι αργόσχολοι αυτοί καλοπληρωμένοι συνδικαλιστές, μάλιστα, αρνήθηκαν δια του επικεφαλής τους ακόμα και την πρόταση ένα μέρος των εργαζομένων στο λιμάνι να μεταταγούν σε άλλη υπηρεσία του Δημοσίου. Αστείο πράγμα! Είναι δυνατόν στη σημερινή σοβιετική Ελλάδα, όπου οι κλειστές κάστες των καλοπληρωμένων αργόσχολων συνδικαλιστών επιβάλλουν τη θέλησή τους επί των απροστάτευτων μεροκαματιάρηδων υπόλοιπων Ελλήνων, να δεχθούν μείωση των πρωτοφανών προνομίων τους; Αστείο πράγμα! Και τι τους νοιάζει αν οι υπόλοιποι Έλληνες δοκιμάζονται σκληρά στην καθημερινή βιοπάλη και βγάζουν με κόπο και ιδρώτα το ψωμί τους; Αυτοί δεν νοιάζονται, παρά μόνο για το αν θα συνεχίσουν να απολαμβάνουν τα αγαθά της ζωής «εις υγεία των κορόιδων».

Το ζήτημα είναι τι θα κάνει επιτέλους η Κυβέρνηση. Η μόνη λύση έρχεται εξ Εσπερίας: Το δίνει η κυβέρνηση της Μάργκαρετ Θάτσερ, όπως αντιμετώπισε τους ανθρακωρύχους του Άρθουρ Σκάργκιλ. Είναι η μόνη λύση. Θα το τολμήσει ο κ. Παπανδρέου; Ή θα σύρεται πίσω από τις ανελέητες δυνάμεις κατοχής στη σύγχρονη Ελλάδα;

τα πραγματα