Ο Σαμαράς στο Συνέδριο της ΝΔ επένδυσε στην ελπίδα

Ακούγοντας την ομιλία Σαμαρά στο Συνέδριο της ΝΔ, αμέσως μετά από εκείνη της Μπακογιάννη, ο προσεκτικός ακροατής καταλήγει στο ότι πράγματι οι δυο υποψήφιοι εκφράζουν στο εσωτερικό της ίδιας παράταξης, διαφορετικούς δρόμους.

Ο Αντώνης Σαμαράς έδωσε βάρος στη στρατηγική της ιδεολογικής αποενοχοποίησης για την ελληνική κεντροδεξιά, μέσα από τη διατύπωση «της ιδεολογικής μας ταυτότητας», ενώ σε άλλο σημείο της ομιλίας του έδωσε πολλές φορές το δικό του νόημα στην έννοια του κοινωνικού φιλελευθερισμού, την οποία χαρακτήρισε εξέλιξη του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Υπογράμμισε επίσης ότι «όποιος κερδίσει τη μάχη των ιδεών, κερδίζει και τη μάχη της πολιτικής». Πόσοι τον κατάλαβαν από τους επιφανείς ΝεοΔημοκράτες, δεν ξέρω…

Ο Σαμαράς απάντησε στην «κυβερνησιμότητα» την οποία προέβαλε η Μπακογιάννη, εξαπολύοντας επίθεση στην κυβέρνηση για σειρά χειρισμών της όπως οι κίνδυνοι που προκύπτουν για τους αγωγούς και για το λιμάνι του Πειραιά, για τη συμπεριφορά της στα παιδιά των stage, καθώς και για την πρόθεσή της να αυξήσει τους εμμέσους φόρους, πράγμα που θα πλήξει κυρίως τους μικρομεσαίους. Επίσης, η αναφορά του σε προσωπικότητες όπως ο Ελύτης, ο Λεντάκης, ο Μιτεράν και η Θάτσερ είχαν ως στόχο να τονώσουν την εικόνα του ως υποψήφιου πρωθυπουργού.

Σε μια προσπάθεια σύνδεσης της «δικής του» Νέας Δημοκρατίας με την κοινωνία, προέβαλε την έννοια της αειφορίας ως αντίβαρο στην πράσινη ανάπτυξη του Γιώργου Παπανδρέου, έκανε κριτική στην άνευ όρων παγκοσμιοποίηση κι επανέλαβε την αντίληψή του για μια Ευρώπη των εθνών, των κρατών και των λαών.

Στα αμιγώς κομματικά η αντίληψή του είναι ότι η Νέα Δημοκρατία θα είναι ετοιμοπόλεμη μετά το καλοκαίρι του 2010, αφού προανήγγειλε νέο Συνέδριο τον Μάρτιο του 2010 που θα αποσαφηνίσει στρατηγικές, πολιτικές και ανανέωση σε πρόσωπα. Αντίθετα η Ντόρα Μπακογιάννη μίλησε για «μόλις λίγες εβδομάδες» που θα χρειαστεί για να ασκεί ουσιαστική αντιπολίτευση.

Ο Σαμαράς επίσης πήρε διακριτές αποστάσεις από συμπεριφορές που πλήγωσαν την παράταξη, στρεφόμενος εναντίον της αντίληψης Βουλγαράκη ότι «το νόμιμο είναι και ηθικό». Ο Σαμαράς είπε χαρακτηριστικά ότι «ένας πολίτης αρκεί να είναι νόμιμος. Ένας πολιτικός πρέπει να είναι και ηθικός». Διατύπωσε ρητά τη θέση του υπέρ του δημόσιου ήθουςελληνικό κοσμοπολιτισμό ως σύνδεση παραδοσιακών αρχών και σύγχρονων φιλελεύθερων ρευμάτων. ως προϋπόθεση για πολιτική αποτελεσματικότητα. Σε αυτό το κεφάλαιο να σημειώσουμε ότι αναφέρθηκε στον

Τέλος, ο Αντώνης Σαμαράς επιχείρησε να διαφοροποιηθεί από τη Ντόρα Μπακογιάννη με μια σειρά αναφορών όπως «επιλέξτε ποιος θα μπορούσε να πει όχι σε ένα νέο Σχέδιο Ανάν», ενώ παρομοίωσε τη Ντόρα Μπακογιάννη με τη Χίλαρι Κλίντον και τον εαυτό του με τον Μπαράκ Ομπάμα.

Στα ασθενή του σημεία συγκαταλέγονται οι αναφορές μόνο σε δυο από τους προηγούμενους προέδρους της ΝΔ (Κωνσταντίνο Καραμανλή κι Ευάγγελο Αβέρωφ) και, φυσικά, στον απερχόμενο πρόεδρο Κώστα Καραμανλή. Ασθενές του σημείο είναι και η επαναλαμβανόμενη αναφορά του σε «νέα Μεταπολίτευση» χωρίς να εξειδικεύει τι εννοεί.

Το βέβαιο είναι ότι ο Σαμαράς επιλέγει να απευθυνθεί στο εσωκομματικό ακροατήριο με όρους κοινωνίας, κι αυτό κάνει την πολιτική συζήτηση που, επιτέλους, ξεκίνησε στη Νέα Δημοκρατία, ακόμα πιο ενδιαφέρουσα.-

τα πράγματα